بررسی دیدگاه انسان شناسی به ارتباطات اجتماعی در فضاهای خلاق گردشگری: محور چهارباغ اصفهان
محورهای موضوعی :مهدی کروبی 1 , راضيه رباني 2 , جواد يوسفي 3
1 - دانشگاه علامه طباطبایی تهران
2 - دانشگاه علامه طباطبائي
3 - دانشگاه پیام نور
کلید واژه: انسان شناسی گردشگری, فضای خلاق, گردشگری خلاق, ارتباطات اجتماعی,
چکیده مقاله :
هدف این مقاله، شناخت و توصیف شیوه های ارتباطات اجتماعی در قالب معانی فرهنگی بین گردشگران و جامعه میزبان در محور چهارباغ اصفهان است. از مدل مدیریت هماهنگی معنا جهت شکل دهی به چارچوب نظری استفاده گردید. روش پژوهش، کیفی؛ جامعه ی آماری، ساکنان شهر اصفهان و روش نمونه گیری هدفمند بود و تعداد نمونه آماری مبتنی بر رسیدن به اشباع نظری، 30 نفر مشخص گردید. داده ها از طریق مشاهده مشارکتی و مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری شدند. تحلیل داده ها بر اساس تحلیل محتوا و کدگذاری باز و محوری انجام پذیرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد با وجود آنکه دیدگاه اغلب مردم اصفهان به حضور و ارتباط با گردشگران در محور چهارباغ مثبت بوده، با این وجود ضعف زیرساخت های سخت افزاری و نرم افزاری خلاق در فعال-سازی خیابانی، عدم هماهنگی سیاستگذاران، برنامه ریزان و واحدهای عملیاتی در ایجاد ارتباط مؤثر و عدم توجه به عنصر خلاقیت در بازتعریف محصول گردشگری نسل سوم سبب شده این محور با جایگاه و محصول مورد انتظار، فاصله قابل توجهی داشته باشد. همچنین در یک نتیجه گیری کلی از پژوهش می توان گفت دیدگاه ساکنان شهر اصفهان به عنوان جامعه میزبان، به برقراری ارتباط مؤثر با گردشگران در محور چهارباغ، بسیار مثبت بوده است.
This study sought to identify and describe social communication methods used in terms of cultural signification by tourists and the host community in Chaharbagh Avenue, Isfahan, Iran. To this end, a qualitative approach was adopted, using the meaning coordination management model as the theoretical framework. The population of the study comprised the residents of Isfahan City, among whom thirty people were selected through purposive sampling until theoretical saturation was achieved. The required data were collected via participatory observation and semi-structured interviews, which were then analyzed through content analysis, and open and axial coding. The study’s findings indicated that while the majority of Isfahani people expressed a positive attitude concerning the presence of tourists and establishing communication with them in Chaharbagh Avenue, poor creative hardware and software infrastructure in street communication, lack of coordination among policymakers, planners, and operational units in establishing effective communication and failing to consider creativity in redefining the third generation tourism products have prevented the avenue to gain a desired position in terms of tourism success. However, it could generally be argued that the residents of Isfahan City (as the host community) had a favorable attitude towards making effective communications with tourists in Chaharbagh Avenue.
بسته نگار، مهرنوش، حسنی، علی، خاکزار بفروئی، مرتضی (1396). «مدل مفهومی گردشگری خلاق»، فصلنامه علمی پژوهشی گردشگری و توسعه، دوره 6، شماره 2، صص 108-81.
برنز، پیتر. م. (1385). درآمدی بر مردم¬شناسی گردشگری، ترجمه هاجر هوشمندی، تهران: نشر افکار.
پیرس، فیلیپ ل. (1389). رفتار گردشگر بن¬مایه¬ها و طرح¬های مفهومی، ترجمه دکتر حمید ضرغام بروجنی با همکاری زهره جوادی سبدانی و سیدمحمدحسن حسینی، تهران: مهکامه.
