اثربخشی آموزش رویکرد وجودی به شیوه گروهی بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی
فرزانه صالحی
1
(
کارشناسی‌ارشد روانشناسی‌بالینی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم‌تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
)
کوروش نامداری
2
(
گروه روانشناسی، دانشکده علوم‌تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
)
احمد عابدی
3
(
گروه روانشناسی و آموزش افراد با نیازهای خاص، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش رویکرد وجودی به شیوه‌گروهی بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی انجام شد. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون،گروه گواه و پیگیري ۲ ماهه بود. جامعه آماری متشکل از تمامی دانشجویان دختر در مقطع لیسانس در سال 1399 در دانشگاه اصفهان بود،که تشخیص اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی را دریافت کرده بودند. روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند و 24 نفر از افراد انتخاب و در دو گروه 12 نفری به صورت تصادفی گمارده شدند.گروه آزمایش در 8 جلسه مداخله‌ی آموزشی مبتنی بر رویکرد وجودی، به مدت 120 دقیقه شرکت کردند و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه اضطراب جدایی بزرگسال(ASA-27)، مقیاس تجدیدنظر شده‌ی احساس تنهایی(UCLA) و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر(DAS) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با انداه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج نشان داد، آموزش رویکرد وجودی به شیوه‌ی گروهی بر کاهش اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی، اثربخشی معناداری دارد. این نتایج پس از پیگیري ۲ ماهه نیز پایدار بود. بنابراین با توجه به نتایج،آموزش رویکرد وجودی به شیوه‌ی گروهی، می‌تواند به عنوان یکی از مداخلات روان‌شناختی مؤثر بر کاهش اضطراب مرگ و احساس تنهایی دانشجویان دارای علائم اضطراب جدایی بزرگسالی مورد استفاده قرار گیرد.
