تحليل مفهوم انتقادهاي اجتماعي، فلسفي و سیاسی در مجموعه اشعار قيصر امين‌پور
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایران
1 -
2 - دانشگاه پیام نور
کلید واژه: اعتراض قیصر امین‌پور ادبیات معاصر,
چکیده مقاله :
یکی از چهره های برجسته و شاخص ادبیات امروز ایران، «قیصر امین‌پور» است که در حوزه ها و قالب های مختلف شعری طبع آزمایی کرده است. او شاعر منتقدی است. اشعار او به هر میزان از دهۀ شصت با «تنفس صبح» (1363) به دهۀ هفتاد با «آینه های ناگهان» (1372) و از آن به دهۀ هشتاد با «گل ها همه آفتاب گردانند» (1381) و «دستور زبان عشق» (1386) نزدیک می‌شود، در بردارندۀ نوعی نقد اجتماعی با مايه‌هاي فلسفي است. در این میان، نویسنده در نظر دارد با توجه به تحول گفتمانی و ژرف ساختی اشعار امین‌پور در این سه دوره، مسئلۀ اعتراض را که یکی از درگیری‌های ذهنی شاعران و نویسندگان از گذشته تاکنون بوده و انسان معاصر هم با توجه به مسائل پیرامون خود مبتلا به آن است، در چهار بخش ماهیت و ماهیت‌شناسی اعتراض، وجودشناسی، غایت‌شناسی و شأن اخلاقی اعتراض و تحلیل بررسی کند.
Qeysar Aminpour is one of the most famous and distinctive artists of Iran’s Contemporary Literature who had tried to compose poem in different areas and poesy forms. He is a critical poet and his poems involves social criticism with philosophical background from 1980s with “Morning Breathe” (1985) to 1990s with “Sudden Mirrors” (1994) and 2000s with “Flowers are all Sunflowers” (2001) and “Grammar of Love” (2008). Among all theses, and based on discourse and deep structure changes of Qeysar Aminpour poems in these three periods, author attempts to analyze the Protest issue which is one the mental problems of poets and authors from past to now and contemporary human is involved with it based on his/her surrounding issues in 4 sections of nature, naturology of Protest, existentialism, teleology, and moral grandeur and dignity of Protest.
