تحلیل جامعه¬شناختی نقش و جایگاه سرمایه اجتماعی در سبک زندگی زنان کارمند: ارائه یک نظریه زمینه¬ای در شرایط بحران کرونا در شهر کرمان
الموضوعات :
علیرضا صنعت خواه
1
,
مهری عربی
2
1 - استادیار و عضو گروه جامعه¬شناسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
2 - کارشناسی ارشد جامعه¬شناسی گروه جامعه¬شناسی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران
الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, سبک زندگی, بحران کرونا, مشارکت در برنامه¬های سلامت,
ملخص المقالة :
امروزه در مواجه با بحران ویروس کرونا، از یک سو مسئله سبک زندگی زنانی که مستقیماً با بیماران کرونایی در ارتباط هستند مورد توجه قرار گرفته است و از سوی دیگر کیفیت روابط اجتماعی زنان کارمند در تعامل با سرمایه اجتماعی (اعتماد، شبکه های ارتباطی و مشارکت) شهروندان با برنامه های بهداشتی ستاد مبارزه با کرونا قرار دارد. هدف اصلی تحقیق بررسی نقش و جایگاه سرمایه اجتماعی در سبک زندگی زنان کارمند دانشگاه علوم پزشکی کرمان در دوران کرونا است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی و از نظر نوع مطالعه از نوع تحقیقات کیفی مبتنی بر روش داده بنیاد است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1399 می باشد. روش نمونه گیری هدفمند در دسترس می باشد. مشارکت کنندگان در پژوهش را 28 نفر از کارکنان زن در این مرکز می باشند. از مصاحبه نیمه ساختار یافته به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شده است. برای رسیدن به معیار قابلیت اعتماد از سه روش: کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا، مقایسه های تحلیلی واستفاده از تکنیک ممیزی بهره گرفته شده است. داده ها بر طبق رویه مبتنی بر نظریه زمینه ای در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و گزینشی (محوری) تجزیه و تحلیل شده اند. براساس یافته های به دست آمده عواملی ازجمله: ساختار زمینه ای مشارکت، کیفیت شبکه های ارتباطی، اعتماد و ترس از امنیت شغلی به عنوان مهم ترین عوامل علی، سبک زندگی در دوران کرونا (تقویت شبکه های مجازی، تماشای فیلم و سریال مجازی، پیدایی آگاهی سیاسی، خرید اینترنتی و ...) به عنوان شرایط زمینه ای، بی تفاوتی اجتماعی و سرمایه اجتماعی درون گروهی به عنوان شرایط مداخله گر، کیفیت بخشی به خدمات بهداشتی، ارتقای سلامت روانی و بهداشت محیطی به عنوان مهم ترین راهبردها و نابسامانی اقتصادی، بهداشت و درمان، حمایت اجتماعی ضعیف و از خود بیگانگی اجتماعی به عنوان پیامدها معرفی می شوند. نتایج بررسی نشان می دهد که می توان از طریق بهره گیری از فضای مجازی، سرمایه اجتماعی سلامت محور را در زنان کارمند تقویت کرد که در آن آموزش های لازم جهت رعایت پروتکل های بهداشتی از طریق شبکه های مجازی ایجاد و اعتماد اجتماعی مجازی به آن دامن زده و مشارکت های فعالانه ای را به دنبال داشته باشد.
1- استراوس، ا.، و کربين، ج. ( 1393). مباني پژوهش کيفي، فنون و مراحل توليد نظریه زمينه¬ای. ترجمه افشار، ا. تهران: نشر ني.
2- حیدری، م.، قاسمی، و.، رنانی، م.، و ایمان، م. (1398). ارائه الگوی پارادایمی فرهنگ مالیاتی نزد مؤدیان مالیاتی شهر اصفهان (پژوهشي کيفي در حوزه جامعه¬شناسي اقتصادي). دوفصلنامه پژوهش¬های جامعه¬شناسی معاصر، 8(15).، 1-35
3- رسول¬زاده اقدم، ص.، افشار، س.، عدلی¬پور، ص.، و میرمحمدتبار، ا. (1395). تحلیل رابطه سرمایه اجتماعی و سبک زندگی با گرایش به فرزندآوری (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان). راهبرد اجتماعی فرهنگی، 5(20)، 107-135.
