«نوابت» در فلسفۀ فارابي و ابن‌باجه
الموضوعات : Research in Theoritical Politics
1 -
الکلمات المفتاحية: نوابت فيلسوف غير فيلسوف هويت غيريت,
ملخص المقالة :
نوابت (استعاره‌اي از انسان‌هاي منفرد) از جمله مفاهيمي است كه در فلسفۀ اسلامي کاربرد داشته است. هم فارابي و هم ابن‌باجه اين مفهوم را در فلسفۀ خود به كار برده‌اند. در این مقاله با استفاده از روش تحلیل فلسفی در پی پاسخ به این سؤال هستیم که اصطلاح نوابت در آرای فارابی و ابن‌باجه، چه مصداقی دارد. یافتۀ مقاله حاکی از آن است که در تبيين هر دو فیلسوف، نوابت، انسان‌هايي منفرد هستند؛ اما مصداق نوابت براي يكي، فيلسوف و براي ديگري، غير فيلسوف است. نوآوری مقاله در طرح این نکته است که حسب نگاه فلسفی و اجتماعی مدرن، در یکجا بحث از نوابت به «غيریت» كشيده مي‌شود و در جاي ديگر، بحث به «هويت» مي‌انجامد. استفاده از این سنت فکری می‌تواند در بحث‌های کنونی دربارۀ سیاست هویت و تمایز، افق‌هایی را پیش رو نهد.
