مقایسۀ اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و داروی کلومیپیرامین در درمان اختلال وسواسیجبری در زنان و مردان شهرستان شیراز
محورهای موضوعی : سایر موضوعات مرتبطعلی درختکار 1 , فاطمه ناجیان تبریز 2 , حانیه مردادی 3 , آرامه صفی خانی 4
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی
2 - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی
3 - کارشناسی روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی
4 - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید چمران اهواز
کلید واژه: اختلال وسواسیجبری, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, کلومیپیرامین,
چکیده مقاله :
هدف مطالعه مقایسۀ اثربخشی درمانهای مبتنی بر پذیرش و تعهد و داروی کلومیپیرامین در درمان اختلال وسواسی جبری و تعیین کارآمدترین نوع درمان از درمانهای مورد مطالعه در این پژوهش در کاهش علائم مبتلایان به این اختلال بود. این تحقیق از نوع کاربردی و طرح پژوهشی آن هم از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش، شامل مبتلایان به اختلال وسواسیجبری مراجعهکننده به ده مرکز از مراکز درمانی شهر شیراز در تابستان سال ۹۷ بودند که تشخیص قطعی اختلال وسواسیجبری را از روانپزشک دریافت کرده بودند. نمونهگیری در این پژوهش به روش نمونهگیری در دسترس و شرکتکنندگان در سه گروه پانزده نفری به صورت تصادفی قرار گرفتند. آزمودنیها قبل و بعد از اجرای مداخله با پرسشنامۀ ییل براون مورد سنجش قرار گرفتند. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادههای آماری از روش آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نسخۀ 21 نرمافزار SPSS استفاده گردید. یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که هر دو نوع درمان در پسآزمون بر روی بهبود علائم اختلال وسواسیجبری مؤثرند (P˂0/01)؛ اما در پیگیری، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) اثر درمانی خود را حفظ کرد. لازم به ذکر است که در این پژوهش تفاوت بین زنان و مردان از نظر آماری معنادار نبود. یافته های این پژوهش حاکی از کارایی ماندگارتر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دارد و این مهم به نظر می رسد به علت تلفیق تکنیک های شرقی و روان شناسی غربی هست که درمان را برای مبتلایان ایرانی کارامدتر می کند.
Introduction: The aim of this study was to compare the efficacy of ACT and Clomipramine was used to treat OCD and to determine the most effective type of treatment in reducing the symptoms of patients with OCD. Methods: This research was an applied and research project. It was a quasi-experimental study with pre-test, post-test, follow-up, and control groups. The research population was obsessive-compulsive disorder referring to counseling centers in the summer of 2018 and received a definitive diagnosis of obsessive-compulsive disorder. Sampling was done by the access method. Participants were randomly assigned to 3 groups of 15. Subjects were evaluated before and after the intervention by the Yale Brown questionnaire. To analyze the statistical data, analysis of variance (repeated measure) was used by SPSS software version 21. Findings: The findings of this study showed that both types of treatment in the short-term affects the improvement of symptoms of OCD (P<0/01), but in follow-up, ACT treatments maintained their therapeutic effect. Moreover, there was no significant difference between men and women statistically in this study. Conclusion: The findings of this study indicate a more lasting effect of treatment based on acceptance and commitment, and this seems to be important due to the combination of Eastern techniques and Western psychology that makes treatment more effective for Iranian patients.
