ارائه مدل ساختاری فرآیند پیاده سازی مدیریت منابع انسانی سبز با استفاده از روش مدلسازی ساختاری تفسیری فازی
محورهای موضوعی : مدیریت صنعتی
1 - گروه مدیریت صنعتی، دانشکده کسب و کار و اقتصاد، دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
کلید واژه: مدیریت منابع انسانی سبز, مدلسازی ساختاری تفسیری, تکنیک دلفی, فازی,
چکیده مقاله :
مدیریت منابع انسانی سبز به عنوان ابزاری قوی که نقش عوامل انسانی را به عهده دارد، میتواند به سازمان ها برای انجام مسئولیت های اجتماعی خویش در راستای حفظ محیط زیست کمک شایانی نماید.از اینرو این صنایع همزمان با توسعه کمی در ظرفیتها و افزایش تنوع و کیفیت محصولات خود دنبال کاهش آلودگی زیست محیطی و تبدیل شدن به یک سازمان سبزمی باشند. این پژوهش با هدف بررسی سیستماتیک پژوهش‌های پیشین حوزه مدیریت منابع انسانی سبز، و همچنین شناسایی عناصر کلیدی و ارائه مدل ساختاری جهت پیاده سازی فرایند مدیریت منابع انسانی سبزدر صنایع شیمیایی و پتروشیمی استان بوشهر صورت پذیرفته است.بامطالعه ادبیات موضوعی و بهره گیري از رویکرد تحلیل محتواي متنی تعداد شش شاخص اساسی احصا شد که جهت بومی سازي آنها به منظور پیاده سازی مدیریت منابع انسانی سبز در صنایع شیمیایی و پتروشیمی از تکنیک دلفی در سه دور استفاده گردید. جامعه آماري تحقیق را مدیران وکارشناسان آشنابه موضوع و شاغل درحوزه صنایع پتروشیمی تشکیل دادند . جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی و پایایی آن نیز تایید گردید. جهت طراحی مدل ساختاري شاخصهای موثربرای پیاده سازی فرایند مدیریت منابع انسانی سبز از رهیافت مدلسازي ساختاري تفسیري در محیط فازي جهت مدیریت ابهامات زبانی درقضاوت ها بهره گرفته شد. نتایج مدلسازي و تحلیل میک مک نشان داد که شاخص های فردی, گروهی و سازمانی جزء شاخص های اساسی و نفوذي در حوزه مدیریت منابع انسانی سبزا به شمار می آید؛ از اینرو به مدیران پیشنهاد می گردد که بر این دسته از شاخص ها تاکید و توجه بیشتر داشته باشند.
Green human resources management, as a strong tool that takes the role of human factors, can help organizations to fulfill their social responsibilities in order to protect the environment. This research has been carried out with the aim of systematically reviewing previous researches in the field of green human resources management, as well as identifying key elements and providing a structural model to implement the green human resources management process in the chemical and petrochemical industries of Bushehr province. By studying thematic literature and using the textual content analysis approach, six basic indicators were counted, and in order to localize them in order to implement green human resources management in the chemical and petrochemical industries, the Delphi technique was used in three rounds. The statistical population of the research was formed by managers and experts familiar with the subject and working in the field of petrochemical industries. A researcher-made questionnaire was used to collect data, and its validity and reliability were also confirmed. In order to design the structural model of the effective indicators for the implementation of the green human resources management process, the interpretive structural modeling approach in the fuzzy environment was used to manage linguistic ambiguities in judgments. The results of the modeling and analysis of Mik Mak showed that individual, group and organizational indicators are among the basic and influential indicators in the field of Sabza's human resources management; Therefore, managers are suggested to emphasize and pay more attention to this group of indicators.
Ali Nisar, Q., Haider, S., & Gill, S. (2021). Green human resource management practices and environmental performance in Malaysian green hotels: The role of green intellectual capital and pro-environmental behavior. Journal of Cleaner Production.