4- رفیعی، ح.، موسوی، م.، و قاسم¬زاده، د. (1395). ساخت و رواسازی پرسش¬نامه سنجش سرمایه اجتماعی درون¬گروهی و برون¬گروهی. رفاه اجتماعی، 16(61 )، 161-179.
5- شماعی کوپائی، م.، و اسمعیلی گیوی، م. (1393). مدل پارادایمی مدیریت جهادی با استفاده از نظریه داده بنیاد. چشم انداز مدیریت دولتی، 5(3)، 109-128
6- شیردل، ا.، حامی کارگر، ف.، و انجم شعاع، ف. (1400). رابطه بین سرمایه اجتماعی و سبک زندگی با هویت ملی دختران نوجوان شهرستان کرمان. مطالعات ملی،22(2)، 69-87.
7- عبدالله¬زاده، ح.، قائدی، م.، و حقیقت، ح. (1399). جایگاه سرمایه اجتماعی در اندیشه امام خمینی. جامعه¬شناسی سیاسی ایران، 3(2)، 215-238
8- فرزعلیان، ا.، و گنجی، م.، و نیازی، م. (1398). بررسی نقش سرمایه¬های اجتماعی, فرهنگی و اقتصادی در گرایش شهروندان به سبک زندگی نشاط محور. مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 8(2)، 379-410.
9- قادری، م.، و ملکی، ا.، و حق جو، م. (1394). نقش سرمایه اجتماعی در ارتقا سبک زندگی سالم میان افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر. پرستاری قلب و عروق، 4(2)، 24-35.
10- مجدی، ع.، اکبر، ب.، حسین هوشمند، م.، و صدر نبوی، ر. (1389). سبک زندگی جوانان ساکن مشهد و رابطه آن با سرمایه فرهنگی و اقتصادی والدین. مجله علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد،7(2)،131-162
11- معین¬الدینی، ج.، صنعت خواه، ع.، و دادخواه¬فر، م. (1392). سرمایه اجتماعی درون¬گروهی و عوامل مؤثر بر آن در بین شهروندان شهر کرمان. مطالعات جامعه¬شناختی شهری (مطالعات شهری)، 3(6)، 57-80.
12- موسی¬زاده، س.، و علی¬زاده اقدم، م. (1395). بررسی رابطه بین سبک زندگی سلامت محور و سرمایه¬های اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه تبریز. مطالعات جامعه شناسی، 8(30)ف 81-93.
13- میرحسینی، ب.، آقاجانی، ح.، و حبیب پورگتابی، ک. (1398). مطالبات اجتماعی زنان و رابطه سرمایه اجتماعی و سبک زندگی با آنها (مورد مطالعه: زنان شهر قزوین). مطالعات زن و خانواده، 7(1)، 73-95.
14- وبر، م. (1382). دین، قدرت، جامعه. ترجمه تدین، ا. تهران: انتشارات هرمس
15- Aiswarya, A., & Bhagya, D. (2021). Effect of Covid 19 lockdown on the lifestyle and dietary diversity of women handloom workers. Clinical Epidemiology and Global Health, 12, 100856.
16- Bourdieu, P. (1984). A social critique of the judgement of taste. Traducido del francés por R. Nice. Londres, Routledge.
17- Coleman, J. S. (1988). Social capital in the creation of human capital. American journal of sociology, 94, S95-S120.
18- Davison, K. K., Nishi, A., Kranz, S., Wyckoff, L., May, J. J., Earle-Richardson, G. B., Strogatz, D. S., & Jenkins, P. L. (2012). Associations among social capital, parenting for active lifestyles, and youth physical activity in rural families living in upstate New York. Social Science & Medicine, 75(8), 1488–1496.
19- García-Mayor, J., Moreno-Llamas, A., & La Cruz-Sánchez, E. D. (2021). High educational attainment redresses the effect of occupational social class on health-related lifestyle: findings from four Spanish national health surveys. Annals of Epidemiology, 58, 29–37.
20- Mehbub Anwar, A., Astell-Burt, T., & Feng, X. (2019). Does social capital and a healthier lifestyle increase mental health resilience to disability acquisition? Group-based discrete trajectory mixture models of pre-post longitudinal data. Social Science & Medicine, 235, 112143.
21- Yoon, S., & Lee, E. M. (2019). Social and psychological determinants of value co-creation behavior for South Korean firms: a consumer-centric perspective. Asia Pacific Journal of Marketing and Logistics., 31(1): 14–36.
