بازیافت آب پنیر، رهیافت مناسب جلوگیری از آسیب های محیط زیست
محورهای موضوعی : مدیریت و تکنولوژی مواد زائد
زهرا کتبه ئی مرادی
1
,
مریم حقیقی خمامی
2
,
حامد کیومرثی
3
,
هوشنگ دهقان زاده
4
,
سعید تمدنی جهرمی
5
1 - مدیر کنترل کیفیت
2 - عضو هیات علمی
3 - کارشناس پژوهشی
4 - عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی
5 - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، ترویج و آموزش کشاورزی، بندر عباس
کلید واژه:
چکیده مقاله :
امروزه با افزایش تولید و گسترش تنوع تولیدات لبنی در کارخانهها و تولید آبپنیر، این فرآورده غذایی از اهمیت بالایی برخوردار شده است. آبپنیر بخش آبکی جداشده از شیر است که طی مراحل افزودن اسید، حرارت دادن و انعقاد مایهپنیر حاصل میشود. این مایع زردرنگ حاوی لاکتوز فراوان و ترکیبات معدنی نظیر کلسیم و فسفر است و با توجه به ارزش بیولوژیکی بالای پروتئین این فرآورده جانبی صنعت پنیرسازی نسبت به پروتئین کازئین و تخممرغ، استفاده از آن را بهعنوان یک منبع غذایی جهت جلوگیری از آلودگیهای محیطزیست حائز اهمیت میباشد. همچنین از آب پنیر فرآوردههایی نظیر کنسانتره پروتئینی (WPC)، مشتقات پروتئینهای سرم (لاکتوپراکسیداز، لاکتوفرین)، پروتئینهای کافتی (کنسانترههای پپتیدی) و املاح نظیر نمکهای کلسیم بهدست میآید. از آنجا که پسابهای صنعت لبنیات دارای بالاترین میزان آلودگی از جمله مقدار زیادی مواد آلی، ماده ضدعفونی کننده قلیایی و مواد شیمیایی، کربن و نیتروژن هستند باعث افزایش غلظت آمونیوم در گسترههای آبی شده و با توجه به غنی بودن این ماده از ترکیبات آلی، تقاضاي اکسيژن زيستي (BOD) آب را بالا میبرند، بنابراین در صورت تخلیه و رهاسازی پسابهای تصفیه نشده این صنعت در طبیعت بروز مشکلات محیطزیستی جدی اجتنابناپذیر خواهد بود. از طرف دیگر، استفاده روزافزون از سوختهای فسیلی به سبب کاهش ذخایر موجود و مشکلات محیطزیستی، محققان را به سمت تولید منابع جدید انرژیهای تجدیدپذیر ترغیب نموده است و میتوان بیان کرد که فنآوریهای زیستی جدید، همچون استفاده از آبپنیر بهعنوان راهی بهمنظور تولید سوختهای زیستی، باعث کاهش مشکلات محیطزیستی دفع این پسابها به طبیعت میگردد. امروزه با استفاده از فنآوری زیستی از این ترکیبات میتوان بهمنظور تولید سوختهای زیستی ازجمله هیدروژن، متان و اتانول استفاده نمود. تاکنون روشها و آزمونهای مختلفی برای تولید این منابع سوختی صورت گرفته است که در این مطالعه به بررسی راهکارهای مؤثر بهمنظور بازیافت آبپنیر و جلوگیری از آسیبهای محیطزیستی آن پرداخته میشود.
Today, with increasing in production and diversity expansion of dairy products in factories and production of whey products, this food product has become very important. Whey is a water-soluble part of milk that is obtained by adding acid, heating, and coagulating the cheese. This yellow liquid contains a lot of lactose and mineral compounds such as calcium and phosphorus, which is important to achieve in order to use as a food source and prevent environmental pollution. Since the wastewaters of the dairy industry have the highest levels of contamination, if the untreated wastewaters of this industry are discharged, serious environmental problems will be inevitable. On the other hand, a reduction in existing reserves and environmental problems followed by increasing use of fossil fuels has prompted researchers to produce new sources of renewable energy, and it can be said that new biological technologies, such as the use of whey as a way to produce biofuels, reduces the environmental problems of dischrging this kind of wastewaters into nature. Today, using biological technology, these compounds can be used to produce biofuels such as hydrogen, methane, and ethanol. So far, various methods and tests have been performed to produce these fuel sources and in this study, the effective strategies for recycling whey and preventing environmental damages are investigated.
