اثربخشی پارادوکس درمانی بر سوگیری تصویر تن و راهبردهای مقابلهای بدنی افراد چاق با اختلال بدریختی بدن
الموضوعات : روانشناسی بالینی و آسیب شناسی روانی
مهزاد سادات میریان
1
,
شهناز خالقی پور
2
,
علیرضا تقوایی
3
1 - گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
2 - گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
3 - گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
الکلمات المفتاحية: پارادوکس درمانی, تصویر تن , راهبردهای مقابله¬ای بدنی, چاقی, اختلال بدریختی بدن,
ملخص المقالة :
مقدمه: وسواس بیش‌ازحد نسبت به نقص درک شده در ظاهر در افراد چاق بر کیفیت زندگی آنها تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش، اثربخشی پارادوکس درمانی بر سوگیری تصویر تن و راهبردهای مقابلهای بدنی در افراد چاق با اختلال بدریختی بدن است.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری 49 نفر از افراد چاق با اختلال بدریختی بدن بودند که جهت درمانهای لاغری به کلینیکهای تغذیه مراجعه کردهاند. با روش نمونه گیری هدفمند 36 نفر از افراد واجد شرایط انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۸ نفر) و کنترل (۱۸ نفر) به‌صورت تصادفی گمارش و پرسش‌نامه‌های وسواس فکری عملی ییل براون برای اختلال بدریختی بدن، چندبعدی رابطه خود-بدن (MBSRQ) و راهبردهای مقابلهای تصویر بدن (BICSI) را تکمیل کردند.
یافته‌ها: تحلیل دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس تک راهه نشان داد پارادوکس درمانی بر کاهش سوگیری تصویر تن تاثیر مثبت داشته و ارزیابی مثبت از ظاهر و تناسب اندام و رضایت از بدن را افزایش داده و گرایش به ظاهر و وزن ذهنی را کاهش داده است. همچنین بر راهبردهای مقابلهای بدنی (کاهش ترمیم ظاهر و اجتناب و افزایش پذیرش مثبت منطفی)مؤثر بود ( 05/0 ≥( p .
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه پارادوکس درمانی می‌تواند به تقویت وضعیت عاطفی مراجع کمک کند و او را در درک غیرمنطقی بودن واکنش‌های احساسی‌اش یاری دهد، این رویکرد می‌تواند به توسعه راهبردهای سازگارانه‌تر در زمینه تصویر بدن در اختلال بدریختی بدن پیشنهاد شود.
