ارائه الگوی مدیریت تعالی در صنعت سیمان با رویکرد سرمایه انسانی
الموضوعات :
مرتضي هاشم پور
1
(دانشگاه آزاد اسلامي )
عباس حورشیدی
2
(دانشگاه آزاد)
اصغر مشبکی
3
(دانشگاه تربیت مدرس)
تقی ترابی
4
(دانشگاه آزاد)
الکلمات المفتاحية: الگو مديريت تعال سرمايه انساني داده فرآيند ستاده بازخورد,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف طراحي الگوي مديريت تعالي در صنعت سیمان با رويكرد سرمايه انساني انجام شده است. اين پژوهش از نظر اهداف؛ کاربردي، از نظر داده؛ آميخته اكتشافي و از نظر نوع مطالعه، الف؛ پيمايش مقطعي و ب؛ مبتني بر نوع دلفی است. جامعه آماری این پژوهش را كليه متخصصان و خبرگان حوزه صنعت سیمان به تعداد 1000 نفر تشكيل داده‌اند که بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و مبتنی بر جدول بولا 255 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و در خصوص 216 شاخص طراحي شده محقق ساخته اظهار نظر نمودند. همچنین گروه نمونه 80 نفری را كه بيش از 15 سال سابقه فعاليت در صنعت سيمان داشته‌اند و از بينش مديريتي لازم و همچنين تحصيلات بالاتري برخوردار بودند انتخاب و نظرشان در خصوص الگو، ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌ها از طريق تحليل عاملي تائيدي مورد بررسي قرار گرفت. اعتبار ابزار مذکور بوسيله آلفاي کرونباخ محاسبه و مقدار آن برابر 0.814 به دست آمد و به منظور بررسي روايي ابعاد و مؤلفه‌هاي مديريت تعالي با رويكرد سرمايه انساني از روايي سازه بهره برده‌ايم. آزمون آماري مورد استفاده در پژوهش تحليل عاملي اکتشافی و تحلیل عاملی تائيدي مي‌باشند. یافته‌ها نشان می‌دهد ارزش‌هاي ويژه 4 بعد داده، فرآيند، ستاده و بازخورد و 12 مؤلفه بزرگتر از يك است و درصد پوشش واريانس مشترك بين متغيرها براي اين 4 بعد و 12 مؤلفه بر روي هم 45/72 درصد كل واريانس متغيرها را تبيين مي‌كند. افزون بر اين، مقدار KMO برابر با 969/0 و معنادار بودن مشخصه آزمون كرويت بارتلت نيز در سطح 001/0 است. همچنین نتايج تحلیل عاملی تائیدی بيانگر اين بود كه مقادیر متناظر با هر یک از شاخص‌ها، مجذور کاي ( ), 87/22، نيکويي برازندگي, (GFI) 98/0 شاخص تعديل شده نيکويي برازش (AGFI)، 97/0 و ريشه خطاي ميانگين مجذورات تقريب (RMSEA)، 04/0 بيانگر اين است كه ابعاد و مؤلفه‌هاي الگوي مديريت تعالي با رويكرد سرمايه انساني مورد تائيد است. در بخش کیفی نیز ابعاد، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي الگوي مديريت تعالي حاصل شده، از طريق فن دلفي (با سه بار ارسال) و بارش مغزي بين 30 نفر از خبرگان اين حوزه (حلقه‌هاي كانوني) نيز مورد تائيد قرار گرفتند.
بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت .(2013). مدل تعالي EFQM. ترجمه: پورآقا، امیر و ابراهيمي‌جماراني، مسعود. (1392). تهران: انتشارات مرکز آموزش و تحقیقات صنعتي ایران.
خورشیدی، عباس و حجتی، اکرم. (1395). مدیریت استعداد. تهران: انتشارات نورالعلم.
صادق¬زاده، کیوان. (1388). توانمندسازی و توسعه منابع ¬انسانی با بهره¬گیری از مدل‌های تعالی سازمانی. سومین کنفرانس توانمندسازی منابع انسانی، تهران.
عادلی¬فر، مقتدی. (1391). سرآمدی و تعالی سازمانی. ماهنامه علمی- تخصصی انجمن روابط عمومی ایران، شماره 82.
