فهرس المقالات تحلیل سیاست

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - تحلیل بین المللی سازی آموزش عالی ¬در ایران با تاکید بر نقش بازیگران
  فیروزه اصغری
  بين المللي سازی آموزش عالی از یک سو به منظور مواجهه مناسب با پدیده جهانی شدن و از سوی دیگر بدلیل منافع حاصل از آن در ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی و علمی، به یک استراتژی ضروری برای دولت ها تبدیل شده است. موج جدید بین المللی سازی آموزش عالی درکشور براساس برنامه أکثر

  بين المللي سازی آموزش عالی از یک سو به منظور مواجهه مناسب با پدیده جهانی شدن و از سوی دیگر بدلیل منافع حاصل از آن در ابعاد سیاسی، اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی و علمی، به یک استراتژی ضروری برای دولت ها تبدیل شده است. موج جدید بین المللی سازی آموزش عالی درکشور براساس برنامه ششم توسعه (1396)، نشان از عزم جدی ایران در اجرایی کردن این سیاست در سطحی گسترده دارد. از این رو این مقاله حاضر تلاش دارد تا از طریق تحلیل بین المللی سازی آموزش عالی با رویکرد سیاستگذاری، پشتوانه های نظری لازم را برای اجرای آگاهانه این سیاست ، به صورت فرایندی هدفمند، مستمر و نظام مند ارائه نماید. نتایج پژوهش حاضر حاکی از این است که علیرغم وجود کمترین چالش در مولفه محتوا به دلیل برخورداری از پشتوانه اسناد بالادستی، بیشترین چالش به مولفه فرایند بدلیل عدم شفافیت سیاستگذار در تعریف تصمیم سیاستی در قالب چرخه سیاستگذاری و همچنین مولفه بازیگران به عنوان عامل تاثیرگذار در اجرای فرایند تعلق دارد. توصیه سیاستی برای حل این چالش، تعهد و الزام سیاستگذاران و تصمیم گیران به سه نکته اصلی است: 1. اجرای سیاست بین المللی سازی بر اساس چرخه و مدل های سیاستگذاری. 2. ایجاد شبکه سیاست- دانش از طریق فعال نمودن دفاتر دانشگاه پژوهی در سطح سازمانی و تقویت نهادهای سیاست پژوه در سطح بخشی/ ملی. 3. تقویت نهادهای تسهیلگر در فعالیت های بین المللی. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - شناسایی عوامل کلیدی موثر بر کاربست پیش¬نگری در حوزه سیاست¬گذاری
  سحر کوثری
  سیاست گذاران باید برای آینده های مبهم و نامشخص سیاست گذاری کنند. سیاستگذاران برای آینده مبهم و همراه با عدم‌قطعیت تصمیم گیری می‌کنند. اما ایجاد پیوند مناسب بین مفاهیم و روش‌های مطالعات آینده با سیاستگذاری از چالش‌هایی است که پژوهشگران حوزه مطالعات آینده و سیاستگذاری با أکثر

  سیاست گذاران باید برای آینده های مبهم و نامشخص سیاست گذاری کنند. سیاستگذاران برای آینده مبهم و همراه با عدم‌قطعیت تصمیم گیری می‌کنند. اما ایجاد پیوند مناسب بین مفاهیم و روش‌های مطالعات آینده با سیاستگذاری از چالش‌هایی است که پژوهشگران حوزه مطالعات آینده و سیاستگذاری با آن روبه‌رو هستند.مطالعات آینده می تواند به صورت مستقیم در حوزه سیاست گذاری و یا به صورت غیر مستقیم از طریق تحلیل سیاست مورد استفاده قرار گیرد. سیاست گذاری و تحلیل سیاست در برخی از کشورها از جمله سنگاپور، بریتانیا، ژاپن، فنلاند، فرانسه، آلمان، استرالیا، نیوزیلند و آفریقای جنوبی به پشتوانه مطالعات سیستمایتک مبتنی بر آینده انجام می شود.با توجه به اینکه محققین آینده پژوه نقش مهمی در فرآیند سیاست گذاری دارند اما آینده پژوهی جزئی از سیاست گذاری تلقی نمی شود. هدف این مقاله شناسایی عوامل بهبود دهنده رابطه آینده پژوهی با سیاست گذاری است. شناسایی این عوامل با روش مطالعات کتابخانه ای و گروه کانونی انجام شده است. 70 عاملِ بهبود دهنده ارتباطات بین دو حوزه مطالعات آینده و سیاست گذاری شناسایی شدند که از بین آنها 8 عامل به طور مشخص بهبود دهنده ارتباط بین تحلیل سیاست و مطالعات آینده هستند که ضعیف ترین ارتباط را دارند؛ این عوامل عبارتند از :سطح عدم‌قطعیت، نوع نگاه و قضاوت ذهنی نسبت به آینده، نوع تحلیل سیاست، شرایط محیط سیاستگذاری نسبت به آینده، رویکرد عاملان نسبت به آینده، درک سیستم در مواجه شدن با موضوعات آینده، شرایط نهادی بازبودن نسبت به آلترناتیوها و چشم انداز زمانی نسبت آینده است. پس از آن بدیلهای هریک از این عوامل به منظور گستردگی بینش نسبت به آینده استخراج شده است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - شناسایی عوامل کلیدی مؤثر بر کاربست مطالعات آینده در حوزه سیاست‌گذاری
  سحر کوثری
  سیاست¬گذاران باید برای آینده¬های مبهم و نامشخص سیاست‌گذاری کنند. با توجه به اینکه پژوهشگران آینده¬پژوه نقش مهمی در فرایند سیاست‌گذاری دارند؛ اما همچنان آینده¬پژوهی جزئی از سیاست‌گذاری تلقی نمی¬شود. هدف این مقاله شناسایی عوامل بهبود¬ دهنده رابطه آینده¬پژوهی و سیاست‌گذاری أکثر

  سیاست¬گذاران باید برای آینده¬های مبهم و نامشخص سیاست‌گذاری کنند. با توجه به اینکه پژوهشگران آینده¬پژوه نقش مهمی در فرایند سیاست‌گذاری دارند؛ اما همچنان آینده¬پژوهی جزئی از سیاست‌گذاری تلقی نمی¬شود. هدف این مقاله شناسایی عوامل بهبود¬ دهنده رابطه آینده¬پژوهی و سیاست‌گذاری است. شناسایی این عوامل با روش مطالعات کتابخانه‌ای و گروه کانونی انجام شده است. 70 عاملِ بهبود دهنده ارتباط بین دو حوزه مطالعات آینده و سیاست‌گذاری شناسایی شدند که از میان آن‌ها 8 عامل به طور مشخص بهبود دهنده ارتباط بین تحلیل سیاست و مطالعات آینده هستند که ضعیف¬ترین ارتباط را دارند؛ این عوامل عبارتند از: سطح عدم‌قطعیت، نوع نگاه و قضاوت ذهنی نسبت به آینده، نوع تحلیل سیاست، شرایط محیط سیاست‌گذاری نسبت به آینده، رویکرد بازیگران نسبت به آینده، درک سیستم در مواجهه با موضوعات آینده، شرایط نهادی بازبودن نسبت به آلترناتیوها و چشم¬انداز زمانی نسبت آینده. پس از آن بدیلهای هریک از این عوامل به¬منظور گستردگی بینش نسبت به آینده استخراج شده است که می‌تواند مبنای سناریوهای مختلف مدل‌های تصمیم‌گیری پیش‌نگرانه در پژوهش‌های آتی باشد. تفاصيل المقالة