پلورالیسم دینی (Religious Pluralism) از جمله مباحث مرتبط با فلسفهی دین است که به سبب توجه به مسألهی نجات و زندگی مسالمتآمیز میان پیروان ادیان، مورد توجه صاحب نظران زیادی قرار گرفته و دارای رویکردها و تقریرهای متفاوتی است.
توجه عمیق مولانا به «وحدت وجود»-به عنوانیکی چکیده کامل
پلورالیسم دینی (Religious Pluralism) از جمله مباحث مرتبط با فلسفهی دین است که به سبب توجه به مسألهی نجات و زندگی مسالمتآمیز میان پیروان ادیان، مورد توجه صاحب نظران زیادی قرار گرفته و دارای رویکردها و تقریرهای متفاوتی است.
توجه عمیق مولانا به «وحدت وجود»-به عنوانیکی از ارکان اصلی اعتقادات وی- و القای روحیهی تسامح و تساهل به مخاطبان خود، باعث شده تا عدهای وی را «کثرتگرا» بنامند؛ امّا اینکه وی، واقعاً واجد چنین نامگذاری بودهیا نه و اگر بوده، پلورالیسم دینی از دیدگاه او چه کیفیّتی دارد و چه مواردی را شامل میشود، از جمله سؤالاتی است که در مورد مولانا مطرح است. مقالهی حاضر در جستجوی پاسخ این سؤالات، بر اساس مثنوی است.
بنابراین، در این مقاله، ضمن تعریف پلورالیسم دینی و بیان رویکردهای آن، آرای کثرت گرایان در باب حقانیت ادیان مطرح شده و بازتاب این آرا در اندیشههای مولوی آمده است.
بازخوانی اندیشههای مولوی بیانگر این نکته است که ردّپای نظریهی پلورالیسم دینی، کم و بیش در اندیشههای او دیده میشود؛ امّا پلورالیسم را به معنای امروزی آن نمیپذیرد و در نهایتیک دین را حق میداند.
هدف از این جستار آن است که مخاطبان مثنوی با پیروی از شیوهی مولوی در مسائل معرفتی و دینی، در جهت تقریب بین ادیان و تفاهم میان صاحبان آنها گام برداشته و همچنین برای رفع اختلافات و دشمنیهای دینی و عقیدتی نوعی آمادگی ذهنی ایجاد شود.
پرونده مقاله
رایمگ
سامانه رایمگ تمامی فرآیندهای دریافت، ارزیابی و داوری، ویراستاری، صفحهآرایی و انتشار الکترونیکی نشریات علمی را به انجام میرساند