ارائه چارچوبي نوين براي سياستگذاري و ارزيابي دولت ديجيتال
الموضوعات :کلثوم عباسی شاهکوه 1 , معصومه صادقی 2 , حمیرا مقدمی 3 , محمود خراط 4 , سوگل بابازاده 5 , نسرين دسترنج 6
1 - پژوهشکده فناوري اطلاعات، پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات، تهران، ايران
2 - پژوهشگر
3 - پژوهشگر
4 - پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات
5 - پژوهشکده فناوري اطلاعات، پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات ، تهران، ايران
6 - پژوهشکده فناوري اطلاعات، پژوهشگاه ارتباطات و فناوري اطلاعات ، تهران، ايران
الکلمات المفتاحية: دولت دیجیتال, سياستگذاري, شاخص هاي ارزيابي, بلوغ دولت دیجیتال,
ملخص المقالة :
با توجه به فناوري‌هاي نوظهور مانند هوش مصنوعي، رسانه‌هاي اجتماعي، رایانش ابري و کلان‌داده، سبک زندگي مردم پارادايم جديدي را تجربه مي‌كند و به تدريج به سمت استفاده هوشمندانه‌تر از فناوريها حرکت مي‌کند. اين هوشمندي به نوعي خود را در حوزه‌‌های مختلف خدمات از جمله خدمات دولت نيز نشان داده و بدين ترتيب، الگوهاي جديدي تحت عنوان دولت ديجيتال (هوشمند) شكل گرفته است. کشورهاي در حال توسعه و توسعه‌يافته توجه بيشتری به دولت دیجیتال داشته و اقداماتی جهت توسعه آن انجام داده‌اند. چگونگي طراحي خدمات دولت به رابطه دولت‌ها با شهروندان و کسب‌وکارها بستگي دارد و کارايي سازمان‌هاي دولتي در پوشش اهداف و رضايتي که شهروندان تجربه مي‌کنند، جستجو مي‌شود. فناوري‌هاي ديجيتال منجر به کارايي، چابکي و پاسخگويي بيشتر دولت‌ها شده و به آنها امکان مي‌دهد تا به سرعت به نيازهاي شهروندان پاسخ داده و آنها را پيش‌بيني کنند. باتوجه به اين موضوعات، سياستگذاري توسعه دولت هوشمند و همچنين ارزيابي آن نيازمند رويكردهاي نويني است. هم‌ا‌كنون در ايران برنامه توسعه دولت هوشمند به‌عنوان يكي از اقدامات اصلي توسعه فضاي مجازي مدنظر است و علي‌رغم كارهاي ارزشمندي كه در زمينه توسعه دولت الكترونيك انجام شده، فاصله قابل توجهي تا دولت هوشمند وجود دارد، لذا توجه به ابعاد دولت هوشمند و شيوه مناسب سياستگذاري و ارزيابي آن مي‌تواند سازوكار شایسته‌ای را براي بلوغ مناسب آن فراهم نمايد. در اين مقاله سعي شده تا با استفاده از مدلهاي مرجع بینالمللی مانند مدلهای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی، بانک جهاني، مؤسسه دیلويت و سازمان ملل، ضمن استخراج ابعاد مختلف دولت ديجيتال، سازوكارهاي سياستگذاري جهت توسعه و ارزيابي آن ارائه شود.
[1] Setijadi Prihatmanto, A., Andrian, R., Danar Sunindyo, W., & Sutriadi, R. (2024). Transforming Public Services: A Systematic Review of Smart Government Frameworks, Architectures, and Implementation Challenges. IEEE Access, 12, 135799-135810.
[2] Hans J. Scholl. , Digital Government: Looking Back and Ahead on a Fascinating Domain of Research and Practice. Digit. Gov.: Res. Pract. 1, 1, Article 7 (2020), 12 pages. https://doi.org/10.1145/3352682
[3] Tumennast E., A Smart Government Framework for Mobile Application Services in Mongolia, Copyright © 2017, IGI Global, DOI: 10.4018/978-1-5225-1703-0.ch005
[4] OECD, Recommendation of the Council on Digital Government Strategies, 2014.
