بررسی معیارهای پیاده مداری در سطح محله های قدیمی شهر اصفهان(نمونه موردی محله سنگ تراش ها اصفهان)
محورهای موضوعی : شهرسازی اسلامی
1 - استادیار دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
کلید واژه: پیاده مداری, محله پیاده مدار, کیفیت فضایی, محله سنگ تراش ها, اصفهان,
چکیده مقاله :
با پیشرفت صنعتی و اختراع اتومبیل، عابر پیاده نقش محوری خود را در طراحی فضاهای شهری از دست داده و همین مساله سبب شده است کیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر و پیاده راه ها نسبت به قبل تقلیل یابد. به نظر می رسد مطالعه نمونه های موجود از فضاهای شهری که هنوز جاذب جمعیت پیاده است و بررسی این کیفیات از لحاظ کالبدی، محیطی، اجتماعی، فردی و ... بتواند الگوهایی برای خلق فضاهای جدید با این ویژگی و اصلاح فضاهای پیاده گریز در اختیار جامعه قرار دهد. این تحقیق به دنبال پاسخ این سوال است که کدام عوامل باعث ایجاد فضایی جاذب جمعیت پیاده در محله سنگ تراشها گردیده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شده است. تحلیل کمی داده های پرسشنامه و هم چنین تبدیل یافته های کیفی به مولفه های کمی به کمک نرم افزار SPSS انجام گردیده است. همزمان با آزمون فرضیه تحقیق، میزان همبستگی و ارتباط بین مولفه ها توسط آزمون های پیرسون و رگرسیون بررسی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در نمونه موردی، ارتباط خطی بین مولفه های پیاده مداری بجز خود اتکایی شهری برقرار است. از نظر میزان کیفیت، مولفه تامین امنیت و ایمنی از بیش ترین معدل بین مولفه های پیاده مداری برخوردار بوده است بنابراین می توان نتیجه گرفت توجه به امنیت و ایمنی پیاده در طراحی کالبدی خیابان های محله سنگ تراشها، یکی از عوامل حضور پررنگ پیاده طی سال ها حیات این محله بوده است.
With the development of industry and the invention of cars, the walkability has lost its pivotal role in the design of urban spaces, and this has caused the spatial quality of public areas and sidewalks to be reduced compared to before. It seems that investigating examples of existing urban spaces that are still attracting the Pedestrian population in field of walkability quality and investigation of the relationship between these components, provides the community with appropriate models for improving walkable neighborhoods. This research seeks to answer the question of which of the factors has caused the attraction of the pedestrian population in this neighborhood as a case study of this research. The aim of this study has been to investigate the walkability criteria in Sang-tarash-ha neighborhood by descriptive-analytical method using a questionnaire for simple image sampling. Quantitative analysis of the questionnaire data as well as qualitative conversion into quantitative components has been done by SPSS software. Concurrent by testing the research hypothesis, the degree of correlation and relationship between components has been investigated by Pearson and Regression tests. The results show that, there is a linear relationship between walkability components other than urban self-reliance. In terms of quality, the component of providing security and safety had the highest-grade point average among the walkability components so it can be concluded that attention to pedestrian security and safety in the physical design of the streets of this neighborhood is the greatest factor of the strong presence of pedestrians during the years of life of this area.
پوراحمد، احمد؛ زنگنه شهرکی، سعید؛ صفایی رینه، مصطفی. 1395. تحلیل نقش پیاده راه های شهری در ارتقا سرزندگی فضاهای شهری. نشریه پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری. دوره 4 (2). 175 – 195
پوراحمد، احمد؛ هادوی، فرامرز؛ کشاورز، مهناز؛ علی اکبری، اسماعیل. 1396. بازآفرینی پایدار بافت های ناکارآمدی شهری مورد مطالعه. فصل نامه آمایش محیط. دوره 10 (37) . 167 – 194
جهانگیر، صبا؛ صارمی، حمیدرضا؛ کلانتری خلیل آباد، حسین. 1398. امکان سنجی ارتقا پیاده مداری با رویکرد سرزندگی در فضاهای شهری. نشریه مطالعات شهر ایرانی اسلامی. دوره 9 (35). 47 – 64
حوریجانی، نسیم، چاره جو، فرزین. 1398. نقض محیط مصنوع در پایداری شهری با تاکید ویژه بر قابلیت پیاده مداری در محله های مسکونی. نشریه معماری و شهر پایدار. دوره 7 (1). 29 – 48
