ویژگیهای رفتاری و عملکرد میدانی یهود در داستان‌های امروزی عرب (مطالعه موردی رمان‌های دمٌ لفَطیِر صَهیُون حارة الیهود و ربیع حار)
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیابراهیم برزگر 1 , اردشیر صدرالدینی 2 , مصطفی یگانی 3
1 - دانشگاه آزاد واحد اسلامی مهاباد
2 - استادیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران
3 - دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، مهاباد، ایران
کلید واژه: چهره یهود, رمان عربی, فلسطین, دمٌ لفَطیِر صَهیُون حارة الیهود, ربیع حار,
چکیده مقاله :
با تأمل ادبیات داستانی امروز عرب، آثار داستانی فراوانی را متأثر از جنگ بین مسلمانان عرب و صهیونیسم می‌یابیم که نویسندگان این آثار، مستقیم یا غیرمستقیم از این پدیده تأثیر پذیرفته‌اند تا چهره واقعی یهود غاصب را به جهان معرفی نمایند. قوم یهود با ویژگیهای خاصی که دارد، به عنوان بدترین دشمن اسلام معرفی شده و هیچ¬کس به سرسختی او با مسلمانان مقابله نمی‌کند. تحقیق حاضر که به روش توصیفی – تحلیلی و با هدف معرفی چهره یهود در رمان‌های دمٌ لفَطیِر صَهیُون حارة الیهود و ربیع حار نگارش شده است، یافته‌ها حاکی از آن است که در هر دو رمان، آنان در آثار خود از حادثه تاریخی سخن می‌گویند و با بهره از ظرفیت‌های ادبیات داستانی، روایتی ماندگار از واقعیت‌ها بیان شده است و از تمامی مؤلفه‌ها و روایتی به عنوان نشانه‌ای برای تبیین اعتقادات و ایدئولوژی مورد نظر خود استفاده نموده‌اند تا تصویر واقعی یهودیان روشن گردد. در این رمان‌ها پیش زمینه‌ای را که عملیات شهادت آغاز می‌شود، روشن می‌کند و به سؤالات مطرح شده در عرصه بین المللی در مورد مقاومت، شهادت و آنچه غرب تروریسم می‌نامد پاسخ می‌دهند.
Reflecting on today's Arab fiction literature, we find many fictional works influenced by the war between Arab Muslims and Sionism, and the authors of these works were directly or indirectly influenced by this phenomenon to introduce the real face of the usurper Jewish to the world. The Jewish people, with their special characteristics, have been introduced as the worst enemy of Islam, and no one can confront Muslims as stubbornly as he does. The current research, which was written in a descriptive-analytical way, with the aim of introducing the face of the Jew in the novels of Elihud Dom Lefatier Sahion Hare Al-yahod, Rabi Har, the findings indicate that in both novels, they talk about historical events in their works and using their capacities Fiction is a lasting narrative of the facts, and they have used all the components and narrative as a sign to explain their beliefs and ideology, so that the real image of the Jews is clarified. In these novels, it clarifies the background in which martyrdom operation begins and answers the questions raised in the international arena about resistance, martyrdom and what the West calls terrorism.
قرآن کریم
احمدی، بابک (۱۳۷۰). ساختار و تأویل متن. تهران: نشر مرکز.
اصغری، جواد (1388). بررسی زیبایی شناختی عنصر مکان در داستان. نشریه نثر پژوهی ادب فارسی (ادب و زبان).
اكبـري زاده، فاطمـه (1385). تحليـل و نقـد ادبـي داسـتان «خـون بـراي فطيـر. فصلنامه 15 خرداد.
آخوندی، محمدباقر (1385). نگاه جامعه شناختی به قوم یهود در قرآن. مجله پژوهش¬های قرآنی، (34)، 139.
برتنس، هانس (1384). مبانی نظریه ادبی. ترجمه محمدرضا ابوالقاسمی. تهران: نشر ماهی.
بریغش، محمدحسین (1998 م). فـي الادب الاسلامي المعاصر. بیروت: موسسه الرسالة.
بوطیب، جمال (1996). العنوان فی الروایه المغربیه(حداثة النص/حداثة محیطة). ضمن کتاب الروایة المغربیة: أسئله الحداثة، الطبعة الأولی، الدارالبیضاء: دار الثقافه للنشر و التوزیع.
بیشاپ، لئونارد (1374). درس‌هایی دربارة داستان نویسی. ترجمة محسن سلیمانی. تهران: نشر زلال.
