علی شریعتی، رنسانس اسلامی و رهایی از انحطاط
محورهای موضوعی : پژوهش سیاست نظریامیر روشن 1 , محسن شفیعی سیف آبادی 2
1 - دانشگاه تربیت مدرس
2 -
کلید واژه:
چکیده مقاله :
از زمان رویارویی ایرانیان با غرب و پی بردن به انحطاط خود، مسئلۀ «کيستي ما» دغدغۀ اصلي روشن فکران ايراني شد. پس از اين، سؤال هايي از قبيل اينکه ما «که هستيم؟» و «چگونه بايد باشيم؟» مطرح شد. برای پاسخ به سؤال های یادشده، شریعتی در مقام اندیشمندی ایرانی با دغدغه های اسلامی، سعی در تدوین راه‌حلی برای رهایی از انحطاط و سوق یافتن به سمت پیشرفت دارد. به زعم وی، سرمایه داری، امپریالیسم و مذاهب انحرافی و ذهن گرایی، عوامل اصلی انحطاط ایران و جهان اسلام است و تنها با بازگشت به خویشتن و شکل گیری یک رنسانس و نوزایی اسلامی است که می توان به پیشرفت و کمال رسید. در همین راستا هدف اصلی در این مقاله، تحلیلی از مقولۀ رنسانس اسلامی و رهایی از انحطاط در آرای شریعتی است.
Since the Iranian confrontation with the West and realizing their decline, “Who we are” were of Iranian intellectuals’ main concerns. After this, the questions such as "who we are? And “how we should be” were raised. To answer these questions, Shariati as an Iranian intellectuals with Islamic obsessions, tried to formulate solution for emancipation of decline and going toward progress. According to him, capitalism, imperialism and religious diversion and subjectivism, were considered as the main causes of decline of Iran and the Muslim world and only via returning to the self and the formation of Renaissance and an especially Islamic renaissance that the advancement and perfection can be achieved. Therefore, the main aim in this paper is the analysis of the concept of Islamic Renaissance and the emancipation of the decline in votes of Ali Shariati’s views.
