بررسی رابطه کارآفرینی شرکتی و توسعه پایدار شهری با استفاده از الگوی شهرکارآفرین
الموضوعات :
بابک ضیاء
1
,
مهران رضوانی
2
,
محمد عین القضات
3
1 - عضو هیئت علمی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران
2 - دانشیار، گروه کارآفرینی سازمانی، دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - گروه کارآفرینی سازمانی، دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: کارآفرینی شرکتی, شهرکارآفرین, توسعه پایدار, کارآفرینی, کلان شهر ,
ملخص المقالة :
با افزایش پدیده شهرنشینی، مشکلات اقتصادی و اجتماعی زیادی بروز کرده است، لذا نظام مدیریت شهری با استفاده از ابزارها و سیاست‌های مختلف درصدد ایجاد توسعه پایدار در کلان‌شهرها هستند. یکی از این سیاست‌ها توسعه شهرکارآفرین است. هدف از انجام این تحقیق تبیین نقش کارآفرینی شرکتی در فرآیند شکل‌گیری شهرکارآفرین به عنوان راهکار توسعه پایدار در کلان‌شهرها می‌باشد. همچنین نقش کارآفرینی شرکتی در ایجاد زیرساخت‌های لازم برای ایجاد شهرکارآفرین، مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه، روش تحقیق از نوع کیفی است و از روش نظریه برخاسته از داده به شیوه نوخاسته استفاده شده است، بطوریکه ابتدا داده های کیفی با بررسی پیشینه تحقیق و با بهره‌گیری از روش مرور سیستماتیک و نیز با استفاده از ابزارهای تحلیل و کدگذاری محتوا، گردآوری و ساختار اولیه دسته‌بندی متغیرها بدست آمد. در ادامه با توجه به تجربه‌ی زیسته‌ی نگارندگان مقاله که هر کدام در زمینه‌ی این تحقیق، دارای تخصص علمی و عملی می‌باشند، متغیرها و مؤلفه‌های اصلی پژوهش احصا گردید و نهایتاً مدل مفهومی تحقیق بدست آمد. یافته‌های پژوهش نشان داد که ضمن دسته‌بندی مؤلفه‌ها در سه دسته 1) شرایط ساختاری، 2) تعامل اجتماعی کارگزاران و ساختار و 3) پیامدها؛ شهرکارآفرین به عنوان یک سیاست جدید در توسعه پایدار کلان‌شهرها مطرح می‌باشد و یکی از راهکارهای ایجاد آن، توسعه کارآفرینی شرکتی است بطوریکه کارآفرینی شرکتی و عملکرد اقتصادی کلان‌شهرها رابطه مثبت و معنی‌داری با یکدیگر دارند.
1. امانی, معصومه., عزیزپور, فرهاد., طهماسبی, اصغر., افراخته, حسن. و دارابی, حسن. (1399). تحلیلی بر سیاست‌های توسعه روستایی در برنامه پنج‌ساله ششم توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ایران. فصلنامه پژوهش¬های روستائی, 11(1), 22–35.
2. بازرگان, عباس., سرمد, زهره., و حجازی, الهه. (1395). روش های تحقیق در علوم رفتاری (چاپ بیست و نهم). تهران: نشر آگه.
3. دفتر توسعه كارآفريني. (1390). نقشه توسعه کارآفرینی کشور ایران. تهران: وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی جمهوری اسلامی ایران.
4. زرین¬جویی, محمد., نعمتی, محمدعلی., و رشادت¬جو, حمیده. (1399). نقش دانشگاه و صنعت در اکوسیستم نوآوری در راستای تحقق نوآوری پایداری در کشور. دوفصلنامه نوآوری و ارزش¬آفرینی, 9(17), 199–210.
5. شهبازی, کیومرث., حسن¬زاده, اکبر., و جعفرزاده, بهروز. (1393). بررسی تأثیر کارآفرینی و نوآوری بر رشد اقتصادی (رهیافت داده¬های تابلویی). دوفصلنامه نوآوری و ارزش¬آفرینی, 2(5), 43–54.
