جايگاه وجودشناختي اسماء الهي در عرفان نظري
محورهای موضوعی : مطالعات حوزه عرفان و کلام اسلامی
1 - دانشگاه آزاد اسلامی
کلید واژه:
چکیده مقاله :
در عرفان، فقط حق وجود دارد و موجودات كثير، تعينات و تجليات او هستند. حال، مسئله اينست كه اسماء ـ با پذيرش اصل وحدت وجود ـ در منظومه» فكري عرفا از چه جايگاهي برخوردارند؟ آيا وجود دارند يا خير؟ اگر وجود دارند، وجودشان چگونه است؟ و اگر وجود ندارند و عدمي هستند، عدمي بودن آنها به چه معناست؟ اسماء الهي واسطة ظهور حق در مراتب غيب و شهادتند. اسماء در تعين اول (مرتبة غيب اول) با ذات حق وحدت دارند اما در تعين ثاني، با ظهور اعيان ثابته، ظهور علمي پيدا ميكنند و نسبت اسماء و اعيان ثابته، در مرتبة غيب دوم آشكار ميشود. در مرتبة شهادت، اسماء بر اساس استعداد اعيان ثابته به آنها وجود خارجي ميبخشند و نسبت وجودي (اعيان خارج و اسماء فعل) ظهور مي‌يابد. اما خود اسماء ـ از آنجا كه ظهور وجودند ـ در خارج وجود مستقل ندارند بلكه از نسب وجودي هستند و بر اساس مظاهر (يك طرف نسبت)، ظهور خارجي دارند و هرگاه مظاهر، استعداد جزئي دريافت ظهور عيني را داشته باشند، اسماء (طرف ديگر نسبت) نيز ظاهر ميشوند و اگر استعداد نباشد، اسماء به اصل خود (مرتبه» غيب) رجوع ميكنند. در واقع اسماء، معدومالعين و موجودالاثرند.
Gnostics believe that only the Truth exists, and multiple existents are His manifestations and determinations. However, while accepting the principle of the oneness of being, the question is what the place of names is in the philosophical system of gnostics, and, if they exist, what the quality of their existence is, and, if they do not exist and are non-existent, what the meaning of their non-existence is. Divine names mediate between the emergence of the Truth at the levels of invisibility and visibility. In the first determination (the first invisibility level), they are identical with the essence of the Truth; however, in the second determination, they experience cognitive appearance, and the relationship between the names and archetypes appears at the second invisibility level. At the level of visibility, the names grant external existence to archetypes based on their potentials, and existential relation (external entities and names of acts) appears. Nevertheless, the names themselves – since they indicate the appearance of existence – lack independent external existence and, rather, enjoy existential existence and external appearance based on manifestations (one side of the relation). Whenever manifestations possess the least potential for receiving objective appearance, the names (the other side of the relation) appear as well, and if there is no potency, the names refer to their own source (level of invisibility). In fact, names lack objective existence and exist through their effects.
