پدیدارشناسی آموزشهای سازمانی: تجربه زیسته کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد
محورهای موضوعی :سمیه ابراهیمی کوشک مهدی 1 , رقیه فاضل 2 , محمدرضا آهنچیان 3
1 - دانشگاه فردوسی
2 - دانشگاه فردوسی مشهد
3 - دانشگاه فردوسی
کلید واژه: آموزش کارکنان, پدیدارشناسی, بهسازی سازمان, دانشگاه فردوسی مشهد,
چکیده مقاله :
هدف از این پژوهش، فهم تجربه های زیسته کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد از آموزش های سازمانی است که با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی انجام شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات، مصاحبه عمیق است که مشارکت‌کنندگان در مصاحبه، به صورت هدفمند انتخاب شدند. حجم نمونه با توجه به اشباع نظری تعیین شد که تعداد نهایی شرکت‌کنندگان در مصاحبه 9 نفر از کارکنان غیر هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. یافته های پژوهش نشان می دهد که کارکنان، آموزش را به عنوان حقی انسانی و پدیده ای در هم تنیده با دیگر جوانب مدیریت منابع انسانی تجربه کرده اند. تجربه آموزش های غیرحرفه ای و ناظر به نیازهای فردی آنان نیز، نشان می دهد که آموزش ها در سازمان، لزوماً به آموزش های حرفه ای محدود نمی شود و آموزش های ناظر به نیازهای فردی و عمومی آنها موجب رضایت بیشتر آنان خواهد شد. در نهایت در این پژوهش، مدلی اکتشافی از آموزش سازمانی در دانشگاه فردوسی مشهد به دست آمد.
The purpose of this Phenomenological study was to understand the lived experience of staff in Ferdowsi University of Mashhad from training organization. Qualitative findings through deep interview with 9-target participation Showed that they comprehend the education as a human right and the phenomenon intertwined with other aspects of human resources management. In addition to professional training, moral and personal training make them satisfied finally, in this research an exploratory model was extracted from organizational education in University of Mashhad.
استراس، آنسلم و کوربین، جولیت. (1387). اصول روش تحقیق کیفی: نظریه مبنایی، رویه‌ها و شیوه‌ها. ترجمه: بیوک محمدی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
اميري، مجتبي و شاه‌محمدي، مرضيه. (1389). بررسي ميزان اثربخشي نظام آموزش كاركنان شهرداري كرج با رويكرد توانمندسازي. فصلنامه مديريت شهري، دوره هشتم، شماره 26، صص 106-93.
بیات، عبدالرسول. (1385). پدیدارشناسی. فصلنامه معارف، شماره 44.
چناری، مهین. (1386). مقایسه هوسرل، هایدگر و گادامر با محک روش‌شناسی. فصلنامه پژوهش‌های فلسفی کلامی، شماره 34.
عیدی، اکبر؛ عليپور، محمدرضا و عبدالهي، جواد. (1387). سنجش اثربخشی دوره¬های آموزشی. ماهنامه تدبیر، سال نوزدهم، شماره 200.
گال، مردیت و همکاران. (1383). روش‌های تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی. ترجمه: احمدرضا نصر و همکاران، تهران: سمت.
نوالی، محمود. (1380). پدیدارشناسی به عنوان شناخت مجدد از شناخت. مجله علامه، دوره اول، شماره 1.
Ary, D., Jacobs, L. C., & Razavieh, A. (1996). Introduction to research in education (Fifth Ed). Florida: Rinehart & Winston.
Cheng, M. I., Dainty, A., & Moore, D. (2007). Implementing a new performance management system within a project-based organization: A case study. International Journal of Productivity and Performance Management, 56(1), 60-75.
Kingsbury, N. (2011). Program Evaluation: Experienced Agencies Follow a Similar Model for Prioritizing Research. Report to the Subcommittee on Oversight of Government Management, the Federal Workforce, and the District of Columbia, Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, US Senate. GAO-11-176. US Government Accountability Office.
Streubert Speziale, H. J., & Carpenter, D. R. (2003). Qualitative research in nursing: Advancing the humanistic perspective.
Westley, C. R. (2005). Exploring the effectiveness of leadership training on adult learners: an evaluation of the leadership and communications workshop for natural resource professionals (Doctoral dissertation, The University of Alaska Anchorage).
