«فلسفه و کودک» و مهارت رفتار ارتباطی با پیروان سایر ادیان
محورهای موضوعی :
1 - دانشگاه اصفهان
کلید واژه:
چکیده مقاله :
کاربردی کردن فلسفه در زندگی روزمره، یکی از دغدغه‌های مهم فیلسوفان در عصر حاضر بشمار میرود و در اين راستا اقدامات گسترده‌يی در محافل آموزشی و پژوهشی در این زمینه صورت پذیرفته است.در این میان، تلاش واضعان «فلسفه و کودک» در راستای تلفیق و عجین ساختن فلسفه با جامعه، قابل‌ملاحظه و تأمل است. هرچند «فلسفه و کودک» از ابتدا گرایشی بسوی اخلاق داشته، لیکن بنظر میرسد تأثیر این برنامه آموزشی ـ تربیتی در افزایش مهارتهای رفتاری و تعامل کودکان با همنوعان خود، برغم ضرورت و اهمیت فراوان، از دید پژوهشگران و اصحاب این فن، پوشیده و مغفول مانده است. از اینرو، نوشتار حاضر بر آن است تا ضمن تحلیل انتقادی هندسه معرفتی «فلسفه و کودک» به تبیین نقش و تأثیر این برنامه در تقویت مهارت ارتباطی آنان با غیرهمکیشان بپردازد. استنباط و ارائه مؤلفه‌های تأثیرگذار در مهارت‌افزایی کودکان بویژه در برخورد و تعامل با پیروان سایر ادیان، از مهمترین یافته‌های این پژوهش محسوب میشود که باختصار عبارتند از: تأکید بر رعایت حقوق همنوعان و احترام به عقیده مخالف، ایجاد روحیه آزاداندیشی (آزادی فکر و بیان)، تقویت هوش عاطفی ـ‌هیجانی (EQ) کودک؛ آموزش همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگران، التزام کودکان به اخلاق باور (پرهیز از تعصب؛ تحکّم و تقلید بیجا). روش پژوهش در این نوشتار، شیوه تحلیل محتوا از نوع تحلیلی‌ـ استنتاجی است.
Nowadays one of the main concerns of philosophers is to apply philosophy to our daily life for which extensive measures have been taken up so far in certain teaching and research centers. In this regard the attempts made by the founders of Philosophy and Children to reconcile philosophy with society are remarkable. Though “Philosophy and Children” from the outset tended to ethics, it seems that the effect of such educational program on the augmentation of behavioral skills and interplay of children with their fellow men, in spite of its importance and necessity, remain unnoticed from the view of the experts and researchers. Accordingly, the present paper proceeds to give a critical analysis of the epistemological geometry of “Philosophy and Children” and also explains the role and impact of this program on the enforcement of communicative conduct of children with others. Drawing and presenting effective components for the augmentation of their skills in communicating with the followers of other religions are among the important achievements of the present work. The other achievements are: respecting the rights of fellow men and the opponents, bring about an atmosphere for free thinking (freedom of thinking and expression), enforcing the EQ of children, teaching the peaceful coexistence with others, and commitment of children to morality (avoiding bigotry and unduly imitation). The method of this work is analytic-deductive.