حیدری، محمد تقی؛ احدنژاد روشتی، محسن؛ محرمی، سعید؛ رحمانی، مریم. 1399. تحلیلی بر اثر بخشی اجتماعی توسعه فضاهای عمومی در بافت مرکزی شهرهای ایران. نشریه پژوهش های جغرافیایی برنامه ریزی شهری. دوره 8 (2). 415 – 443
سلیمانی، محمد؛ تولایی، سیمین؛ پورفرزانه، ساسان؛ نوروزیان، مهسا؛ شماعی، علی. 1399. تحلیل نقش قابلیت پیاده روی در ارتقای سرمایه اجتماعی محله های شهری. نشریه پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری. دوره 8 (2). 279 – 297
سیف الهی فخر، سپیده؛ لاریمیان، تایماز؛ معززی مهر طهران، امیر محمد. 1392. تعیین شاخص های موثر در خلق مکان های امن پیاده مدار جهت ارتقا تعاملات اجتماعی. نشریه انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران. دوره 4 (1). 85 – 95
صفاری راد، علی؛ شمس، مجید. 1396. بررسی تطبیقی معیارهای پیاده مداری در سطح محلات شهری. فصلنامه آمایش محیط. دوره 10 (39). 183 – 204
عباس زاده، شهاب؛ تمری، سودا. 1391. بررسی و تحلیل مولفه های تاثیرگذار بر بهبود کیفیت فضایی پیاده راه ها به منظور افزایش سطح تعاملات اجتماعی. فصلنامه مطالعات شهری. دوره 1 (4). 95 – 104
غلامی، یونس؛ شاطریان، محسن؛ بسحاق، محمدرضا؛ جهانی، معصومه. 1398. امکان سنجی اجرای طرح پیاده مداری با تاکید بر شاخص حمل و نقل شهری، فصلنامه علمی برنامه ریزی فضایی. دوره 9 (2). 1 – 22
کاغذلو، زهرا؛ لادن مقدم، علیرضا؛ اکبری، سعید. 1399. تاثیرات کیفیت منظر شهری در ارتقا پیاده مداری در فضاهای عمومی شهری. فصلنامه علمی پژوهش و برنامه ریزی شهری. دوره 11 (40). 91 – 106
کربلایی حسینی غیاثوند، ابوالفضل؛ بهزادپور، محمد. 1398. ارائه مدل ساختاری به منظور بررسی روابط بین مولفه های موثر بر ارتقا تعاملات اجتماعی در خیابان های پیاده مدار. نشریه آمایش محیط. دوره 12 (44). 105 – 126
محسنی تازه کند، ایرج. 1399. تجربه پیاده راه سازی در مرکز تاریخی شهر. نشریه علمی تخصصی شباک. دوره 6 (2). 99 – 112
محمدی، بهشته؛ شارع پور، محمود. 1398. تاثیر فضای پیاده روهای شهری بر حیات اجتماعی جوانان. نشریه مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران. دوره 8 (1). 175 – 197
محمدی، علیرضا؛ حاجی زاده، محمد جواد. 1395. سنجش و رتبه بندی محلات شهری در نماگرهای شهر پیاده مدار. نشریه پژوهش و برنامه ریزی شهری. دوره 7 (26). 131 – 152
محمدی، مریم؛ خلوصی، امیر حسین. 1392. تبیین شاخص های موثر بر افزایش قابلیت پیاده مداری به منظور ارتقای پایداری اجتماعی در محلات. نشریه معماری و شهرسازی پایدار. سال 1 (2). 13 – 27
نوروزی، میثم؛ سجادزاده، حسن. 1399. آسیب شناسی عوامل موثر بر ناکارآمدی کیفیت های محیطی در میدان های شهری بعد از تبدیل به پیاده راه. نشریه معماری و شهرسازی آرمان شهر. دوره 13 (30). 275 – 289
یزدان پناه، زینب؛ جعفری مهرآبادی، مریم؛ شکرگذار، اصغر. 1399. بررسی عوامل موثر بر پیاده راه ها با رویکرد گردشگری شهری. نشریه برنامه ریزی و توسعه گردشگری. دوره 9 (32). 71 – 86
Chiang, Yen Cheng; Sullivan, William; Larsen, Linda. 2017. Measuring neighborhood walkable environments: A comparison of three approaches. International journal of environmental research and public health. volume 14 (6). Article number 593.
Guan, ChengHe; Keith, Michael; Hong, Andy. 2019. Designing walkable cities and neighborhoods in the era of urban big data. Urban Planning International, Volume 34 (5) . 9 – 15 .
Hirwani, Vijay; Vaiya, Sonam. 2020. A review of walkable neighborhoods and its multifaceted benefits. International journal of innovative science and research technology. Volume 5 (1) . 1375 – 1388 .
Kim, Sae Hoon; Park, Sung Jin; Lee, Jae Seung. 2014. Meso -or micro- scale? Environmental factors influencing pedestrian satisfaction. Transportation research part D: Transport and environment. Volume 30. 10 – 20 .
Peiravian, Farideddin; Derrible, Sybil; Ijaz, Farukh. 2014. Development and application of the pedestrian environment index. Journal pf transport geography. Volume 39. 73 – 84 .
Talen, Emily; Koschinsky, Julia. 2013. The Walkable Neighborhood: A Literature Review. International Journal of Sustainable Land Use and Urban Planning. volume 1 (1). 42 - 63.
Verstaevel, Nicolas; Barthelemy, Johan; Forehead, Hugh; Perez, Pascal. 2019. Edge-computing video analytics for real-time traffic monitoring in a smart city. Sensors Journal. Volume 19 (9). 1 – 23 .
Zhang, Ye; Azzali, Simona; Janssen, Patrick; Stouffs, Rudi. 2018. Designing walkable neighborhoods in Singapore using form-based codes. Reframing urban resilience implementation: Aligning Sustainability and Resilience. 1 – 16 .
