ميرزاده عشقي و مسئله تجدد
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایران
1 -
کلید واژه: آنارشيسم انسان ايراني انسان‌گرايي تجدّد شعر مشروطه فرديت ميرزاده عشقي,
چکیده مقاله :
در عصر متلاطم و پر هيجان مشروطه ميرزاده عشقي از شاعران پرشور بود و اين بخت و اقبال را داشت تا به نوبه خود درباره تجدّد بينديشد. با اين حال در منظومه جهان‌بيني عشقي به گونه‌اي خاص مي‌توان به تماشاي تمام جوانب پديده تجدد نشست. آنچه پيش و بيش از همه چيز در ساختار انديشه و رويكرد عشقي به چشم مي‌خورد رويكرد متناقض و ناهمسان او به ابعاد تجدد است. تفكر عشقي در گرداب سياه و سفيد بيني مطلق، دائماً دست و پا مي‌زند، بنابراين، چنين تفكر تمامت خواه هم انباشته از پارادوكس خواهد بود. در جهان‌بيني عشقي عرصه براي خرد و منطق بسيار تنگ است؛ عرصه‌اي كه بيشتر نمايانگر تصوير تخريب، انقلابي‌گري و خونريزي است. عشقي آن قدر عصبي و آتشين مزاج است كه با ديدن يك مصداق به افراط مي‌گرايد و تمام انسان‌ها را اعم از خوب و بد با يك چوب مي‌راند؛ به طور كلي رويكرد عشقي به انسان ايراني انباشته از تناقض و تضاد است. در اين مقاله مفهوم تجدّد در شعر عشقي بررسي مي‌شود.
In the chaotic and overexcited era of the Constitutional Period, Mirzadeh Eshqi was a live and vibrant poet; fortunate enough to think about modernization. Within the versified worldview of Eshqi one can observe all the aspects of the phenomenon now known as "modernization". The feature most of notice in the structure of thought and approach of Eshqi is his paradoxical and heterogeneous attitude towards the different dimensions of modernity. Eshqi's ideas constantly flow within a black and white whirlpool approach; in other words there are constant changes. Therefore such an entirety-seeking thinking would be full of paradoxes. In Eshqi's worldview, there is not any share for wisdom and rationality; where this atmosphere mostly represents a picture of destruction, seeking revolution and carnage. Eshqi is so nervous and vehement natured that once he views an instance, he tends towards exaggeration and observes all human beings the same; regardless of whether they are good or bad. In overall, Eshqi's attitude towards the Iranian individuals is filled with paradox and contrasts. This article surveys the concept of modernization in Eshqi's poetry.
