طی چند دهه گذشته با عدم توفیق دانشگاهها در ایجاد و تقویت انگیزه کارآفرینی دانشجویان مواجه بودهایم. در واقع بین ظرفیت فعلی پذیرش در دانشگاهها و نیازهای آتی بازار کار و میان محتوای آموزشی و محتوای شغلی تناسب وجود نداشت و در نهایت شاهد دانشآموختگانی هستیم که اکثرا توان أکثر
طی چند دهه گذشته با عدم توفیق دانشگاهها در ایجاد و تقویت انگیزه کارآفرینی دانشجویان مواجه بودهایم. در واقع بین ظرفیت فعلی پذیرش در دانشگاهها و نیازهای آتی بازار کار و میان محتوای آموزشی و محتوای شغلی تناسب وجود نداشت و در نهایت شاهد دانشآموختگانی هستیم که اکثرا توانایی فردی و مهارتهای لازم را برای راهاندازی کسبوکار جدید ندارند. از طرفی با توجه به رویکرد جدید دانشگاهها در ایران و جهتگیری آنها به سمت نسل سوم دانشگاهها و با همهی آموزشهای فعلی و وجود سرمایهگذاران خطرپذیر، شتابدهندهها، انواع صندوقها، خانههای خلاق، کارخانههای نوآوری، پارکهای فناوری و مراکز رشد... هنوز تعداد استارتآپهایی که از دره مرگ عبور کرده باشند و به موفقیت رسیده باشند کم است و هر روز به تعداد دانشآموختگان بیکار اضافه میشود. در این خصوص با توجه به ناکارآمدی نظام ملی نوآوری ایران، این مشکل دوچندان شده است. ازاینرو، مقاله حاضر تلاش دارد تا ضمن مروری جامع بر ادبيات موضوعی و درنظرگرفتن نكات مطرح شده در رويكردهای ديگرصاحبنظران، با نگاهی جامعتر به بررسی تاثیر واسطهای خودکارآمدی کارآفرینی در آموزش کارآفرینی و قصد کارآفرینی دانشجویان بپردازد. پیشنهاد میشود که دانشگاهها متغییر خودکارآمدی کارآفرینی را در آموزشهای خود مورد توجه قرار دهند. زیرا، ممکن است آموزش به تنهایی باعث بهوجود آمدن قصد کارآفرینی نشود. چه بسا آشنایی با موانع کارآفرینی در ایران، دانشجو را از تجربه کارآفرینی منصرف کند. در این بین عاملی نیاز است که بهواسطه آن دانشجو باور کند که میتواند بر موانع غلبه نماید.
تفاصيل المقالة
رایمگ
يقوم نظام رایمگ بتنفيذ جميع عمليات الاستلام والتقييم والحكم والتحرير وتخطيط الصفحة والنشر الإلكتروني للمجلات العلمية.