مطالعه تطبيقي اشتغال زنان و مردان در استانهاي کشور با تأکيد بر سرشماري‌هاي 1385 و 1390
الموضوعات :قاسم علي¬محمدي 1 , اکبر زارع شاه¬آبادي 2
1 - کارشناس ارشد جمعیت‌شناسی، دانشگاه یزد
2 - دانشیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه یزد
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
اشتغال عامل وحدت بخش و پيوند اعضاي جامعه به شمار مي رود و موجب استقلال فرد مي شود. هدف اين پژوهش مقايسه و چگونگي شاخص هاي اشتغال زنان و مردان در استانهاي کشور با تأکيد بر سرشماري هاي 85 و 90 با استفاده از تحليل ثانويه داده هاي حاصل از سرشماري عمومي نفوس و مسکن کشور ايران بر حسب استانها مي باشد. يافته ها و نتايج تحقيق نشان مي دهد که اشتغال و مشارکت زنان و مردان در هر دوره اي متفاوت است به طوريکه همواره حاکي از پايين بودن و متفاوت بودن و دسترسي نابرابر نسبت زنان شاغل به مردان در کل کشور است. بررسي وضعيت اشتغال و مشارکت در استانهاي ايران بر حسب سرشماري هاي 85 و 90 نشان مي‌دهد که بالاترين ميزان مشارکت زنان در اکثر استانها در هر دو سرشماري در حيطه کمتر از 15 درصد و چند استان در حيطه 15 تا 30 درصد بوده اند. در مقابل ميزان مشارکت مردان در هر دو سرشماري در همه استانها در حيطه 45 درصد به بالا بوده است. بنابراين در سال 85 بيشترين ميزان مشارکت زنان در کشور مربوط به استان خراسان جنوبي با 21.9 درصد بوده ولي در سال 90، باز هم بيشترين درصد مربوط به مشارکت زنان همين استان بوده اما يک روند کاهشي داشته که تقريباً 17.3 درصد بوده است. در مقابل بيشترين مشارکت در بين مردان در سال 85 مربوط به استان کردستان با 68.6 درصد بوده که در سال 90 به 70.4 درصد رشد يافته اما جاي خود را به استان بوشهر (70.9 درصد) داده است.