حسنعلی¬زداه دیزجی، مرتضی (1387). ارتباطات انسان، محصول و محیط¬زیست و طراحی دستگاه جمع¬آوری برگ ریزه درختان، پایان¬نامه کارشناسی¬ارشد، به راهنمایی دکتر محمدعلی کی نژاد و عباسقلی وهابی، دانشکده هنرهای کاربردی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز.
حیدری چیانه، رحیم، قاسمی، وحید (1395). «بررسی تطبیقی خط¬مشی¬های توسعه گردشگری با تأکید بر روابط اجتماعی بین میزبان و مهمان، مطالعه موردی: ایران و ترکیه»، مجلهی برنامه¬ریزی و توسعه گردشگری، شماره 16، صص 46-31.
دوستی، فرشته، زال، محمدحسن، رمضان¬زاده لسبویی، مهدی (1398). سنجش ظرفیت‌های گردشگری خلاق در کلان‌شهر تبریز، فصلنامه علمی گردشگری شهری، دوره 6، شماره 2، صص 13-1.
ریتزر، جورج (1393). نظریه جامعه¬شناسی، ترجمه هوشنگ نایبی، تهران: نشر نی.
طالبی، محمدعلی، یوسفی، جواد، براتی، محمد (1398). «بررسی اثرات تعاملات بین فرهنگی ساکنان و گردشگران مورد مطالعه: روستای چنشت در خراسان جنوبی»، فصلنامه مطالعات اجتماعی فرهنگی خراسان، دوره 14، شماره 1- شماره پیاپی 53، صص 74-49.
قربانی، رسول، حسین آبادی، سعید، طورانی، علی (1392). «شهرهای خلاق، رویکردی فرهنگی در توسعه شهری»، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال 3، شماره 11، صص 18-1.
مختاری ملک¬آبادی، رضا، مرصوصی، نفیسه، علی¬اکبری، اسماعیل، امینی، داود (1394). «تبیین معیارهای بومی¬سازی شاخص¬های مکانی فضای شهر خلاق با رویکرد ایرانی ـ اسلامی»، فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی، شماره 22، زمستان، صص 39- 23.
مهاجر، بشری، شفیعي، زاهد، خواجه احمد عطاری، علیرضا (1397). «بررسي نقش گردشگری خلاق هنرمحور با تأکید بر آموزش صنایع¬دستي به کودکان (مطالعه موردی: شهر اصفهان)»، فصلنامه علمي پژوهشي ابتکار و خلاقیت و ابتکار در علوم انساني، دوره 7، شماره 1، صص 16-1.
هاشمی مقدم، امیر (1397)، انسان¬شناسی گردشگری، تهران: مهکامه.
Anantamongkolkul C, Butcher K, & Wang Y. (2019). Long-stay tourists: Developing a theory of intercultural integration into the destination neighborhood, Tourism Management, 74, pp 144-154.
Bouchet, P & Lebrun, A.M. (2004). Intérêt d’une approche par expériences recherchées dans la segmentation de la clientèle: Le cas du tourisme sportif d’action, Décisions Marketing, pp 39-48.
Campos, A. C., Mendes, J., do Valle, P. O., & Scott, N. (2016). Co-Creation Experiences: Attention and Memorability. Journal of Travel and Tourism Marketing, V 33(9), pp 1309–1336.
Ching-Fu, C. & Shih-Huan, C. (2019). Antecedents and consequences of perceived coolness for Generation Y in the context of creative tourism - A case study of the Pier 2 Art Center in Taiwan, Tourism Management, V 72, pp 121-129.
De Rojas, C., & Camarero, C. (2008). Visitors’ experience, mood and satisfaction in a heritage context: Evidence from an interpretation center. Tourism Management, V 29 (3), pp 525–537.
Duxbury, N. & Richards, G (2019). Towards a Research Agenda for Creative Tourism: Developments, Diversity, and Dynamics. In A Research Agenda for Creative Tourism; Duxbury, N., Richards, G., Eds.; Edward ElgarPublishing: Cheltenham, UK, pp 1–14.
