شیوه‌های شخصیت‌پردازی در رمان «پیامبر بی‌معجزه» محمّدعلی رکنی
الموضوعات :خدیجه صفری کندسری 1 , مهدی محمدی 2
1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: شخصیت‌پردازی, روایت, رمان, پیامبر بی‌معجزه و محمّدعلی رکنی. ,
ملخص المقالة :
از عناصر اصلی و تأثیرگذار در داستان و رمان، شخصیت و شخصیت‌پردازی است. بدون وجود این مهّم، داستانی شکل نمی‌گیرد. در واقع شخصیت و شخصیت‌پردازی، پیکرۀ اصلی هر داستانی را تشکیل میدهد؛ بدین صورت که نویسندۀ داستان با خلاّقیت، مهارت، طرح منسجم و دمیدن اعمال و رفتار مورد نظر در شخصیتها، به خلق و آفرینش شخصیتهای ماندگار دست مییابد. رمان «پیامبر بی‌معجزه» اثر محمّدعلی رکنی، رمانی است که شخصیت اصلی در آن، پس از طی طریق و سیری آفاقی و انفسی و در نهایت رسیدن به دریافتی نو، به میان مردم بازمی‌گردد؛ سلوکی که در کنج حجره‌ها میسّر نمی‌شود و لازمۀ آن، بریدن از همۀ منیّات است. پژوهش حاضر به شیوۀ تحلیلی- توصیفی در پی آن است که شخصیت‌پردازی در این رمان را بررسی کند. «پیامبر بی‌معجزه»، داستان سفرِ تبلیغی یک روحانی به اتّفاق همسرش را به منطقه‌ای دورافتاده روایت می‌کند که زن و شوهر داستان در میانۀ راه، گرفتار اشرار می‌شوند و این گرفتاری، خود شروع ماجرایی پرافت‌وخیز است. نتایج نشان میدهد که این رمان، یکی از رمانهای شخصیت است؛ زیرا داستان آن، حول محور شخصیت اصلی می‌چرخد. همچنین اغلب شخصیتهای اصلی آن نیز شخصیتی پویا دارند که در پایان ماجرا، هر کدام به نوعی دچار تغییر و تحوّلی درونی می‌گردند.
اخوّت، احمد (1371) دستور زبان داستان، اصفهان، فردا.
ارسطو (1377) هنر شاعری، ترجمۀ فتح¬الله مجتبایی، تهران، اندیشه.
بارونیان، حسن (1387) شخصیت¬پردازی در داستان¬های کوتاه دفاع مقدّس، تهران، بنیاد حفظ آثار و نشر اندیشه¬های دفاع مقدّس.
براهنی، رضا (1361) قصّه‌نویسی، چاپ دوم، تهران، نو.
پراین، لارنس (1369) تأملی دیگر در باب داستان، ترجمۀ محسن سلیمانی، تهران، سوره مهر.
حافظ شیرازی، شمس¬الدّین محمد (1376) دیوان خواجه حافظ شیرازی، به اهتمام سیّد ابوالقاسم انجوی شیرازی، چاپ نهم، تهران، جاویدان.
خواجه¬پور، فریده و ذوالفقار علاّمی (1392) «شخصیت و شخصیت¬پردازی در رمان نخل¬ها و آدم-ها»، فنون ادبی، سال پنجم، شماره 2، صص 109-122.
دقیقیان، شیرین‌دخت (1371) منشأ شخصیت در ادبیات داستانی، تهران، مؤلّف.
رکنی، محمد¬علی (1400) پیامبر بی¬معجزه، چاپ دوم، تهران، صاد.
سلیمانی، محسن (1391) تأمّلی دیگر در باب داستان، تهران، سورۀ مهر.
سی¬کلارک، آرتور و دیگران (1378) هزار توی داستان، ترجمۀ نسرین مهاجرانی، تهران، چشمه.
شمیسا، سیروس (1386) انواع ¬ادبی، ویراست چهارم، تهران، میترا.
عبداللهیان، حمید (1381) «داستان و شخصیت‌پردازی در داستان»، مجلّۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره 163، تابستان و پاییز، صص 409-425.
فرهنگی، سهیلا و طاهره آقایی نواسطلی (1392) «شخصیت¬پردازی در رمان دشت‌های سوزان»، فصلنامه تخصصی مطالعات داستانی، سال دوم، شماره 1، صص 82-96.
فورستر، ادوارد مورگان (1369) جنبه¬های¬ رمان، ترجمۀ ابراهیم یونسی، چاپ ششم، نگاه.
کارد، اورسون اسکات (1386) شخصیت‌پردازی و زاویه¬دید در داستان، ترجمه پریسا خسرو سامانی، چاپ اول، اهواز، رسش.
کرس، نانسی (بی¬تا) شخصیت‌پردازی ¬پویا، ترجمۀ حسن هاشمی ¬میناباد.
تهران، سوره مهر.
کوندرا، میلان (1393) هنر رمان، ترجمه پرویز همایون¬پور، چاپ دوازدهم، تهران، قطره.
گرجی، مصطفی و یوسف‌رضا حامدی (1389) «بررسی و تحلیل رمان بیوتن با تأکید بر عنصر شخصیت‌پردازی»، فصلنامۀ تخصّصی پیک نور زبان و ادبیات فارسی، سال اوّل، شمارۀ 1، تابستان، صص 161-183.
مستور، مصطفی (1379) مبانی داستان کوتاه، تهران، مرکز.
مسعودی¬فر، جلیل (1393) «شخصیت و شخصیت¬پردازی در رمان یک عاشقانۀ آرام»، فصلنامۀ تخصصی مطالعات داستانی، سال دوم، شماره 3، صص 109-128.
میرصادقی، جمال (1394الف) ادبیات داستانی، چاپ هفتم، تهران، سخن.
-------------- (1394ب)، عناصر داستان، چاپ نهم، تهران، سخن.
یونسی، ابراهیم (1369) هنر داستان¬نویسی، چاپ پنجم، تهران، نگاه.