[5] OECD digital government policy framework: six dimensions of a government policy, OECD (2020, 1).
[6] GovTech: The New Frontier in Digital Government Transformation, world bank, 2020, https://thedocs.worldbank.org/en/doc/805211612215188198-0090022021/original/GovTechGuidanceNote1TheFrontier.pdf
[7] Furtado, L. S., Ticiana L. C. da Silva, Marianna G., José A., and Jessika K. "A framework for Digital Transformation towards Smart Governance: using big data tools to target SDGs in Ceará, Brazil." Journal of Urban Management 12, no. 1 (2023): 74-87
[8] Anthopoulos, L., Kleanthis S., and Christopher G. R. "Conceptualizing smart government: interrelations and reciprocities with Smart City." Digital Government: Research and Practice 2, no. 4 (2022): 1-28.
[9] Guenduez, A. A., Sebastian S., Tobias T., Kuno S., and Moritz O. "Smart government success factors." Jahrbuch der Schweizerischen Verwaltungswissenschaften 9, no. 1 (2018).
[10] تقوا محمدرضا، تقوي‌فرد محمدتقي، معيني علی و زين‌الديني محمدرضا. "مدلي براي دولت هوشمند: تبيين ابعاد دولت هوشمند با استفاده از روش فراترکيب." 131-168 (1401)
[11] کلانتري نادیا و شاهپري علیرضا. "ارائه چارچوبي براي استقرار دولت هوشمند در ايران" پژوهش‌هاي مديريت منابع سازماني. ۱۳۹۴؛ ۵ (۴): ۱۱۵-۱۵۶.
[12] Hassan, I. M., Mahdi, A. A., & Al-Khafaji, N. J. (2014). Theoretical Study to Highlight The Smart Government Components In 21 St Century. International Journal of Computer Science and Mobile Computing, 3(12), 333-347.
[13] Digital Government Index (DGI): 2019 Results, OECD(2020, 2), Avaiable at: https://www.oecd-ilibrary.org/docserver/4de9f5bb-en.pdf?expires=1713264426&id=id&accname=guest&checksum=766F42F03F6E532F4B29A5085E468DE0
[14] Deloitte Insights, seven pivots for government’s digital transformation, Deloitte (2021), available at: https://www2.deloitte.com/content/dam/insights/articles/6974_CGI-Digital-2/DI_CGI-Digital-2.0.pdf
[15] World Bank, Digital Government Readiness Assessment Toolkit: Guidelines for Task Teams. 2020, available at: https://documents1.worldbank.org/curated/en/999901588145595011/pdf/Digital-Government-Readiness-Assessment-DGRA-Toolkit-V-31-Guidelines-for-Task-Teams.pdf
[16] UN, E-government survey 2020, digital government in the decade of action for sustainable development, department of economic and social affairs, New York, 2020.
[17] Finfgeld-Connett, D. (2018). A guide to qualitative meta-synthesis (Vol. 10). New York, NY, USA:: Routledge.
[18] McLeod S., "Metasynthesis of Qualitative Research", 2024, Simply Psychology, DOI:10.13140/RG.2.2.27149.55526
[19] Beck C.، "Mothering Multiples: A Meta –Synthesis of the Qualitative Research"، MCN، The American Journal of maternal /child nursing، Vol.28، No.2،pp.93-99, 2002.
[20] Hoon, C. (2013). Meta-synthesis of qualitative case studies: An approach to theory building. Organizational research methods, 16(4), 522-556.
[21] Lachal, J., Revah-Levy, A., Orri, M., & Moro, M. R. (2017). Metasynthesis: an original method to synthesize qualitative literature in psychiatry. Frontiers in psychiatry, 8, 269.
[22] Noblit G.W.، Hare R.D.، Meta –Ethnography: Synthesizing Qualitative Studies، Stage، Newbury Park، CA 1988.
[23] OECD Digital Government Index (DGI): Methodology and 2019 Results, OECD (2020, 3).
[24] UN E-Government Knowledgebase, 2024, https://publicadministration.un.org/egovkb/en-us/Data/Country-Information/id/79-Iran-Islamic-Republic-of