6. مهاجرانی, مهدی., کریمی, فریبا., و نادی, محمدعلی. (1399). شناسایی و بررسی عوامل سازمانی برای پیاده سازی نوآوری باز در دانشگاه های ایران. دوفصلنامه نوآوری و ارزش¬آفرینی, 9(17), 149–162.
7. ترابی, حسین., خیراندیش, مسعود., محمدی¬خیاره, محسن. (1399). تأثیر اکوسیستم کارآفرینی بر فعالیت کارآفرینانه؛ تحلیلی بر مبنای داده¬های GEM. دوفصلنامه نوآوری و ارزش¬آفرینی, 17(9), 163–182.
8. Aeeni, Z., & Saeedikiya, M. (2019). Complexity Theory in the Advancement of Entrepreneurship Ecosystem Research: Future Research Directions. Eurasian Business Perspectives, 10(1), 19–37.
9. Ambrosini, V., Bowman, C., & Collier, N. (2009). Dynamic capabilities: An exploration of how firms renew their resource base Abstract. British Journal of Management, 20(s1), 9–24.
10. Angotti, T. (2018). Metropolis 2000: Planning, Poverty and Politics. New York: Routledge.
11. Boulton, J. (2010). Complexity theory and implications for policy development. Emergence, Complexity and Organisation, 12(2),31-40.
12. Cairney, P. (2012). Complexity Theory in Political Science and Public Policy. Political Studies Review, 10(3), 346–358.
13. Covin, J. G., & Lumpkin, G. T. (2011). Entrepreneurial orientation theory and research: Reflections on a needed construct. Entrepreneurship: Theory and Practice, 35(5), 855–872.
14. Di Vaio, A., Palladino, R., Hassan, R., & Escobar, O. (2020). Artificial intelligence and business models in the sustainable development goals perspective: A systematic literature review. Journal of Business Research, 121, 283–314.
15. Durusu-Ciftci, D., Ispir, M. S., & Yetkiner, H. (2017). Financial development and economic growth: Some theory and more evidence. Journal of Policy Modeling, 39(2), 290–306.
16. Faggio, G., & Silva, O. (2014). Self-employment and entrepreneurship in urban and rural labour markets. Journal of Urban Economics, 84, 67–85.
17. Frenken, K. (2017). A Complexity-Theoretic Perspective on Innovation Policy. Complexity, Governement & Networks, Special Issue: Complexity, Innovation and Policy, 35–47.
18. Funcke, D. B., & Kuiper, N. (2011). Dynamic Capabilities & Opportunity Recognition in a Corporate Entrepreneurial Setting. Amsterdam: University of Amsterdam.
19. George, B. A., & Marino, L. (2011). The epistemology of entrepreneurial orientation: Conceptual formation, modeling, and operationalization. Entrepreneurship: Theory and Practice, 35(5), 989–1024.
20. Glaeser, E. L. (2007). Entrepreneurship and the City. National Bureau of Economic Research Working Paper Series, No. 13551, 1–47.
21. Glaeser, E. L., Rosenthal, S. S., & Strange, W. C. (2010). Urban economics and entrepreneurship. Journal of Urban Economics, 67(1), 1–14.
22. Guzmán, P. C., Roders, A. R. P., & Colenbrander, B. J. F. (2017). Measuring links between cultural heritage management and sustainable urban development: An overview of global monitoring tools. Cities, 60A, 192–201.
23. Hall, T., & Hubbard, P. (1996). The entrepreneurial city: New urban politics, new urban geographies? Progress in Human Geography, 20(2), 153–174.
24. Jessop, B., & Sum, N. L. (2000). An entrepreneurial city in action: Hong Kong’s emerging strategies in and for (inter)urban competition. Urban Studies, 37(12), 2287–2313.
25. Klein Woolthuis, R., Lankhuizen, M., & Gilsing, V. (2005). A system failure framework for innovation policy design. Technovation, 25(6), 609–619.
26. Kvilvang, N., Bjurström, E., & Almqvist, R. (2020). Making sense of complexity in governance: the case of local public management in the City of Stockholm. Policy Studies, 41(6), 623-640.
