بیواستراتیگرافی گذر مزوزوئیک-سنوزوئیک بر مبنای نانوفسیلهای آهکی در برش تنگ بوالفارس، جنوب غرب ایران
محورهای موضوعی :
1 - دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره) قزوین
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بهمنظور بررسی گذر مزوزوئیک به سنوزوئیک بر اساس نانو فسیل های آهکی، برش تنگ بوالفارس در شرق رامهرمز مورد مطالعه قرار گرفت. این گروه فسیلی در تعیین سن نسبی لایههای مزوزوئیک و سنوزوئیک اهمیت زیادی دارند. در این گذر، رسوباتی به ضخامت 32 متر از نهشتههای شیلی و آهکی مورد مطالعه قرار گرفت و برای اولین بار 35 گونه از نانوفسیلهای آهکی شناسایی شد. در نتیجه این مطالعه بیوزون (UC18/CC24 ) Reinhardtites Levis Zone و قاعده زون (CC25/UC19) Zone cymbiformis Arkhangelskiella به سن کرتاسه فوقانی (اواخر ماستریشتین پیشین تا شروع ماستریشتین پسین) و زون Zone (NP6) kleinpellii Heliolithus به سن سلاندین/تانتین که با زون بندیهای استاندارد جهانی مطابقت دارد، شناسایی شد. بر اساس بیوزون های بهدستآمده، بازه زمانی گذر مورد مطالعه ماستریشتین پیشین - سلاندین/تانتین (Middle/Late Paleocene) و مرز بین گذر کرتاسه به پالئوژن در این برش از نوع ناپیوستگی تعیین شد. حضور گونههای شاخص از نانوفسیلهای آهکی بیانگر آن است که برش مورد مطالعه در عرضهای جغرافیایی پایین و تحت شرایط آب و هوایی گرم اقیانوسی نهشته شده است.
To study Mesozoic –Cenozoic boundary based on calcareous nannofossils, section of Tang-e- Bulfars in East Ramhormoz was studied. The fossil groups in determining the relative age of the Mesozoic and Cenozoic layers are important. In this interval, a thickness of 32 meters of shale and limestone were studied and for the first time 35 species of nannofossils were identified. As a result, the identified biozones includes Reinhardtites Levis Zone (UC18/CC24) and the base of Arkhangelskiella cymbiformis (CC25/UC19) with Late Cretaceous age and Heliolithus kleinpellii Zone (NP6) with Selandian/Thanetian age. Based on the identified zones, the transition period of Early Maastrichtian-Selandian/Thanetian and the boundary between the Cretaceous to Paleogene was determined as a discontinuity. The presence of index species of calcareous nannofossils indicates that the studied sediments in the section of Tang-e- Bulfars were deposited in the lower latitudes and under warm climatic conditions. .
