بررسی شاخص‌های مزیت نسبی در راستای توسعه صادرات محصولات کشاورزی استان اصفهان
محورهای موضوعی :
1 - ت
کلید واژه:
چکیده مقاله :
ارزش افزوده بخش کشاورزي در کشور همواره سهم قابل توجهي از توليد ناخالص داخلي را به خود اختصاص داده است، از اين‌رو بررسي مزيت نسبي صادرات محصولات اين بخش ضروري به نظر مي‌رسد. با توجه به موقعيت اقليمي و جغرافيايي استان اصفهان و استعداد اين منطقه در توليدات محصولات کشاورزي، پژوهش حاضر بر آن است تا مزيت نسبي صادرات محصولات کشاورزي را در استان اصفهان مورد بررسي قرارداده و با استفاده از شاخص‌هاي RCA، RSCA و مزيت نسبي به تحليل مزيت نسبي محصولات کشاورزي استان اصفهان در طول دوره 1395-1391بپردازد. نتایج نشان داد که استان اصفهان در محصولات زراعی، یونجه و سبزیجات گلخانه‌ای به ترتیب با مزیت نسبی ۲۶/۳۰ و ۳۱/۲۲ در جایگاه بالا قرار گرفته‌اند و در محصولات باغی به، انار و سیب با ۲۸/۷، ۷۹/۳ و 45/3 بالاترین مزیت نسبی را به خود اختصاص داده است. همچنین استان اصفهان نسبت به خاورمیانه در محصولات زراعی خربزه و چغندرقند به ترتیب با مزیت نسبی 54/8 و 48/5 در جایگاه بالا قرار گرفته‌اند و در محصولات باغی محصول به با مزیت نسبی 97/72 بالاترین مزیت نسبی را به خود اختصاص داده است. و در نهایت استان اصفهان نسبت به جهان در محصولات زراعی خربزه و ذرت‌علوفه‌ای به ترتیب با مزیت نسبی ۶۰/۱۴ و ۰۷/۶ در جایگاه بالا قرار گرفته‌اند و در محصولات باغی محصول بادام و سیب با مزیت نسبی ۱۹/۲۰ و ۷۹/۱۷ بالاترین مزیت نسبی را به خود اختصاص داده است. پیشنهاد می‌شود که در محصولاتي که استان اصفهان داراي مزيت نسبي نمي‌باشد موانع و مشکلات آن بررسي تا در صورت امکان زمينه افزايش مزيت نسبي اين محصولات فراهم گردد.
