تحلیل اخلاقی موارد انحلال اجاره در حقوق ایران و فرانسه
محورهای موضوعی : اخلاق و تربیت اسلامیبهروز نعمتی 1 , احمد شمس 2 , محمود عرفانی 3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد امارات متحده عربی، دبی
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، تهران
3 - دانشگاه تهران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
بطورکلی به هر شکلی که موجبات عدم اعتبار یک قرارداد فراهم شود و ادامه آثار حقوقی آن متوقف گردد، عقد منحل محسوب می‌گردد؛ اعم از اینکه عقد لازم باشد یا جایز، تملیکی باشد یا عهدی، معوض باشد یا غیرمعوض و مربوط به اشخاص حقیقی باشد و یا حقوقی. در این میان، قرارداد اجاره به عنوان عقدی تملیکی و معوض، از جمله قراردادهایی به شمار می‌آید که آثار حقوقی انحلال بر آن بار می‌گردد. نوشتار حاضر با بهره‌مندی از روش کیفی که مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه‌ای است، درصدد انجام مطالعه‌ای تطبیقی به منظور آگاهی از رویکرد قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران و فرانسه درخصوص موارد انحلال قرارداد اجاره می‌باشد. یافته‌های حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که از منظر این دو منبع حقوقی، از طریق اشکالی از انحلال شامل فسخ، بطلان و نیز پایان مدت اجاره، می‌توان توافق فی‌مابین موجر و مستأجر را بی‌اعتبار تلقی نمود و حکم به انحلال آن داد. همچنین، در حقوق مدني ايران عقد اجاره، عقدي تمليكي است بنابراين در هنگام انعقاد عقد بايد مقدار منفعت تمليك شده معلوم و معين باشد؛ بر خلاف نظام حقوقي فرانسه كه عقد اجاره را عهدي مي دانند، تعيين مدت به ميزان نامعلوم، امكان پذير نيست، در اين صورت عقد اجاره باطل مي باشد.
In general, any form which causes the invalidity of a contract and if its' continuing legal effects will be stopped, the contract is considered as dissolved. Whether the contract is necessary or permissible, owned or covenant, is exchanged or gratuitous and is related to real persons or legal entities. In this meanwhile, lease contracts as gratuitous and purchase contract considers as such contracts which the legal effects of dissolution returns to it. This article intends to carry out a comparative study to determine the approach of Islamic republic of Iran and France's Civil Code about the dissolution cases of the lease by utilizing a qualitative approach that is based on gathering information from library resources. Findings from this study indicated that from the perspective of legal sources, we can invalid the agreement between the landlord and tenant and order to its dissolution through some forms of dissolution, including termination, nullity and also the lease termination. Also, in the civil law of Iran, contract lease is a customary contract. Therefore, at the time of the conclusion of the contract, the value of the procured profits must be determined and specified; despite of the French legal system which considers the contract lease to be a covenant. It is not possible to determine the term indefinitely; in this case, the contract lease is null and void.
