سنت عقیده‌نگاری فیلسوفان باستان یونان (با اشاره به ديدگاه هرمان ديلس)
محورهای موضوعی : تعامل اندیشه‌ها، اثرگذاری اندیشه‌های فلیسوفان بر جامعه و تفکر پس از خوددکتر حسین کلباسی اشتری 1 , بهناز عقیلی دهکردی 2
1 - دانشگاه علامه طباطبايي
2 - دانشگاه علامه طباطبائي
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پیشاسقراطیان در سده ششم قبل از میلاد، شیوه‌های پژوهش در دو قلمرو علم و فلسفه را پایه‌گذاري كردند؛ نخستین رسالات علمی را نگاشتند و مفاهیمِ پایه در فرایند استنتاج را شناساندند. با وجود این، هیچ اثر مستقلی از ایشان بدست ما نرسیده و هرچه داریم پاره‌هایی منقول از سخنان ایشان در آثار پسینیان است که هرکدام پاره‌نوشته را در سیاقی متفاوت آورده‌اند. ولی این شیوه همواره در فهم سخن و ارزیابی پیشاسقراطیان کارآیی ندارد. هرمان دیلس با تأليف کتاب عقیده‌نگاری یونانی خود، شیوه‌يی نو در باب عقیده‌نگاری را مطرح ساخت. وی سنت عقیده‌نگاری را به کتاب تئوفراستوس، شاگرد ارسطو، بازگرداند. شیوه دیلس را دانشمندان بعدی ـ از جمله منسفیلد‌ـ نقد کردند. بر اساس نقد منسفید، تأثیر منابعی مانند سوفیستها، نظر ارسطو درباره عقیده بر گلچینها و کتابهای آموزه‌يی، سنت سلسله‌نگاری و آثار شارحان بر شکلگیری متون عقیده‌نگاری، چیزی است که در روش دیلس کمتر به آن بها داده شده است.
In the sixth century BC, pre-Socratic philosophers introduced different research methods in the realms of science and philosophy, wrote the first scientific treatises, and presented the basic concepts in the process of deduction. However, we do not have access to any of their independent works except for some extracts which have been quoted in the works of post-Socratic scholars. Nevertheless, this method lacks the required efficiency in understanding and evaluating the words of pre-Socratic scientists at all times. Hermann Alexander Diels presented a new method of doxography in his book of Doxographi Graeci (Greek Doxographers). He returned the tradition of doxography to the one adopted in a book by Theophrastus, who was a student of Aristotle. Diels’ method was criticized by later scientists, such as Mansfield. Based on his critique, the effects of Sufists’ ideas, Aristotle’s theory of edited collections and books of principles, tradition of genealogy writing, and commentators’ glosses on the formation of doxographical texts have not been much appreciated in Diels’ method.
