اثربخشی معنا درمانی توأم با تلاوت قرآن و دعا بر افسردگی و سلول) T /کمکی(CD4
محورهای موضوعی :
1 - دانشگاه شهید چمران اهواز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی معنادرمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر کاهش علائم افسردگی و تقویت سلول T/کمکی )+ CD4 ( بیماران افسرده بوده است. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون، دوره پیگیری و گروه کنترل بوده است. جامعه مورد بررسی شامل 50 زن افسرده نوروتیک است که به مطبهای خصوصی و مراکز مشاوره و روان درمانی مراجعت نموده اند. بیماران از لحاظ سن، وض اقتصادی اجتماعی، دارا بودن یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در پرسشنامه افسردگی بک ) BDI (، عدم ابتلا به بیماریهایی که سیستم ایمنی بدن را مخدوش می سازد و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملا همگون بودند. سپس به طور تصادفی تعداد 30 نفرا ز آنها انتخاب و به گونه تصادفی به دو گروه آزمایش وکنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک ) BDI ( و ارزیابی سلولهای ایمنی در آزمایشگاه با استفاده از روش فلوسایتومتری بوده است. گروه آزمایش طی 12 جلسه معنادرمانی توام با تلاوت آیاتی از قرآن کریم و دعا و نیایش روا ندرمانی شدند اما گروه کنترل مداخل های دریافت نکردند. سپس میزان علائم افسردگی و فعالیت سلولهای ایمنی دو گروه در مراحل مختلف قبل از درمان، پس از خاتمه درمان و در دوره پیگیری سه ماهه ارزیابی شد. نتایج حاصل آشکار ساخت که تفاوت معناداری میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ علائم افسردگی و سلول T/کمکی )+ CD4 ( وجود داشت ) 001/0P >(. علائم افسردگی در گروه آزمایش، نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معناداری کاهش اما میزان سلولهای ایمنی افزایش یافته بود. این نتایج در دوره پیگیری به طور معناداری تداوم داشت.
This research intends to investigate the effectiveness of Logotherapy together with recitation of Quran and prayers on treatment of depression and enhancing T helper Cell (CD4+) in depressed patients. The research proposal type was Quasi-experimental design with pre and post examination, follow-up period and control group. The research community included 50 women with neurotic depression who referred to private clinics and counseling and psychotherapy centers. The patients were homogeneous in terms of age, economic-social status, having standard deviation above the average in BDI depression questionnaire, not suffering from illnesses that undermines the immune system, and other specified variables. 30 of the patients were selected at random and were divided randomly into experimental and control groups. The means used in this study included a BDI, assessment of immune cell in lab via the flow cytometric method. The experimental group received psychotherapy in 12 sessions through Logotherapy together with recitation of Quran and prayers but the control group did not receive the treatment. Then the levels of depression signs and the activities of the immune cells in the two groups before and after treatment and during the three-month follow-up period were analyzed. The findings showed a meaningful difference between the experimental group and the control group in terms of depression signs and T helper Cell (CD4+). After the experiment depression signs decreased meaningfully in the experimental group compared to the levels before the experiment and compared to the control group while the number of immune cells increased. These findings continued meaningfully during the follow-up period
