بررسی معنایی- منظوری گزاره‌های امری در غزلیات حافظ و ارتباط آنها با سبک فردی حافظ
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایران
1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، ایران
کلید واژه: حافظ, غزلیات, گزاره‌های امری, معانی ثانویه, سبک فردی,
چکیده مقاله :
بررسی معنایی- منظوری گزاره‌های امری از موضوعات مرتبط با بلاغت (علم معانی) است. در نتیجة این بررسی می‌توان جهت‌گیری اندیشه و دل‌سپردگی شاعران را به موضوعات مختلف دنبال کرد؛ زیرا معمولاً برداشت اولیه از گزاره‌های امری، امر و دستور است، درحالی‌که شاعران از گزاره‌های امری، معانی و اغراض مختلفی را در نظر دارند و این موضوع در اشعار حافظ با توجه به ساختار تعلیلی- استنتاجی بیشتر جملات امری اهمیّت بیشتری دارند؛ در این مقاله، گزاره‌های امری حافظ در 250 غزل نخست دیوان حافظ به روش تحلیل محتوا (رویکرد توصیفی- تحلیلی) بررسی شده‌اند و در نهایت مشخص شده که در 250 غزلِ نخستِ دیوان حافظ (معادل 2098 بیت)، در 724 بیت، جملة امری (554 بیت دارای امر مثبت و 170 بیت دارای امر منفی) وجود دارد و حافظ از این منظر، امرکنندة بزرگی است. از این تعداد، بسامد جملات امری با معانی تمنایی و ارشادی بالاست و شاید یکی از دلایل تفأل‌زدن به دیوان حافظ همین موضوع باشد. در بیش از 35 درصدِ این ابیات، از ساخت جملات مرکب امری- تعلیلی/ استنتاجی استفاده شده، به گونه‌ای‌که خواننده پس از خواندن آن جملات امری، از نظر ذهنی اقناع می‌شود و تلخی نصیحت را فراموش می‌کند. در این مقاله همچنین جملات امری حافظ، بر اساس نوع گوینده، مخاطب و طلب بررسی شده‌اند و در تمام موارد سعی شده بین نتایج و سبک فردی حافظ ارتباطی جست‌وجو شود.
Examining the meaning of imperative propositions is one of the topics related to rhetoric (semantics). As a result of this study, it is possible to follow the orientation of poets' thoughts and interests on various topics; Because usually the initial interpretation of imperative propositions is imperative and order, while poets consider different meanings and intentions of imperative propositions, and this issue is more important in Hafez's poems due to the analytical-inferential structure of imperative sentences; A topic that unfortunately has not been well explored. Therefore, in this article, Hafez's imperative propositions in the first 250 lyric poems of Hafez's Divan have been studied by content analysis method (descriptive-analytical approach) and finally it has been determined that in the first 250 lyric poems of Hafez Divan (equivalent to 2098 bits), in 724 verses,there are imperative sentences (554 beits have a positive imperative and 170 beits have a negative imperative) and Hafez is a great imperativeer from this point of view.Of these, the frequency of imperative sentences with the meanings of desire and guidance is high, and perhaps this is one of the reasons for Fortune telling with Divan Hafez.In more than 35% of these poems, the construction of compound imperative sentence-analytic / inferential sentences is used, in such a way that the reader, after reading those imperative sentences, is mentally convinced and forgets the bitterness of the advice. In this article, Hafez's imperative sentences are also examined based on the type of speaker, audience and demand, and in all cases, an attempt is made to find a connection between Hafez's personal style and its results.
تفتازانی، سعدالدین (1416) مطوّل، حاشیه السید میرشریف، قم، منشورات مکتب الداوری.
جرجانی، عبدالقاهر (1368) دلایل الاعجاز فی القرآن، ترجمة سید محمد رادمنش، مشهد، آستان قدس رضوی.
حافظ، شمس‌الدین محمد (1374) دیوان، به کوشش محمد قزوینی و قاسم غنی، چاپ پنجم، تهران، اساطیر.
حمیدیان، سعید (1395) شرح شوق (شرح و تحلیل اشعار حافظ) چاپ پنجم، تهران، قطره.
خرّمشاهی، بهاءالدین (1373) حافظ‌نامه (شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ) چاپ ششم، تهران، علمی- فرهنگی.
رحیمیان، جلال و کاظم شکری احمدآبادی (1381) «نقش‌های معنایی- منظوری جملات پرسشی در غزلیات حافظ»، مجلة علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه شیراز، سال هجدهم، شمارة 35، صص 17- 34.
رضی، احمد (1397) روش‌ها و مهارت‌های تحقیق در ادبیات و مرجع‌شناسی، چاپ چهارم، تهران، فاطمی.
الزینیمی الصینی، محمدبن‌حکیم (1360) منهاج‌الطلب، تصحیح محمدجواد شریعت، اصفهان، مشعل.
سکاکی، ابویقوب (ب1317) مفتاح‌العلوم، بیروت، دارالکتب العلمیه.
شریعت، محمدجواد (1369) «بررسی گلستان سعدی به تصحیح غلامحسین یوسفی»، مجلة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، سال بیست و سوم، شماره‌های 90- 91، صص 391- 415.
--------------- (1375) دستورزبان فارسی، چاپ هفتم، تهران، اساطیر.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1391) رستاخیز کلمات، چاپ دوم، تهران، سخن.
-------------------- (1397) این کیمیای هستی (دربارة حافظ، درس گفتارهای دانشگاه تهران)، چاپ دوم، تهران، سخن.
شمیسا، سیروس (1393) کلیّات سبک‌شناسی، چاپ چهارم از ویراست دوم، تهران، میترا.
------------- (1394) معانی، چاپ چهارم از ویرایش دوم، تهران، میترا.
فتوحی، محمود (1391) سبک‌شناسی (نظریه‌ها، رویکردها و روش‌ها) تهران، سخن.
کاردانی، چنور و تیمور مالمیر (1388) «بررسی نقش‌های معنایی جملات پرسشی و امری در قصاید خاقانی»، فصلنامة علمی- پژوهشی کاوش‌نامه، سال دهم، شمارة 19، صص123- 152.
گلی، احمد و فرهاد محمدی (1394) «ساخت رابطة تعلیلی- استنتاجی جملات در ابیات شعر حافظ»، مجلة شعر پژوهی، شمارة 26، صص 117- 140.
لونگینوس (1379) در باب شکوه سخن، ترجمة رضا سید حسینی، تهران، نگاه.
ماهیار، عباس و رحیم افضلی راد (1393) «بررسی اغراض ثانویّه جملات امری در غزلیات سعدی»، فصلنامة علمی- پژوهشی بهار ادب، شمارة 24، صص 123- 136.
ناشر، عبدالحسین (بی‌تا) دررالادب، قم، الهجره.
نوریان، سیدمهدی (1373) یادداشت‌هایی بر حافظ‌نامة بهاءالدین خرمشاهی، مندرج در مستدرکات حافظ‌نامه، چاپ ششم، تهران، علمی- فرهنگی، صص 1475- 1493.
الهاشمی، احمد (1387) جواهرالبلاغه، ترجمة علی‌اوسط ابراهیمی، چاپ چهارم، قم، حقوق اسلامی.
همایی، جلال‌الدین (1374) دربارة معانی و بیان، به کوشش ماهدخت‌بانو همایی، تهران، هما.
