جایگاه سازمان‌های بین‌المللی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران
محورهای موضوعی : اقدامات و سیاست‌های سازمان‌ها
1 - دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی؛ واحد اهواز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
جایگاه سازمان‌های بین‌المللی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی براساس نظام معنایی ـ هویتی کارگزاران جمهوری اسلامی ایران در دوره‌های مختلف نسبت به ماهیت و کارکرد سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی متفاوت است. از سال 1357 تاکنون به تجربه ثابت شده است که در دوره‌هایی که ایران با سازمان‌های بین‌المللی تعامل مثبت داشته، امنیت و منفعت ملی ایران بهتر تأمین شده و همکاری با سازمان‌ها در عرصه‌های مختلف فرصت‌هایی را برای دیپلماسی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مهیا کرده است. از سوی دیگر دیدگاه تقابلی نسبت به سازمان‌های بین‌المللی با ایجاد چالش‌ها و مشکلاتی در حوزه‌های مختلف برای کشور، وجهه دولت در جهان را خدشه‌دار می‌کند. در این مقاله تلاش می‌شود جایگاه سازمان‌های بین‌الملل در سیاست خارجی ایران از سال 1357 تا 1392 مورد بررسی قرار گیرد.
The position of international organizations in the foreign policy of the Islamic Republic of Iran has differed according to the identity system adopted by the Iranian officials in various periods of time and their viewpoints about the nature and functions of international organizations and institutions. Since 1979 up to the present time, the experience has proven that when Iran has had positive interaction with international organizations, it has been in a better position to guarantee its security and national interests, and cooperation with international organizations in different fields has provided Iran's political, economic and cultural diplomacy with opportunities. On the other hand, a confrontational approach to international organizations has created various challenges and problems in various fields for the country and has damaged the international prestige of the Iranian government. This study reviews position of international organizations in the foreign policy of Iran from 1979 to 2003.
