تحلیل سینمای معنویتگرا در پرتو روایت ملاصدرا از جهان معنا
محورهای موضوعی : مطالعات حوزه فلسفه و حکمت اسلامیرضا مصداقی بهاری 1 , عبدالله صلواتی 2 , تاجبخش فناییان 3 , علیرضا دارابی 4
1 - دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار گروه الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران
3 - دانشیار گروه هنرهای نمایشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4 - استادیار گروه فلسفه، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در طول تاریخ، هنر وسیلهیی بوده است برای شرح پرسشهای بشری و معبری برای طرح مباحث فلسفی؛ بنابرین مکاتب بیشماری هنر را دستمایۀ کشف اسرار هستی قرار دادهاند تا عطش عقل معرفتجوی بشر را دربارۀ چگونگی نمایش جلوه‌های هستی سامان بخشند. اما امروزه هنری پا به عرصة عالم گذاشته که ضمن نمایش جلوه‌های بصری، تخیلات بشری را نیز سیلان داده و مصّورِ مفاهیم ماورایی و فراطبیعی گردیده است. این مقاله با هدف بررسی چگونگی پرداختن هفتمینِ هنرها به عوالم فراماده، در نظر دارد جهان معنا را از منظر حکمت متعالیه واکاوی نماید تا پردازش ذهن از تخیلات نفس بروایت ملاصدرا را در سینمای معنویتگرا ترسیم کند. ضرورت انجام چنین تحقیقی ناشی از ضرورت ارائۀ الگویی است که بتواند مرز میان حقیقت و خطا را در عالم معنا مشخص نموده و اندیشه‌یی سالم درمورد معنای جهان را به مخاطب القاء نماید. بنابرین، پرسش اصلی این جستار اینست که جهان معنا در فلسفة ملاصدرا، چه امکانات درونی‌یی برای سینمای معنویتگرا دارد؟ از این منظر، حکمت متعالیه میتواند جهان معنا را در پرتو التفات به «انسان کامل» بمثابه کانون حقیقت، و بر اساس مواجهۀ شناختی با ادراکات نفسانی از عوالم ماده و مثال و عقل، بازنمایی نموده تا با روایتی عمیق از ظاهر پدیدهها و تحلیلی پویا از عوالم باطنی، تصویری اصیل از دوگانة معنا و ساختار در پردة نقرهیی ارائه گردد.
In the course of history, art has always functioned as a tool for presenting human questions and a scene for posing philosophical discussions. Therefore, various schools have used art as a means of discovering the secrets of being in order to satiate the thirst of man’s knowledge-seeking intellect for the quality of displaying the manifestation of being. However, the art of today, while displaying visual manifestations, allows imagination flow and visualizes metaphysical and other-worldly concepts. The purpose of the present paper is to examine the ways the seventh art approaches immaterial worlds. To accomplish this task, the authors have tried to explore the world of meaning from the viewpoint of the Transcendent Philosophy in order to portray the mind’s processing of the soul’s imaginations based on Mullā Ṣadrā’s view in spiritualist cinema. The motive for this study was rooted in the necessity of presenting a model that could determine the borderline between right and wrong in the world of meaning and suggest a reliable philosophy on the meaning of the world to the addressees. Thus, the main question of this study is which facilities the world of meaning in Mullā Ṣadrā’s philosophy could offer to spiritualist cinema. Accordingly, the Transcendent Philosophy can represent the world of meaning in the light of viewing the perfect man as the source of truth based on a cognitive approach to soulish perceptions of the worlds of matter, Ideas, and intellect. In this way, it would be possible to provide an original image of the duality of meaning and structure on the silver screen through a profound narration of the appearance of phenomena and a dynamic analysis of inner worlds.
