دیپلماسی پیشگیرانه ملل متحد و صلح بین‌الملل پس از جنگ سرد
الموضوعات :امیر هوشنگ میرکوشش 1 , رامتین رضایی 2
1 - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
2 - دانشگاه خوارزمی
الکلمات المفتاحية: دیپلماسی پیشگیرانه صلح بین‌المللی سازمان ملل متحد,
ملخص المقالة :
با پایان یافتن جنگ سرد و نظام دوقطبی روابط بین‌الملل، صلح بین‌المللی نیز دستخوش تحولات ژرفی شده و ماهیت و متغیرهای جدید و نوینی را تجربه کرده است. به باور این نوشتار، مفهوم و پدیده صلح بین‌الملل از دهه 1990 میلادی به این‌سو با وضعیتی به‌شدت بحرانی و اسفناک مواجه شده و سازوکارهای تحقق صلح، از جمله دیپلماسی پیشگیرانه سازمان ملل متحد به‌عنوان نهاد انحصاری در تحقق صلح بین‌الملل در جلوگیری از وقوع مخاصمات مسلحانه خونین و نسل‌کشی‌های گسترده درمجموع نسبت به دوران جنگ سرد با ناکامی و ناکارآمدی جدی همراه بوده است. در این پژوهش پرسش مهم طرح‌شده این است که «عملکرد دیپلماسی پیشگیرانه سازمان ملل متحد در دوران پس از جنگ سرد چگونه ارزیابی می‌شود؟» و فرضیه مطرح در پاسخ به آن عبارت بوده است از اینکه: عملکرد دیپلماسی پیشگیرانه سازمان ملل متحد در دوران پس از جنگ سرد به دلیل ضعف و ناکارآمدی در حل‌وفصل مخاصمات مسلحانه در راستای تحقق صلح بین‌الملل موفق نبوده است.
آقایی، سید داوود (1375). نقش و جایگاه شورای امنیت سازمان ملل در نظم نوین جهانی. تهران: نشر پیک فرهنگ.
انتظام، معصومه (1388). بازیگران تازه در پهنه سیاسی و اقتصادی جهان. اطلاعات سیاسی-اقتصادی، پیاپی، مهر و آبان، شماره1-2، صص266-265.
بیگ‌زاده، ابراهیم (1389). حقوق سازمان‌های بین‌المللی. چاپ اول، تهران: مجد.
رضایی، رامتین (1385). نقش امنیت دسته‌جمعی در حفظ صلح و امنیت بین‌الملل پس از جنگ سرد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، دانشکده علوم سیاسی، پایان‌نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد در رشته روابط بین‌الملل.
صدری افشار، غلامحسین و نسرین حکمی (1381). فرهنگ معاصر فارسی. تهران: نشرفرهنگ معاصر.
فرهنگ لغات آکسفورد (1386). چاپ چهارم، تهران: راهنما.
قوام، سید عبدالعلی (1390). روابط بین‌الملل: نظریه‌ها و رویکرد‌ها. چاپ پنجم، تهران: سمت.
گنجی، منوچهر (1352). سازمان ملل متحد در عمل. چاپ اول، جلد دوم، تهران: کتاب‌های جیبی.
لینکلیتر، اندرو(1385). صلح لیبرالی، ترجمه: علیرضا طیب. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی
مشیرزاده، حمیرا (1388). تحول در نظریه‌های روابط بین‌الملل. چاپ چهارم، تهران: سمت.
مصفا، نسرین و شمس لاهیجانی، علیرضا (1392).آسیای مرکزی و کاربست دیپلماسی پیشگیرانه منطقه‌ای سازمان ملل متحد. مطالعات اوراسیای مرکزی، دوره دوم، شماره 6، صص 128-152.
مک‌کین‌لای، رابرت و لیتل، ریچارد (1380). امنیت جهانی: نظریه‌ها و رویکرد‌ها، ترجمه: اصغر افتخاری. چاپ اول، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
موسی زاده، رضا (1378). سازمان‌های بین‌المللی. چاپ اول، تهران: میزان.
میرکوشش، امیر‌هوشنگ و نوری‌صفا، شهرزاد (1392). هستی‌شناسی صلح بین‌المللی در بستر فرهنگ مدارا و صلح ایرانی. راهبرد، دوره بیست و دوم، شماره 68، صص78-101.
Baldwin.a david. (1993). Neoliberalism and neorealism: The contemporary debate. newyork,Colombia university.
Deshch,m.c. (2003). It is kind to be cruel: The humanity of American realism. review of international studies, vol 29(4).
Doyle.m.w. (1983). Kant, liberal legacies, and foreign affairs, philosophy and publice affairs,12(3).
Druckman,D,Stern,p.c., (2000). international conflict resolution after cold war, Washington d.c,national academy press.
Jervis,r(2002). theories of war in an era of leading-power peace, the American political Science reviw96(1).
Press. Nations Ghali,B. (1992). an agenda for peace, New York: United
Nye,J. (1995). International conflict after cold war.report of the aspen institute conference, august, (2-3).
Howard,m(1964). military power and international order. international affair, (40).
Levy,jack (1989). domestic politics and war, in Rothberg and raab, origin and perevention of major wars. cambridg, camberidg university press.
Waltz,kenet(1979). theory ofinternational politics. boston, mcgraw-hil higer education.
Waltz,kenet,s,d sagan (2010). the great debate: is nuclear zero best option?http://nationalinterest.org/greatdebate/nuclear-option-3949
Roberts,adam(1993).humanitarian war: military intervention and human Right. international affairs,69(3).
Un.do/a/47/277
Un.doc/sc/res,824,1993
Un.doc/sc/res,918,1994