پاینده، حسین (۱۳۸۲). نظریه‌های رمان. تهران: نشر نیلوفر.
تودوروف، تزوتان (1377). منطق گفتگویی میخائیل باختین. ترجمة داریوش کریمی. تهران: نشر مرکز.
توسلی، مونا (1387). نقد و بررسی آثار سحر خلیفه دو اثر شاخص وی "باب الساحة" و "مذکرات امرأة غری واقعیة. پایاننامه کارشناسی ارشد، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، پژوهشکده ادبیات.
توفیقی، حسین. (۱۳7۹). آشنایی با ادیان بزرگ. چاپ 1. تهران: نشر طه (وابسته به موسسه فرهنگی طه). ص 182.
جعفریان، رسول. (1393). حیات فکری و سیاسی امامان شیعه (ع). علم، (45)، 203-162.
چندلر، دانیل. (1387). مبانی نشانه شناسی. ترجمه مهدی پارسا. چاپ 2. تهران: نشر سوره مهر.
حمود، ماجدۀ. (1993). الخطالب الروانی عند سحر خلیفه». مجله الموقف الأدبی. اتحاد الکتاب العرب بدمشق، 1(272).
خدا رحمی، صفورا (1388). قراءة نقدية لرواية «في الظلام لن» جيب الكيلانی. التراث الأدبي، 1(3)، 51-77.
خلیفه، سحر (۲۰۰۴). ربیع حار. بیروت: منشورات دار الآداب.
خلیفه، سحر (2009). أصل و فصل. بیروت: منشورات دار الآداب.
شادی طلب، ژاله (1382). مشارکت اجتماعی زنان. مجله پژوهش زنان، 3(7).
عبدی، صلاح الدین و زمانی، شهلا (1390). شخصیت پردازی زن در ادبیات داستانی نجیب کیلانی (بررسی موردی سه رمان: لیالی ترکستان، عذرا جاکرتا و عمالقه الشمال). مجله زن در فرهنگ و هنر، (3).
عیساوی، شارل (۱۹۹۷). دراسة فی التاریخ مصر الاجتماعیة و الاقتصادیة. قاهره: دارالمعارف
فضل، صلاح (1992). بلاغة الخطاب و علم النصّ. الکویت، مجلة عالم المعرفه.
قاسمی پور، قدرت (1387). زمان و ولایت. مجله نقد ادبی.
کلانتری، علی اکبر (1375). دارالاسلام و دارالکفر و آثار ویژه آن دو. مجله فقه، (10).
الکیلانی، نجیب. (۱۳۸۵). دم لفطیر صهیون حارة الیهود. بیروت: دارالنفائیس للطباعة و النشر.
الکیلانی، نجیب. (۱۳۹۰). دم لفطیر صهیون حارة الیهود. بیروت: دارالنفائیس للطباعة و النشر.
مارتین، والاس. (۱۳۸۲). نظریه‌های روایت. ترجمه محمد شهبا. تهران: نشر هرمس.
محمدی فشارکی، محسن و خدادای، فضل الله. (1391). از تاریخ تا داستان؛ تحلیل عناصر مشترک بین تاریخ و داستان. اصفهان. مجله پژوهش¬های تاریخی، (3)، 86-71.
معتصم، محمد (1991). الخطاب الروائی و القضایا الکبری (النزعة اإلنسانیة فی أعمال سحر خلیفة. دمشق: اتحاد کتاب العرب.
مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
مکاریک، ایرناریما (13۸۳). دانشنامه نظریه‌های ادبی معاصر. ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران: نشر آگه.
مناصره، حسین (2011). تناقضات الذات و الآخر فی روایات سحر خلیفه. جامعه ملک سعود. قسم اللغه العربیه.
مهدیان طرقبه، روح اله (1391). بررسی ویژگی های سبکی رمان های سحر خلیفه. رساله دکتری، دانشگاه بوعلی سینا همدان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، رشته ادبیات عرب.
مهروش، فرهنگ. (۱۳۸۳). بَنی اِسْرائیل. چاپ 1. تهران: نشر مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ص 182.
میرصادقی، جمال. (1364). عناصر داستان. تهران: نشر شقا.
میرصادقی، جمال. (۱۳۸۵). ادبیات داستان. تهران: نشر سخن.
یمنی، العید. (1992). تفنیات السرد الروائی فی ظلّ المنهج البنیوی. الطبعة الثانیة. بیروت: دارالفارابی
.