27. Marsiglio, S. (2011). On the relationship between population change and sustainable development. Research in Economics, 65(4), 353–364.
28. Medeiros, E., & Van Der Zwet, A. (2020). Evaluating Integrated Sustainable Urban Development Strategies: a methodological framework applied in Portugal. European Planning Studies, 28(3), 563–582.
29. Moss, M. L., Kaufman, S. M., & Townsend, A. M. (2006). The relationship of sustainability to telecommunications. Technology in Society, 28(1–2), 235–244.
30. Nakamura, H. (2020). Evaluating the value of an entrepreneurial city with a spatial hedonic approach: A case study of London. Socio-Economic Planning Sciences, 71, 100820.
31. Neumark, D., Zhang, J., & Ciccarella, S. (2008). The effects of Wal-Mart on local labor markets. Journal of Urban Economics, 63(2), 405–430.
32. Nwazor, J. C. (2012). Capacity Building , Entrepreneurship and Sustainable Development. Journal of Emerging Trends in Educational Research and Policy Studies, 3(1), 51–54.
33. Pandit, A., Minné, E. A., Li, F., Brown, H., Jeong, H., James, J.-A. C., Newell, J. P., Weissburg, M., Chang, M. E., Xu, M., Yang, P., Wang, R., Thomas, V. M., Yu, X., Lu, Z., & Crittenden, J. C. (2017). Infrastructure ecology: an evolving paradigm for sustainable urban development. Journal of Cleaner Production, 163, S19–S27.
34. Perrone, C. (2019). ‘Downtown Is for People’: The street-level approach in Jane Jacobs’ legacy and its resonance in the planning debate within the complexity theory of cities. Cities, 91(August 2019), 10–16.
35. Purnama, C. (2013). Influence analysis of organizational culture organizational commitment job and satisfaction crganizational citizenship behavior (OCB) toward improved organizational performance. International Journal of Business, Humanities and Technology, 3(5), 86–100.
36. Rasoolimanesh, S. M., Jaafar, M., Badarulzaman, N., & Ramayah, T. (2015). Investigating a framework to facilitate the implementation of city development strategy using balanced scorecard. Habitat International, 46, 156–165.
37. Reynolds, P., Storey, D. J., & Westhead, P. (1994). Cross-national Comparisons of the Variation in New Firm Formation Rates. Regional Studies, 28(4), 443–456.
38. Shane, S., & Venkataraman, S. (2000). The Promise of Entrepreneurship as a Field of Research. Academy of Management Review, 25(1), 217–226.
39. Soyinka, O., Siu, K. W. M., Lawanson, T., & Adeniji, O. (2016). Assessing smart infrastructure for sustainable urban development in the Lagos metropolis. Journal of Urban Management, 5(2), 52–64.
40. Spigel, B., & Harrison, R. (2018). Toward a process theory of entrepreneurial ecosystems. Strategic Entrepreneurship Journal, 12(1), 151–168.
41. Sriram, V., Mersha, T., & Herron, L. (2007). Drivers of urban entrepreneurship: an integrative model. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 13(4), 235–251.
42. Sternberg, R., Acs, Z., & Bosma, N. (2008). The entrepreneurial advantage of world cities: evidence from global entrepreneurship monitor data. Jena Economic Research Papers, 2008(63), 3–28.
43. Sternberg, R., & Bosma, N. (2014). Entrepreneurship as an Urban Event? Empirical Evidence from European Cities. Regional Studies, 48(6), 1016–1033.
44. Stringer, S. M. (2012). Start-up City: Growing New York City’s Entrepreneurial Ecosystem for All.
45. While, A., Jonas, A. E. G., & Gibbs, D. (2004). The environment and the entrepreneurial city: searching for the urban “sustainability;fix” in Manchester and Leeds. International Journal of Urban and Regional Research, 28(3), 549–569.
46. Wonglimpiyarat, J. (2013). Innovation financing policies for entrepreneurial development - Cases of Singapore and Taiwan as newly industrializing economies in Asia. The Journal of High Technology Management Research, 24(2), 109–117.
