عقل‌گرایی اعتدالی در آراء شهید مرتضی مطهری
محورهای موضوعی : کلام اسلامیسید حمداله اکوانی 1 , قباد محمدی شیخی 2 , سید سعید میری 3
1 - دانشگاه یاسوج
2 - دانشگاه یاسوج
3 - 0
کلید واژه:
چکیده مقاله :
اندیشه سیاسی و اجتماعی در ساحت معرفت شناسانه در عصری که به مدرنیته نامبردار شده همواره با پرسش از رابطه عقل و دین مواجه بوده است. در تعریف نسبت این دو با‌یکدیگر گروهی با نفی و طرد جایگاه عقل در نظام معرفتی و ساحت اجتماع و سیاست، شریعت را منزلتی برتر ارزانی داشته و برخی دیگر در توجیه و تبیین اندیشه‌های مدرن، عقل را منبع معرفتی برتر تلقی کرده‌اند. در میان اندیشمندان مسلمان شهید مرتضی مطهری در نوشته‌های خود به این دغدغه معرفت شناسانه توجهی مداوم داشته است. آیت الله مطهری با تکیه بر نص و سنت(متن) به ترسیم رابطه‌ای از عقل و دین می‌پردازد که می‌توان از آن با عنوان عقل گرایی اعتدالی نام برد. در این مقاله با استفاده از رویکرد هرمنوتیک، آراء این فیلسوف مسلمان در مورد رابطه عقل و دین و صورت‌بندی استدلالات وی در باب نظام عقلانیت اعتدالی پرداخته می‌شود
The political and social thought in the realm of epistemological, in the era known as modernity, has always been faced with the question of the relationship between reason and religion. By Denying and rejecting the perch of reason in the epistemological knowledge of order and domain of society and politics, some consider the “sharia” in a high worth, and the others, had consider the reason as a superior epistemological source in justifying and explaining modern thoughts. Among the muslim scholars, morteza motahari, had a continuous consideration with this epistemological concern in his works. Motahari, with reliance on text and tradition (context), has drawing a type of relationship between reason and religion that have alignment with moderate rationalism. In this essay, the theories of this Muslim philosopher about the relationship between reason and religion, and his reasoning about moderator rationalism checked by using a hermeneutic approach.
