تأثیر گردشگري مذهبی بر کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی خانوارهای روستایی (مطالعه موردي: روستاي بردی؛ شهرستان دهلران)
الموضوعات :
1 - دانشگاه خوارزمی
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
گردشگری مذهبی یک از کهن ترین انواع گردشگری می‌باشد که از دیرباز مورد توجه بشر واقع شده است و از طریق تغییر در کنش‌هاي متقابل میان انسانها تحولاتی را در کیفیت زندگی و سرمایه‌های اجتماعی جامعه میزبان ایجاد می‌کند. این امر به خصوص در نواحی روستایی کشورهاي جهان سوم که مراحل اولیه توسعه گردشگري را سپري می‌کند داراي نمود بیشتري می‌باشد. بر همین اساس، هدف تحقیق حاضر، بررسی اثرات گردشگري مذهبی بر کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی خانوارهای روستایی در روستای بردی از توابع شهرستان دهلران می‌باشد. نوع تحقیق کاربردي، روش تحقیق توصیفی و تحلیلی، روش گردآوري اطلاعات کتابخانه‌اي و میدانی و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت آمار توصیفی و استنباطی (آزمون‌های فریدمن و ویلکاکسون) صورت گرفته است. جامعه آماري تحقیق، شامل خانوارهاي روستاي بردی که طبق سرشماري سال 1390، داراي 165 خانوار و 857 نفر جمعیت می‌باشد، طبق فرمول کوکران تعداد 102 خانوار به عنوان حجم نمونه بهدست آمد. یافته‌هاي تحقیق نشان می‌دهد، گردشگري مذهبی در مؤلفه کیفیت زندگی در تمامی ابعاد اعم از اجتماعی، زیست محیطی (در حد بالاتر از متوسط) و اقتصادی، کالبدي (در حد متوسط)، بهبود وضعیت کیفیت زندگی خانوارهاي روستاهاي مورد مطالعه به همراه داشته است، همچنین یافته‌هاي تحقیق در ارتباط با مؤلفه سرمایه اجتماعی نشان می‌دهد، بعد از گسترش گردشگري مذهبی در بعد مشارکت اجتماعی، شبکه‌های اجتماعی و انسجام اجتماعی بهبود داشته، اما در بعد اعتماد اجتماعی، بعد از گسترش گردشگري مذهبی از سطح این بعد کاسته شده است.
