الگوهای حكيمانه کودک پروری ايراني ـ اسلامي
محورهای موضوعی : دیدگاه‌ها و روشهای فلسفه و کودک در دنیا (پیشینه و حال)
1 - دانشگاه آزاد اسلامی
کلید واژه: حکمت ایرانیان الگوهای کودک‌پروری,
چکیده مقاله :
یکی از عناصری که الگوهای کودک‌پروری ایرانیان را از سایر ملل، متفاوت و بلکه متعالی میسازد، حضور حکمت در اندیشه اسلامی ـ ایرانی این قوم است. حكمت، از دیر باز حلقه اتصال تعلیم و تربیت و تمدن بشری بوده است. تاریخ تمدن بشر نیز همیشه گویای این حقیقت است که ایران همواره مهد تمدن و علم و حکمت بوده و با ظهور دین مبين اسلام، رونق تازه‌يی یافته و ثمره خویش را به جهانیان عرضه داشته است. تعلیم و تربیت حکیمانه ایرانیان در گاهواره اسلام به بلوغ و بالندگی دست یافته و توانسته از خود الگوهایی باقی بگذارد که ملل دیگر، آنها را در انديشه حكيمانه سرمشق خویش قرار دهند؛ چنانكه اگر تعصب ملی‌گرای ایرانی، خود را به میان نمی‌انداخت، چه بسا ايشان این الگوها را به نام ملل خویش و برای تاریخ فرهنگ خود به ثبت میرساندند! در نوشتار حاضر، سعی شده به این الگوها پرداخته شود و تأثیر حکمت اسلامی ـ ایرانی در آنها بازخوانی گردد.
The presence of philosophy in Irano-Islamic thought differentiates the pattern of training of Iranian children with other nations. Since old time, philosophy considered to be the link between education and human civilization. The history of the human civilization also supports the view that Iran has been always the cradle of civilization, science, and philosophy, and following the rise of Islam, it succeeded to develop its activity anew and presented its achievements to the world. In the lap of Islam, philosophical education of Iranians reached its zenith and maturity, and succeeded to leave behind certain particular patterns that have been followed by other nations, to the extent that, had there been no Iranian nationalistic feelings, other nations would have registered these patterns in their own names in the history of their culture. The present paper is an attempt to address these patterns, and review the impact of Irano-Islamic culture on them.
قرآن کریم.
ابن‌سینا (1389) ترجمه و شرح اشارات وتنبیهات، نگارش حسن ملکشاهی، تهران، انتشارات سروش، تهران.
راوندی، فضل‌الله (1377) النوادر، تحقيق سعیدرضا علی عسگری، قم، موسسه دارالحدیث الثقافیه.
ساجدی، ابوالفضل (1386) دین گریزی چرا؟، قم، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
سعدی، مصلح بن عبدالله (1368)، بوستان، تصحيح غلامحسین یوسفی، تهران، خوارزمی.
سعدی، مصلح بن عبدالله (1367) گلستان، تصحيح محمدعلي فروغي، تهران: اقبال.
ملاصدرا (1378) المظاهر الالهیه فی اسرار العلوم الکمالیه، تصحيح، تحقيق و مقدمه استاد سيدمحمد خامنه‌ای، تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
کلینی، محمد بن یعقوب (1363)، الکافی، تحقيق علی اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
مصلح، ملیحه؛ بهادری، رقیه (1395) «سادگی و ژرفا در بیان پیوند زندگی و مرگ»، نشریه نارنج، شماره 2.
معن، شیخ حسین (1387) تربیت توحیدی، ترجمه احمد ناظم، تهران، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