Ebejer, J. (2015). Tourist experiences of urban historic areas Valletta as a case study, A thesis submitted in partial fulfillment of the requirements of the University of Westminster for the degree of Doctor of Philosophy.
Eusébio, C. A., & Carneiro, M. J. A. (2012a). Determinants of tourist–host interactions: An analysis of the university student market. Journal of Quality Assurance in Hospitality &Tourism, V 13(2), pp 123–151.
Fan, D. X., Zhang, H. Q., Jenkins, C. L., & Tavitiyaman, P. (2017). Tourist typology in social contact: An addition to existing theories. Tourism management, V 60, pp 357-366.
Hayllar, B.; Griffin, T. (2005). The precinct experience: a phenomenological approach. Tourism Management, V 26, pp 517-528.
Leite, N., & Swain, M. B. (2014). Anthropology, tourism. Encyclopedia of tourism, 1-5.
Marques, L & Richards, G. (2014). Creative districts around the world. http://creativedistricts.imem.nl/.
Montgomery, J. (2003). Cultural quarters as mechanisms for urban regeneration. Part 1: Conceptualising cultural quarters. Planning, Practice & Research, V 18, pp 293–306.
Monterrubio, C. (2016). The impact of spring break behavior: An integrated threat theory analysis of residents' prejudice. Tourism Management, V 54, pp 418-427.
Moughtin, C, (1992). Urban Design: Street and Square, Oxford, Butterworth.
Murphy, L. (2001). Exploring social interactions of backpackers. Annals of Tourism Research, V 28(1), pp 50–67.
Neuman, W, L, (2006). Social Research Methods: Qualitative and Quantitative Approaches, Fourth Edition, Allyn and Bacon Published.
OECD (2014). Tourism and the creative economy, Paris.
Půtová, B. (2018). Anthropology of Tourism: Researching Interactions between Hosts and Guests. Czech Journal of Tourism, V 7(1), pp 71-92.
Reichenberger, I. (2017). C2C value co-creation through social interactions in tourism. International Journal of Tourism Research, V 19(6), pp 629–638.
Richards, G & Raymond, C. (2000). Creative tourism, ATLAS News, V 23 (8), pp 16-20.
Richards, G. (2010). Tourism development trajectories –From culture to creativity? Tourism and Management Studies, V 6, pp 9–15.
Richards, G. & Tomor, Z. (2012). Leisure Clusters: From Theory to Practice. Tilburg: Tilburg University.
Richards, G. (2015). Recipes for Sustainable Creative Tourism. In Proceedings of the Third Business Management International Conference, Pattaya, Thailand, 5–6 November.
Richards, G. (2017). The development of creative tourism in Asia, In C. Silver, L. Marques, H. Hanan, I. Widiastuti (Eds.), Imagining experience: Creative tourism and the making of place, Springer Science+Business Media, New York.
Richards, G, (2020). Designing creative places: The Role of Creative Tourism, Annals of Tourism Research, V 85, pp 102-922
Rihova, I., Buhalis, D., Moital, M., & Gouthro, M. B. (2013). Social layers of customer-to-customer value co-creation. Journal of Service Management, V 24(5), pp 553–566.
Salvado, J. (2011). Ecosystem model: Building travel agencies’ business resilience in Portugal. European Journal of Tourism, Hospitality, and Recreation, V 2(1), pp 95–116.
Smith, V.L. (1989). Hosts and Guests: The Anthropology of Tourism, Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2nd edition.
UNESCO (2006). Towards Sustainable Strategies for Creative Tourism: Discussion Report of the Planning Meeting for the 2008 International Conference on Creative Tourism; Santa Fe, NM, USA.
White, N. R., & White, P. B. (2008). Travel as Interaction: Encountering Place and Others. Journal of Hospitality and Tourism Management, V 15(1), pp 42–48.
