زمان و مکان در نظر ميرزا خليل¬خان ثقفي (اعلم¬الدوله)؛ يک رساله فلسفي
محورهای موضوعی : ریشه‌شناسی واژگان (اتیمولوژی) فلسفی
1 - دانشگاه پاريس سه
کلید واژه:
چکیده مقاله :
دکتر خليل خان ثقفي (اعلم الدوله)، پزشک، نويسنده و مترجم دورة قاجار و از نخستين دانش آموختگان طبّ جديد در ايران، پس از فارغ التحصيلي از دارالفنون و پيش از عزيمت به فرنگ، رساله‌يي در موضوع زمان و مكان تأليف كرده است. در اين رساله که مطابق يادداشت ميرزا خليل خان تأليف و ترجمه است، او به بحث در باب نحوة پديد آمدن ايدة فضا؛ تمايز ميان ايدة فضاي محيطي و فضاي نامتناهي؛ نحوة پديد آمدن ايدة فضاي نامتناهي؛ جوهر بودن فضا؛ نامتناهي بودن فضا از دو حيث وسعت و دوام؛ پديد آمدن ايدة زمان؛ مسند بودن زمان به فضا پرداخته و باجمال آراء فيلسوفاني چون ويکتور کوزن، جان استوارت ميل و اسپينوزا را طرح و نقد نموده است.
Doctor Khalil Khan Thaqafi (A‘lam al-Dawlah), a physician, writer, and translator of the Qajar period and one of the first graduates of modern medicine in Iran, translated and wrote two treatises about time and place after he graduated from Dar al-Funun and before he went abroad. In the treatise that he wrote himself, Mirza Khalil Khan discusses the quality of the development of the idea of space, the distinction between the idea of environmental space and infinite space, the quality of the formation of the idea of infinite space, the idea of space as substance, the infinity of space with respect to its breadth and continuity, the development of the idea of time, and the idea of time as a predicate of space. In this treatise, he briefly explains and criticizes the ideas of such philosophers as Victor Cousin, Stewart Mill, and Spinoza. In the second treatise, which is a translation, he discusses whether time and place are substance or not.
