استحقاق اجرت‌المثل مدیر در اداره مال غیر از دیدگاه قرآن کریم و حقوق ایران
محورهای موضوعی : قرآن و حقوقحمیده داداش‌پور 1 , سید محمد اسدی نژاد 2
1 - دانشگاه گیلان
2 - دانشگاه گیلان
کلید واژه:
چکیده مقاله :
اجرت‌المثل متصرف یا مدیر در اداره مال غیر از مواردی است که قانون مثل سایر موارد مرتبط با آن از جمله مسئولیت مدنی، خصوصیات مدیر، شرایط اداره و شرایط مال مورد اداره و... در ارتباط با آن سکوت اختیار کرده است؛ آیاتی از قرآن کریم موسوم به آیات قیام، تعاون، ولایت، آیه 152 سوره مبارکه انعام که به عنوان آیه‌های احسن، احسان و... هستند هرکدام یک جنبه از اداره مال غیر را شامل می‌شوند. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی، درصدد اثبات عدم استحقاق اجرت‌المثل برای مدیر مال غیر بر اساس آیات قرآن است. مهم‌ترین مستند نظریه اشاره شده، اداره مال غیر از باب حسبه بودن عمل است. از نظر بیشتر فقها و اندیشمندان مهم‌ترین دلیل حسبه، آیات امر به معروف و نهی از منکر بوده است؛ صرف نظر از چند آیه در قرآن با اصطلاح امر به معروف و نهی از منکر به‌نظر می‌رسد آیات دیگر و حتی آیات مربوط به اداره مال غیر با توجه به توسعه مفهوم امر به معروف و نهی از منکر توسط فقها و اندیشمندان به سوی مسائل اجتماعی، مشمول همین آیات حسبه هستند و حسبه را همان امر به معروف و نهی از منکر می‌دانند و شاید بتوان گفت بر اساس قاعده احترام عمل، مدیر، مستحق اجرت‌المثل عمل خود است، لکن هدف اصلی بررسی استحقاق اجرت‌المثل مدیر بر اساس آیات قرآن است و خداوند بارها در آیات خود وعده اجرت اخروی به بندگان خویش داده است و خود را بزرگ‌ترین محاسب دانسته و اجر کریم را در نظر می‌گیرد.
Ujrat ul Misl (compensation for one’s work) of the tenant or manager in managing other’s property is among issues about which the law has remained silent just as it has been silent about other related issues such as civil liability, characteristics of manager, conditions for managing the property and conditions of the property being managed, etc. This paper, using the descriptive-analytical method, seeks to prove that, based on verses of the Quran, manager of other’s property does not deserve to receive Ujrat ul Misl. In view of most jurists and scholars, the main reason for Hisbah is the verses related to Enjoining Good and Forbidding Wrong. Apart from several verses in which there is the term “Enjoining Good and Forbidding Wrong”, it seems that other verses, including even verses related to managing other’s property can be considered verses of Hisbah, given the extension of the concept of Enjoining Good and Forbidding Wrong by some jurists and thinkers who deem Hisbah the same thing as Enjoining Good and Forbidding Wrong. May be it could be said that based on the principle of respect for action, manager deserves Ujrat ul Misl of his action. However, the main purpose is studying if manager deserves Ujrat ul Misl based on verses of the Quran and God has frequently promised great reward in the Hereafter for His servants and described Himself as the greatest Muhasib (bookkeeper).
