سیاست پسامدرنی؛ دموکراسی مجادله‌ای «ویلیام کونولی»
محورهای موضوعی : پژوهش سیاست نظری
1 - استادیار گروه علوم سیاسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پسامدرنیسم با بن‌فکنی همه بنیان‌ها و روایت‌های کلان، شرایطی را به‌وجود آورده است که در آن کثرت‌گرایی و تعدد، مبنای اتخاذ سیاست‌هاست. در حالی که عده‌ای از اندیشمندان از امتناع شکل‌گیری سیاست در فضای پسامدرنی صحبت کرده و فقدان مبنا را برای پایه‌گذاری نظریۀ سیاسی نامناسب دانسته‌اند، عده‌ای دیگر درصدد بوده‌اند تا سیاست متناسب با این فضا را هم از لحاظ نظری و هم از جنبۀ عملی بنیان نهند. از جمله این افراد، «ویلیام کونولی» است که با ابداع مفاهیمی چون کثرت‌گرایی چندبعدی، سیاست مبتنی بر هستی‌شناسی، سیاست برآمدن، تفاهم انتقادی و احترام مجادله‌ای، سیاست در شرایط پسامدرن را تبیین نموده و متناسب با تعدد، تکثر، پراکندگی و تفاوت هویت‌ها، راهکار عملی پیش نهاده است. دموکراسی مجادله‌ای، که البته بانیان و طرفداران دیگری چون شانتال موفه، دیوید اوون و جیمز تولی را نیز همراه خود دارد، راه‌کاری است که به عنوان راهکار عملی بدیل به جای دموکراسی رأی‌زنانه پیشنهاد شده و امکان زندگی سیاسی شمول‌گرا، اقتضایی و مسئولیت‌پذیری را همراه با منازعۀ احترام‌انگیز هویت‌های جدید، شگفت‌انگیز، پیش‌بینی ناپذیر، متفاوت و حتی متناقض مورد توجه قرار داده است. عدم قطعیت، پیش‌بینی‌ناپذیری، کنار هم نهادن عقاید الهی و الحادی در شرایط تکثر هویت‌های جنسیتی، زبانی، نژادی و فرهنگی از مؤلفه‌هایی است که کونولی در سیاست پسامدرنی مورد توجه و تبیین قرار داده است.
Postmodernism, by deconstructing all the foundations and meta-narratives, has created a situation in which pluralism is the basis for policy-making. While some scholars have spoken of the refusal to form politics in the postmodern space, and have considered the lack of a basis for establishing political theory inappropriate, others have sought to establish a policy appropriate to this space, both theoretically and practically. Among them is "William Connolly", who, by inventing concepts such as multidimensional pluralism, onto-politics, politics of becoming, critical responsiveness, and agonistic respect, explained postmodern politics, and proportionate with multiplicity, pluralism, dispersion, and diversity of identities has proposed a practical solution. Agonistic democracy, which of course includes other founders and proponents such as Chantal Mouffe, David Owen, and James Tully, is a viable alternative to deliberative democracy and attends it as an inclusive, contingent, and accountable political life, by respectful contestation of wonderful, different and even contradictory new identities. Uncertainty, unpredictability, juxtaposition of divine and atheistic beliefs in the context of the multiplicity of gender, linguistic, racial and cultural identities are some of the components that Connolly has considered and explained in postmodern politics.
