جايگاه نبي در مدينه سينوي
محورهای موضوعی : ریشه‌شناسی واژگان (اتیمولوژی) فلسفی
1 - دانشگاه آزاد اسلامي
2 - دانشگاه آزاد اسلامي
کلید واژه: ابن‌سينا سياست نبي مدينه سينوي حاكم حكمت عملي باطنيگري,
چکیده مقاله :
ابن‌سينا بعنوان فيلسوف الهي، بحث از سياسيات را در خلال مباحث الهيات آورده و بظاهر در دستگاه فکري خود، اثر مستقل سياسي ننگاشته و آن را يکسره در حكمت عملي داخل نموده است. وي مصداق «حاکم افضل» را نبي و قوانين (نواميس) را وحي و سنت دانسته است و از آنجا که قبل از وي، فارابي در «سياست مدينه» بنايي کامل نهاده، نيازي به ارائه توضيح بيشتر در زمينه‌هاي تأسيس شده نميبيند و باجمال به آن پرداخته و وارد جزئيات نگرديده است، اما در بخش مربوط به چگونگي انتصاب يا انتخاب حاکم و نيز تدوين قوانين (نواميس الهي) براي مدينه فاضله بتفصيل سخن گفته است. در واقع آن سياست نبويي را که فارابي پي افکنده بود، ابن‌سينا تکميل نمود.
As a divine philosopher, Ibn Sina has dealt with politics in his metaphysical discussions. Apparently, he has not written an independent work on politics and has considered it to be a part of practical wisdom. In his view, the prophet represents the “ideal ruler” and revelation and tradition represent the law. Since, before him, Farabi has discussed politics extensively in his al-Siyasah al-madaniyyah (Civil Politics), Ibn Sina does not see any need to provide more explanations in this regard and deals with this field in short without presenting the details. However, he has discussed the quality of choosing a leader and devising laws for his utopia extensively. In fact, he has completed the same prophetic politics that Farabi had initiated previously. The present paper briefly deals with Ibn Sina’s political system in order to clarify the place of the prophet in the hierarchy of his utopia. In this way, the quality of establishing a utopia based on the “definitive text” as the best method of electing a ruler is clearly illustrated. Moreover, the authors demonstrate how the nature of Ibn Sina’s view of the caliphate and the Prophet’s successor bring him closer to the Imamiyyah political philosophy.
ابن‌سينا، الشفاء (الهيات)، ترجمه ابراهيم دادجو، تهران، انتشارات اميرکبير، 1388.#
ابن‌سينا، منطق المشرقيين، قاهره، المكتبة الفلسفيه، 1910.م.#
پرن، داود؛ اعتصامي، مسعود، «فلسفه سياسي ابن‌سينا»، مجموعه مقالات ابن‌سينا و حکمت مشرقي،1390.#
پورحسن، قاسم، «ابن‌سينا، فيلسوف اشراقي»، مجموعه مقالات ابن‌سينا و حكمت مشرقي، تهران، انتشارات بنياد حكمت اسلامي صدرا، 1390.#
پورحسن، قاسم، مجموعه مقالات حكمت شيعي؛ باطنيه و اسماعيليه، تهران، انتشارات بنياد حكمت اسلامي صدرا، 1390.#
داوري اردکاني، رضا، نگاهي ديگر به تاريخ فلسفه اسلامي، تهران، دانشگاه تهران،1387.#
جوزجاني، سرگذشت ابن‌سينا، ترجمه سعيد نفيسي، انجمن دوستداران كتاب، 1341.#
خامنه‌اي، سيد محمد، «ابن‌سينا فيلسوفي اشراقي»، مجموعه مقالات ابن‌سينا و حكمت مشرقي، باهتمام قاسم پورحسن، 1390.#
روزنتال، اروين، انديشه سياسي اسلام در سده‌هاي ميانه، ترجمه علي اردستاني، تهران، انتشارات قومس، 1387.#
روزنتال، اروين، «انديشه سياسي ابن‌سينا»، ترجمه عليرضا محمدي، اسفند1393؛ www. ical.ir.#
شکوري، ابوالفضل، فلسفه سياسي ابن‌سينا و تأثير آن بر ادوار بعدي، تهران، انتشارات نقش و نگار، 1384.#
طباطبايي، سيدجواد، زوال انديشه سياسي در ايران، تهران، انتشارات كوير، 1375.#
فخري، ماجد، سير فلسفه در جهان اسلام، ترجمه زير نظر نصرالله پورجوادي، تهران، مرکز نشر دانشگاهي،1372.#
فيرحي، داود، قدرت دانش و مشروعيت در اسلام، تهران، نشر ني، 1385.#
کربن، هانري، تاريخ فلسفه اسلامي، ترجمه جواد طباطبايي، تهران، انتشارات كوير، 1373.#
محقق داماد، سيدمصطفي، دين، فلسفه و قانون، تهران، انتشارات شهاب ثاقب، چ1، 1378.#
يثربي، يحيي، فلسفه مشاء (گزارش جامعي از فلسفه ابن‌سينا همراه با متن)، قم، بوستان کتاب، 1386.#