Haldorai, K., Kim, W., & Garcia, R. (2021). Top management green commitment and green intellectual capital as enablers of hotel environmental performance: The mediating role of green human resource management. Tourism Management.
Karatepe, O., Hsieh, H., & Aboramadan, M. (2022). The effects of green human resource management and perceived organizational support for the environment on green and non-green hotel employee outcomes. International Journal of Hospitality Management.
Marrucci, L., Daddi, T., & Iraldo, F. (2021). The contribution of green human resource management to the circular economy and performance of environmental certified organisations. Journal of Cleaner Production.
Mousa, S., & Othman, M. (2019). The impact of green human resource management practices on sustainable performance in healthcare organisations: A conceptual framework. Journal of Cleaner Production.
Amrutha, V., & Geetha, S. (2019). A systematic review on green human resource management: Implications for social sustainability. Journal of Cleaner Production.
Dumont, J., Shen, J., & Deng, X. (2017). Effects of green HRM practices on employee workplace green behavior: the role of psychological green climate and employee green values. Hum. Resour. Manage. 56 (4), 613–627.
Farrukh, M., Ansari, N., & Wang, H. (2022). Fostering employee's pro-environmental behavior through green transformational leadership, green human resource management and environmental knowledge. Technological Forecasting and Social Change.
García, M., Enrique, C., Marco, L., & Patrocinio, Z. (2021). Corporate social responsibility and firm performance in the hotel industry. The mediating role of green human resource management and environmental outcomes. Journal of Business Research.
Gill, A., Ahmad, B., & Kazmi, S. (2021). The effect of green human resource management on environmental performance: The mediating role of employee eco-friendly behavior. Management Science Letters, 11(6), 1725-1736.
Nisar, Q. A., Haider, S., Ali, F., Jamshed, S., Ryu, K., & Gill, S. S. (2021). Green human resource management practices and environmental performance in Malaysian green hotels: The role of green intellectual capital and pro-environmental behavior. Journal of cleaner production, 311, 127504.
Parida, S., Ananthram, S., & Brown, K. (2021). Green office buildings and sustainability: Does green human resource management elicit green behaviors? Journal of Cleaner Production.
Paulet, R., Holland, P., & Morgan, D. (2021). A meta‐review of 10 years of green human resource management: is Green HRM headed towards a roadblock or a revitalization? Asia Pacific Journal of Human Resources, 59(2), 159-183.
Phillips, F. (2018). Innovation for sustainability. Strat. Change 27 (6), 539–542.
Ren, S., Guiyao, T., & Jackson, E. (2017). Green human resource management research in emergence: A review and future directions. Asia Pacific Journal of Management, 10(5):1-35.
Singh, S., & El-Kassar, A. (2019). Role of big data analytics in developing sustainable capabilities. J. Clean. Prod. 213, 1264–1273.
Singh, S., Mittal, S., Sengupta, A., & Pradhan, R. (2019). A dual-pathway model of knowledge exchange: linking human and psychosocial capital with prosocial knowledge effectiveness. J. Knowl.Manage.https://doi.org/10.1108/JKM-08-2018-0504. (Online).
Sriram, V., & Suba, M. (2017). Impact of Green Human Resource Management (G-HRM) Practices over Organization Effectiveness. Journal of Advanced Research in Dynamical and Control Systems, 14(5): 386-394.
Tang, G., Chen, Y., Jiang, Y., Paille, P., & Jia, J. (2018). Green human resource management practices: scale development and validity. Asia Pacific Journal of Human Resources, 56(1), 31-55.
Tanova, C., & Bayighomog, S. W. (2022). Green human resource management in service industries: the construct, antecedents, consequences, and outlook . The Service Industries Journal, 42(5-6), 412-452.
Wehrmeyer, W. (2017). Greening people: Human resources and environmental management. Routledge.
Ye, J., Zhang, X., Zhou, L., Wang, D., & Tian, F. (2022). Psychological mechanism linking green human resource management to green behavior. International Journal of Manpower.