کاظمی، سیدعباس؛ نیکوکار، غلامحسین و محمدصادقی، محسن. (1390). طراحی الگوی تعالی سازمانی صنعت سلولزی ایران. مطالعات کمی در ایران، شماره چهارم.
میرسپاسی، ناصر؛ طلوعی اشلقی، عباس؛ معمارزاده، غلامرضا و پیدایی، میرمهرداد. (1389). طراحي مدل تعالي منابع انساني در سازمان‌هاي دولتي ايران با استفاده از تكنيك دلفي فازي. مجله پژوهش‌های مدیریت، شماره 87.
میرسپاسی، ناصر؛ معمارزاده، غلامرضا؛ عالم¬تبریز، اکبر؛ نجف¬بیگی، رضا و علی¬زاده، مهدی. (1391). شناسایی معیارهای تعالی سازمانی در بخش دولتی. فصلنامه مدیریت توسعه و تحول، شماره 11، صص 1-6
هومن، حيدرعلي. (1380). تحليل دادههاي چند متغيري در پژوهش رفتاري. تهران: نشر پارسا.
هومن، حيدرعلي. (1389). شناخت روش علمي در علوم رفتاري. تهران: انتشارات سمت.
Allur, E. (2010). The dissemination of the EFQM self-evaluation model across Europe. Review of International Comparative Management, 11(5), 971-979.
Amblard, Marc. (2013). EFQM Excellence Awards 2013. EFQM Recognition Book 2013.
Brussels Association. (2009). EFQM Support in document. Retrieved From: www.efqm.org
Chen, L.H., Kom, W.C. (2008). Fuzzy linear programming models for new product design using QFD with FMEA. Mathematical Modeling, 11(5), 46-58.
Davies, J., Hides, M. T., & Casey, S. (2001). Leadership in higher education.Total Quality Management, 12(7-8), 1025-1030.
Europen Foundation Quality Management. (2014). Excellence management. Retrieved From: www.EFQM.com
Excellence in Action.(2014). EFQM Forum. Brussels, Belgium 20 & 21 October.
Fisher, M. (2011). Introducing the EFQM Excellence Model. Publisher: Kindle, 10-100.
Hakes, C. (2007). The EFQM Excellence Model for Assessing Organizational Performance. Publisher: van Haren Publishing, 20-60
Miller,S. Curtis, B., & Hefley, W.(2003). Improving Workforce Capabilities with the People Capability Maturity Model.
Moullin, M. (2002). Delivering Excellence in Health and Social Care: Quality, Excellence and Performance Measurement. Open University Press, Buckingham.
Oakland, J, S. (2004). Assessing Business Excellent. Elsevier: Butter Worth Heinemann.
Onker, J., & Eskildsen, J. (2009). Management Models for the Future. Spring Heidelberg.
Philips, A. K. (2010). Failure Mode and Effect Analysis: A Tool to Enhance Quality in Engineering Education. International Journal of Engineering Education, 4 (1), 52-59
Zárraga-Rodríguez, M., & Álvarez, M. J. (2014). Does the EFQM model identify and reinforce information capability?. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 716-721.
Stylianides, M., & Pashiardis, P. (2007). The future of our schools: An example of the Delphi technique in action and the case of Cyprus. International Journal of Educational Management, 21(5), 384-406.
Suarez, E., Calvo-Mora, A., & Roldán, J. L. (2016). The role of strategic planning in excellence management systems. European Journal of Operational Research, 248(2), 532-542.
Tari, J. J., Molina, J. F., & Castejon, J. L. (2007). The relationship between quality management practices and their effects on quality outcomes. European journal of operational research, 183(2), 483-501.
Tee Ng, P., & Chan, D. (2008). A comparative study of Singapore's school excellence model with Hong Kong's school-based management. International Journal of Educational Management, 22(6), 488-505.
Weston ,E. (2009). HR Excellence. Excellence Media, San Francisco, California.
Dale, B. G., Zairi, M., Van der Wiele, A., & Williams, A. R. T. (2000). Quality is dead in Europe–long live excellence-true or false?. Measuring business excellence, 4(3), 4-10.
