جایگاه کرامت انسانی در فقه جزایی و مقارنه آن با حقوق کیفری ایران
الموضوعات :علی امیرمحمدی 1 , محمود قیوم زاده 2 , نادر مختاری افراکتی 3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه
3 - دانشگاه زاهدان
الکلمات المفتاحية: کرامت انسانی, اخلاق الهی, فقه جزایی, حقوق کیفری,
ملخص المقالة :
انسان کرامت ذاتی دارد و شایسته کسب فضایل است و لازمه آن داشتن حق حیات و امنیت شخصی است؛ چراکه این فضایل تنها در صحنهە زندگی اجتماعی بروز و ظهور پیدا می‌کند. عمل نیک و اخلاق کریمه ای برای انسان فضیلت شمرده می شود که در شرایط آزاد از او ظهور و بروز پیدا کند و این حقوق؛ یعنی حق حیات، آزادی و امنیت شخصی که در ماده 3 اعلامیه حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است، اساس همه حقوق سیاسی و آزادی های مدنی متعاقب آنها ازجمله رهایی از شکنجه و بازداشت خودسرانه، نیز حقوق مربوط به محاکمه منصفانه، آزادی بیان و آزادی مسافرت (هجرت) و عدم مداخله در زندگی خصوصی و اصل برائت، حق ازدواج و تشکیل خانواده و آزادی عقیده و نظایر آنها است که در بخش حقوق ملت و درواقع، حقوق شهروندی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مواد سوم تا بیست ویکم اعلامیه جهانی حقوق بشر مندرج است. مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به مسئله پرداخته است.
قرآن کریم
حلی، جعفربن حسن،1408ق، شرایع الاسلام، جلد 3، قم، انتشارات اسماعیلیان،ص. 186
خمینی، امام روح الله، تحریرالوسیله، قم، دفتر انتشارات اسلامی، بی تا، ص. 563
صفری،محسن، پاک طینت،حسن، 1389، مسئولیت قهری و قراردادی: تفاوت‌ها و کارکردها، فصل نامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دوره 40، شماره 4
عاملی، زین الدین )شهید ثانی(،1413ق، مسالک الافهام، جلد 12 ، قم، موسسه المعارف الاسلامیه، ص.163
کریمی ، عباس ، ادله اثبات دعوا ، نشر میزان، چاپ اول ، 1365، ص 163
گنجی ، مریم، معیارهاي تشخیص و مصادیق سبب اقوي از مباشر در قوانین جزایی و فقه،فصلنامه بین المللی قانون یار، دوره سوم ، شماره دوازدهم ، 1398، ص 355
لطفی، اسدالله ،قواعد فقه حقوقی،انتشارات جاودانه، 1393،ص 124
محسنی، فرید، ملکوتی، نصیر،1394،رابطه سببیت در قانون مجازات اسلامی 1392،مجله حقوقی دادگستری،سال هفتاد و نهم،شماره نود و یکم،صص 143-145
مراغه ای ،میر عبدالفتاح ،العناوین ، جلد اول ، انتشارت جنگل ، 1388، ص 251
یزدانیان ، علیرضا، حقوق مدنی، قواعد عنومی مسؤولیت مدنی، نشر میزان، جلد 1، ص 159.
