زیست چینه نگاری سازندهای سروک و ایلام در میدان نفتی آب تیمور (چاه‌های شماره 1 و 14)
الموضوعات :
رضا امیدی
1
(دانشگاه شهید بهشتی )
عباس صادقی
2
(دانشگاه شهید بهشتی، تهران)
محبوبه حسینی برزی
3
(دانشگاه شهید بهشتی)
نرگس اکبری بس کلایه
4
(شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب)
الکلمات المفتاحية: زیست چینه نگاری سازند ایلام سازند سروک میدان نفتی آب تیمور,
ملخص المقالة :
به‌منظور مطالعات زیست چینه‌ای سازندهای سروک و ایلام در جنوب فروافتادگی دزفول، دو برش تحت‌الارضی در چاه‌های 1و 14 میدان نفتی آب تیمور انتخاب گردید. سازند سروک در چاه شماره1، 98/812 متر و در چاه شماره 14 به دلیل عدم حفاری تا قاعده سازند سروک، 234 متر ضخامت دارد و از لحاظ لیتولوژی به‌طور عمده از سنگ آهک همراه با میان لایه‌های رسی و دولومیتی تشکیل شده است. مرز زیرین آن در چاه شماره 1 با سازند کژدمی، هم‌شیب و در چاه شماره 14 به دلیل عدم حفاری نامشخص است؛ ولی مرز بالایی آن در هر دو چاه با سازند ایلام ناپیوسته می‌باشد. سازند ایلام در دو چاه شماره 1 و 14 به ترتیب 72/151 و 136 متر ضخامت دارد و از لحاظ لیتولوژی شامل سنگ آهك و ميان لايه‌هايي از آهك هاي شیلی و مارنی و دولوميتي است. مرز بالایی سازند ایلام با سازند گورپی هم‌شیب و همراه با تغییرات قاطع در لیتولوژی است. در مطالعات بایواستراتیگرافی ضمن تشخیص 71 گونه متعلق به 57 جنس از فرامینیفرها، یک بایوزون (بایوزون1) در سازند ایلام و سه بایوزون (بایوزون‌های 2 و 3 و 4) در سازند سروک به اسامی زیر شناسایی گردید. 1- Rotorbinella-Pararotalia Assemblage Zone 2- Nezzazatinella picardi-Dicyclina schlumbergeri Assemblage Zone 3- Rotorbinella mesogeensis Total Range Zone 4- Nezzazata-alveolinid Assemblage Zone بر اساس بایوزون های شناسایی شده، سن سازند سروک سنومانین- تورونین و سازند ایلام سانتونین- کامپانین؟ تعیین شده است.
افشار حرب، ع.، 1380. زمین‌شناسی نفت ایران. جزوه آموزشی دانشکده فنی، دانشگاه تهران.
اکبر بس کلایه، ن. و طاهری، م.، 1385. مطالعه رسوبات تورونین سازند سروك در میدان نفتی آب تیمور چاه شماره 14. دهمین همایش انجمن زمین‌شناسی ایران.
اکبری، ن. و طاهری، م.، 1384. بیواستراتیگرافی و میکروپالئونتولوژی چاه آب تیمور-14. گزارش شماره پ-5607، معاونت مدیر- زمین‌شناسی گسترشی- شرکت مناطق نفت‌خیز جنوب. منتشر نشده.
امیری بختیار، ح.، 1370. تفسیر بیواستراتیگرافی سازندهای سروک و ایلام در منطقه ایذه (شمال شرق خوزستان) و مقایسه آن منطقه سمیرم. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، 231 .
آق، ی.، 1384. میکرواسترتیگرافی سازندهای سروك و ایلام با تاکید بر مرز آنها در تنگ رشید و میدان نفتی آب تیمور. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی تهران، 186 .
چلداوی، ع.، 1385. ليتوستراتيگرافی و بايواستراتيگرافی رسوبات کرتاسه بالايی در ميدان نفتی رگسفيد با تأکيد بر عملکرد فاز کوهزايی ساب هرسینين. رساله کارشناسی ارشد، دانشگاه شهيد بهشتی، 224 .
خسرو تهرانی، خ.، باغبانی، د.، کشانی، ف. و عمرانی، م.، 1388. یافته¬های نوین در چینه نگاری زیستی سازند ایلام در کوه عسلویه. مجله علوم زمین، سال بیستم، 78، 53-60.
سبکرو، م.، 1387. میکرواستراتیگرافی سازندهای سروك و ایلام با تاکید بر مرز آنها در کوه بنگستان و میدان نفتی منصوری. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی تهران، 186 .
سجادی، ف.، امیدوار، م.، 1390. بایواستراتیگرافی و تعیین مرز سازند سروك و بخش زیرین سازند ایلام در میدان¬های نفتی مارون و آب تیمور. پانزدهمین همایش انجمن زمین‌شناسی ایران، تهران، دانشگاه تربیت‌معلم.
