تكفير منافقین
الموضوعات :
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان
الکلمات المفتاحية: قرآن, روایات, اسلام, ايمان , تكفير, منافق,
ملخص المقالة :
مسئله تكفيربيشتر جنبه كلامي دارد تا فقهي و خا ستگاه آن نيز اعتقادي است بسياري از متكلمان بين كفر و ايمان را ملكه و عدم ملكه مي دانند يعني اگر مو من به خدا نباشد كافر خواهد بود، نفاق وصفات منافقین در سیزده سوره از قرآن مطرح شده است. دراوایل سوره بقره نیز خداوند افراد را به سه گروه مومن، کافر و منافق تقسیم و به جهت پیجیدگی شخصیت منافقان، خصوصیات آنان را مورد توجه قرار داده است ودر سوره نهم از قران که نام های متعد دی دارد ومعرو ف ترین آنها(براءت،توبه،فاضحه) است برائت به این جهت که آغاز آن بیزاری خداوند از مشرکان است ، توبه به خاطر اینست که در این سوره از توبه سخن فروان به میان آمده و نام گذاری به( فاضحه) به جهت آنست که آیات مختلفی از آن بیان کننده رسوایی و فضاحت منافقان و پرده بر داری از باور ها و اعمالشان بوده.دراین پژوهش بررسی مي شود منافق کافر است وخارج از اسلام؟ یا کفرش دارای مفهومی است عام؟ (پنهان کردن حق) برخی اعتقاد دارند اسلام ظاهری برای مسلمان بودن فرد کافی است وایمان درونی لازم نیست. از این منظر منافق مسلمان است و می تواند ارث ببرد و با مسلمان ازدواج کند، برخی دیگر معتقدند ارتکاز ذهنی از اسلام، ایمان و باور های درونی اوست و اسلام ظاهری کفایت نمی کند؛ در نتیجه منافق کافر است احکام وآثا ر کفر بر او جاری است وحق شهروندی در جامعه اسلامی از او سلب می گردد و در آخرت عذابی جاودانه دارد.گفتنی است پیامدها وآثار مربوط به نفاق در حوزه باورها واعتقادات است. لکن درحوزه رفتار و عمل همچون ریاء با کفراصطلاحی متفاوت است و به معنی خروج از اسلام نمی‌باشد.
قرآن كريم.
نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتي.
ابن فارس، حسین بن احمد، (1418ق)، معجم المقاییس فی اللغه، دار الفکر، بیروت.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد، (1412ق)، المفردات فی غریب القرآن، دار العلم، بیروت.
کلینی .محمدبن یعقوب .اصول کافی.ج2 باب (ان الاسلام یحقن به الدم)از کتاب ایمان وکفر،بیروت،.نشردار الاضواء.
قمی، شیخ عباس، (1402ق)، سفینه البحار، مؤسسه انتشارات فراهانی، تهران.
امام خمینی. روح ا لله. (1385)، شرح چهل حدیث ،قم.، موسسه تنظیم ونشراثار امام.
قرشی، علی اکبر. (1387)، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
یزدی، سید محمد کاظم، (بی تا)، العروه الوثقی، مدرسه الامام علی بن ابیطالب، قم.
عراقی. اقا ضیاء. (1405ق)، نهایه الافکار . قم . موسسه النشرالاسلامی.
امام خميني، روح‌الله، (1379)، كتاب الطهاره، قم، مؤسسة نشر آثار امام، موسسه عروج.
خويي، ابوالقاسم، التنقيح فی شرح العروه الوثقی، قم، مجموعه آثار آيت‌الله خويي.
بخاري، محمد بن اسماعيل، (بی تا)، صحيح بخاري، دارالتعليم.
مسلم بن حجاج، (1427ق)، صحیح مسلم، دار طیبه، بیروت.
شيخ صدوق، علي بن بابويه، (1418ق)، من لايحضره الفقيه، قم، جامعه مدرسين.
شيخ صدوق، محمد بن علي بن بابويه، (1418ق)، كتاب الهداية، قم، مؤسسة الامام الهادي.
مجلسي، محمدباقر، (1403ق)، بحار الانوار، بیروت ، دارالوفا.
مکارم شیرازی، ناصر، (1374)، ج 1و7و8تفسیر نمونه،تهران ،دارالکتب الاسلامیه.
طباطبایی محمدحسین،(1384ق)، المیزان فی تفسیر القرآن،مترجم، موسوی همدانی ج 1و27، قم دفتر انتشارات اسلامی.
فراهیدی، خلیل بن احمد، (1410ق.م)، العین، انتشارات هجرت، قم.
صباح الشریعه، (1377)، منسوب به امام صادق(ع)، نشر تهران. باب پنجاهم.
ترجمه تفسیر المیزان، (1384)، جلد 19، مترجم موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
تفسیر نمونه، (1377)، ج24، مکارم شیرازی، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
