رابطه امیدواری با پیشرفت تحصیلی، نقش میانجیگری باورهای هوشی در دانشآموزان
الموضوعات :
1 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد ایلام، ایلام، ایران.
2 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد ایلام، ایلام، ایران.
الکلمات المفتاحية: باورهای هوشی, امیدواری, پیشرفت تحصیلی,
ملخص المقالة :
هدف این پژوهش بررسی نقش واسطهای باورهای هوشی در رابطه بین امیدورای با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان شهر ایلام میباشد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری در این تحقیق کلیه دانشآموزان متوسطه دوم شهر اسلام در سال تحصیلی 1403-1402 به تعداد 9736 نفر بودند. نمونه پژوهش که بر اساس جدول کرجسی و مورگان برآورده شدهاند شامل 370 نفر از دانشآموزان متوسطهی دوم شهر ایلام است که به شیوهی نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای امید پاملا هیندز (1985) و مقیاس ارزیابی باورهای هوشی عبدالفتاح و ييتس (2006) و برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافتهها نشان از معنیداری مثبت برای مسیر امیدواری به هوش افزایشی (458/0 = β) و هوش ذاتی (509/0 = β)، معنیداری مثبت برای مسیر هوش افزایشی به پیشرفت تحصیلی (502/0 = β) و هوش ذاتی به پیشرفت تحصیلی (198/0 = β) و در نهایت معنیداری مثبت برای مسیر امیدواری به پیشرفت تحصیلی (348/0 = β) میباشد. از دستور بوت استراپ در تحلیل معادلات ساختاری به وسیله AMOS استفاده شد که نتایج فرضیههای غیرمستقیم نشان داد هوش افزایشی و ذاتی به طور معنیداری رابطه بین امیدواری و پیشرفت تحصیلی را میانجیگری میکند.
