نقش ناتو در گسترش جامعه امن اروپای غربی
محورهای موضوعی : اقدامات و سیاستهای سازمانهاآرمین امینی 1 , الهام حسینخانی 2
1 - دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج
2 - دانشگاه آزاد اسلامی؛ واحد علوم و تحقیقات اصفهان
کلید واژه: ناتو, جامعه امن, همگرایی, سازهانگاری, اروپای غربی,
چکیده مقاله :
جامعه امن اروپای غربی، آشکارترین و مهمترین جامعه امن در جهان معاصر است. این جامعه امن دارای سه نهاد اصلی است که عبارتند از؛ پیمان آتلانتیک شمالی، اتحادیه اروپا و سازمان امنیت و همکاری اروپا. همه جوامع امن، خود را چنان تعریف میکنند که میان «خود» و «دگری»، غیریت ایجاد نمایند که این امر نظریات جامعه امن را به نظریات سازهانگاری پیوند میدهد. به همینسان، جامعه امن اروپای غربی نیز همچون هر جامعه امن دیگر، هنجارها، هویتها و منافع خاص خود را تعریف کرده است. در کنار این، برخی از جوامع امن تلاش میکنند تا مرزهای خود را در ورای منطقه اعضای اصلی خویش گسترش دهند و برای این امر نهادهای ویژهای را نیز تأسیس میکنند. در جامعه امن اروپای غربی، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، طلایهدار گسترش است. این مقاله تلاش میکند با روش تاریخی و توصیفی به این پرسش پاسخ دهد که جامعه امن اروپای غربی از طریق نهاد ناتو چگونه گسترش یافته است؟
Since the common denominator among EU members is increasing dependence on imported oil and gas, security of energy supply is a major concern for the European Union. When assured about security and effectiveness of energy market, those countries will be able to continue increasing consumption of energy. However, the rising energy price, especially with regard to natural gas, has led to questions about future situation of energy supply security for the EU members. Therefore, this paper first focuses on the rising demand for gas and the risks of overdependence of the EU members on gas supply from Russian Gazprom Company, which may lead to repetition of Ukraine experience and the international gas crisis in 2006 and 2009. It then analyzes geopolitical and international aspects of future energy supply security for the EU and strategic plans developed by its members to handle these challenges. In conclusion, the paper introduces Iran as a good alternative source for ensuring energy security of the EU due to its geoeconomic conditions.