پدیدارشناسی بیماری؛ رویکردی در تعلیم و تربیت کودکان مبتلا به بیماری‌های مزمن
محورهای موضوعی : تاریخ و ماهیت رشته فلسفهٔ تعلیم‌وتربیت، مکاتب و رویکردهای فلسفهٔ تعلیم‌وتربیت قدیم و جدید ،تاریخ اندیشه و عمل تربیتی (سیاست‌ها، برنامه‌ها، اقدامات و...) مفاهیم، گزاره‌ها و نظریه‌های تربیتی آراء مربیان و فیلسوفان تربیتی روش‌شناسی پژوهش‌های تربیتی انواع تربیت مسائل تعلیم‌وتربیت ایران و جهان برنامه درسی و آموزش در رشته‌های گوناگونزهرا عسگری 1 , محمد حسین حیدری 2 , رمضان برخورداری 3
1 - دانشگاه اصفهان
2 - دانشگاه اصفهان
3 - دانشگاه خوارزمی
کلید واژه: تربیت کودکان, بیماری مزمن, پدیدارشناسی بیماری, روی‌آورندگی, بدنمندی, زمانمندی,
چکیده مقاله :
کودکان مبتلا به بیماری‌های مزمن نیازهای تربیتی ویژهای دارند که امروزه بر اثر غلبه رویکردهای عینیت‌مدارِ طبیعت‌گرا و هنجارگرا مغفول ماندهاند. از این رو هدف اصلی این پژوهش، مطرح کردن پدیدارشناسی بیماری به عنوان رویکردی بدیل در بهبود وضعیت تعلیم و تربیت کودکان مبتلا به بیماری مزمن است. مطالعه حاضر بر بنیاد دو رویکرد روش‌شناختی پدیدارشناسی و استنتاجی انجام می‌گیرد؛ بدین صورت که ابتدا چالش‌های تربیتی ویژه کودکان مبتلا به بیماری مزمن در مواجهه با خود، هستی و دیگران مورد پدیدارشناسی قرار گرفته و توصیف می‌شوند و در ادامه، با استخراج مضامین پدیدارشناختی روی‌آورندگی، زمانمندی و بدنمندی، پدیدارشناسی بیماری به عنوان راهکاری برای فهم بهتر تعلیم و تربیت ویژه این کودکان استنتاج می‌گردد. نتایج نشان می‌دهد پدیدارشناسی بیماری با سوژه بدنمند دانستن کودک بیمار، معنای بیماری را بازسازی کرده و فرصتی فراهم می‌کند تا بیماری مزمن از یک رنج همیشگی به بستر مناسبی برای پیشرفت و شکوفایی افراد تبدیل شود.
Children with chronic illnesses have special educational needs, certain aspects of which are overlooked under the existing objective naturalistic and normative philosophical approaches. This study aims to propose the phenomenology of illness as an alternative approach to improve the education of children with chronic illness. The present study is based on two methodological approaches, phenomenological and inferential. In this way, first, the educational challenges of children with chronic diseases are phenomenologically described according to their views concerning themselves, their existence, and others. Then by extracting the phenomenological themes of intentionality, temporality, and embodiment, the phenomenology of the diseases is inferred as a way to better understand the special education of these children. By recognizing the affected child as the embodied subject, the phenomenology of illness reconstructs the meaning of the illness and introduces a perspective under which the chronic illness becomes a suitable platform for individuals' development and prosperity.
.