صادقي، ع.، قلاوند، ه.، كاميابي شادان، ح. و آق، ي.، 1385. ميكروستراتيگرافي سازند سروك با تاكيد بر مرز آلبين-سنومانين در برش نمونه سازند سروك (شمال غرب بهبهان) و قلعه كژدمك (شمال شرق ايذه). نشريه دانشكده علوم زمين، دانشگاه شهيد بهشتي، 71-90.
غبیشاوی، ع.، 1387. چینه‌شناسی سازندهای سلوک و ایلام در تاقدیس بنگستان و میدان پارسی. پایان‌نامه دکترا، دانشگاه اصفهان، 221 .
غبیشاوی، ع. و رحمانی، ع.، 1385. سکانس استراتیگرافی سازندهای ایلام و سروك در میدان نفتی آب تیمور (چاه شماره14). گزارش شماره پ- 5918 ، شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، 67 ، منتشر نشده.
قلاوند، ه.، 1388. لیتواستراتیگرافی و بیواستراتیگرافی سازندهای سروک و ایلام در بخش شمال شرقی فروافتادگی دزفول و مقایسه آنها با مقاطع تحت الارضی مجاور. پایان نامه دکترا، دانشگاه شهید بهشتی تهران، 454 .
قلاوند، ه.، شمیرانی، ا.، صادقی، ع. و آدابی، م.، ۱۳۸6. مطالعه میکروفاسیس¬ها و محیط رسوبی سازند ایلام در تاقدیس کمستان شمال غرب ایذه. یازدهمین همایش انجمن زمین‌شناسی ایران، دانشگاه فردوسی مشهد.
کامیابی شادان، ح.، 1384. میکرواستراتیگرافی سازندهای سروک و ایلام با تاکید بر مرز آنها در کوه بنگستان و میدان نفتی منصوری. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید بهشتی تهران، 186 .
مطیعی، ه.، 1382. زمین‌شناسی ایران- چینه‌شناسی زاگرس. انتشارات سازمان زمین‌شناسی کشور، ش 84، 536 .
نظرآقایي، ع.، ۱۳۶۵. دگرشيبي سنومانين- تورونين در میدان رگ سفيد و ميادين مجاور. گزارش شماره ۴۰۰۶ شركت ملي نفت مناطق نفت‌خیز جنوب. منتشر نشده.
Boix, C., 2007. Foraminiferos rotalidos del Cretacico superior de la cuenca Pirenaica. Unpublished PhD. Thesis, Universitat Autònoma de Barcelona.–139.
BouDagher-Fadel, M. K., Price, G. D., Hu, X., and Li, J., 2015. Late Cretaceous to early Paleogene foraminiferal biozones in the Tibetan Himalayas, and a pan-Tethyan foraminiferal correlation scheme. Stratigraphy, 12(1), 67-91.
Chiocchini, M., Pampaloni, M. L., and Pichezzi, R. M., 2012. Microfacies and Microfossils of the Mesozoic Carbonate Successions of Latium and Abruzzi (Central Italy). Memorie per Servire alla Descrizione della Carta Geologica D'Italia, 17, 269.
Ghanem, H., and Kuss, J., 2013. Stratigraphic control of the Aptian–Early Turonian sequences of the Levant Platform, Coastal Range, northwest Syria. GeoArabia, Journal of the Middle East Petroleum Geosciences, 18(4), 85-132.
Ghanem, H., Mouty, M., and Kuss, J., 2012. Biostratigraphy and carbon-isotope stratigraphy of the uppermost Aptian to Upper Cenomanian strata of the South Palmyrides, Syria. GeoArabia, 17, 155-184.
Hottinger, L., 2014. Paleogene Larger Rotaliid Foraminifera from the Western and Central Neotethys (p. 196). D. Bassi (Ed.). Switzerland: Springer.
Loeblich, A. R., and Tappan, H., 1988. Foraminiferal Genera and their Classification. 2Van Nostrand Reinhold. New York, 847.
Omidvar, M., Mehrabi, H., Sajjadi, F., Bahramizadeh-Sajjadi, H., Rahimpour-Bonab, H., and Ashrafzadeh, A., 2014. Revision of the foraminiferal biozonation scheme in Upper Cretaceous carbonates of the Dezful Embayment, Zagros, Iran: Integrated palaeontological, sedimentological and geochemical investigation. Revue de Micropaleontologie, 57(3), 97-116.
Piuz, A., and Meister, C., 2013. Cenomanian rotaliids (Foraminiferida) from Oman and Morocco. Swiss Journal of Palaeontology, 132(2), 81-97.
Premoli Silva, I., and Verga, D., 2004. Practical Manual of Cretaceous Planktonic Foraminifera. International school on planktonic foraminifera, 3(0).
Speers RG., 1976. Review of the geology of the Bangestan reservoirs Ab-Teymour and Mansouri fields. Report No. P-3021, N.I.O.C
Wynd, J. G., 1965. Biofacies of the Iranian oil consortium agreement area. IOOC rep, 1082.
