تحلیل دسترسی به مکان های ورزشی در منطقه 20 شهرداری تهران
محورهای موضوعی :
1 - Kharazmi University
کلید واژه: مکان ورزشیدسترسینکنیک بافریمنطقه 20 تهران,
چکیده مقاله :
امروزه ورزش با سبک زندگی مدرن شهری آمیخته گردیده و در راستای توسعه ورزش، سه هدف مهم موسوم به سه A مورد توجه می باشد که نخستین آنها بهبود دسترس پذیری است. در این مقاله به روش ارزیابی- مقایسه ای و با بهره گیری از تکنیک بافری در سیستم اطلاعات جغرافیایی و شاخص سرانه دسترسی، وضعیت دسترسی به مکان-های ورزشی در منطقه 20 شهرداری تهران مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های تحقیق، میانگین سرانه دسترسی به مکان های ورزشی را 6/0 مترمربع، حداکثر آن را 8/0 و حداقل 027/0 مترمربع نشان داد. میزان دسترسی از استانداردهای جهانی و میزان های پیشنهادشده برای شهرهای کشور بسیار پایین تر بوده اما نسبت به میانگین شهر تهران تاحدودی بهتر است. جدا از پایین بودن کلی سرانه دسترسی، نابرابری های زیادی در سطح محدودة مطالعاتی مشهود است. گرچه تمامی منطقه تحت دسترس مکان های ورزشی هستند اما قسمت هایی تنها در حوزه دسترسی یک مکان ورزشی قرار دارند در حالی که در قسمت هایی، حوزه دسترسی 13 مکان ورزشی همپوش هستند.
Today sport is interrelated to modern urban lifestyles. In order to develop sports and physical activity and promote active lifestyle, three important goals, called the three A, are in attention that the first is to improve accessibility. In this paper by using buffer technique in GIS, the index of per capita access and a descriptive-analytical method Access to sports venues in the 20th district of Tehran has been analyzed. Findings of the research showed that the average per capita access to sports places was 0.6 m2, the maximum was 0.8 and at least 0.027 m2.The access rates is much lower from the global standards and the rates proposed for the Iranian cities But it is somewhat more favorable than Tehran's average. Apart from the general lack of per capita access, many inequalities are evident at the level of the study area. Although the entire area is accessible to sports venues, parts are only accessible to 1 sport place while in some parts the area access of 13 sport places are overlapped.
. ابراهیمی¬ثانی، عماد.؛ حاصل¬طلب، محسن.؛ کیوانلو.، اسماعیل (1393). سنجش برخورداری ساکنین از بوستان¬های محلی با استفاده از شاخص دسترسی در بستر عدالت فضایی (نمونه موردی: منطقه 7 شهرداری مشهد). مشهد: ششمین کنفرانس برنامه¬ریزی و مدیریت شهری با تاکید بر مؤلفه¬های شهر اسلامی. صص 83-69.
2. اداره کل ورزش و جوانان شهرستان ری (1396). آمار و اطلاعات منتشرنشده از اماکن ورزشی شهرستان ری.
3.خشنوادانا، حمید (1395). بررسی توسعه فضای ورزشی بر مشارکت مردمی و نقش آن در توسعه پایدار. دومین همایش ملی توسعه پایدار استان کهکیلویه و بویراحمد.
4. سعیدنیا، احمد (1382). کتاب سبز شهرداری: فضاهای فرهنگی، ورزشی و تفریحی (جلد 10). انتشارات مرکز مطالعات برنامه¬ریزی شهری وزارت کشور.
5. شیعه، اسماعیل (1369). مقدمه¬ای بر برنامه¬ریزی شهری. تهران: انتشارات دانشگاه علم و صنعت. چاپ اول.
6. زالی، نادر (1393). آسیب‌شناسی الگوهای برنامه‌ریزی سنتی و پیشنهاد رویکرد مدرن برنامه‌ریزی مبتنی بر تفکر آینده‌پژوهی. تهران: مجموعه مقالات سومین همایش ملی الگوی ایرانی – اسلامی پیشرفت. صص 335-322.
7. قادری، عمران (1384). سرانه و استاندارد فضاهاي ورزشي. اصفهان: مجموعه مقالات سمینار ملی مدیریت ورزشی. صص 111-89.
8. گرشاسبی، حمید (1394). مصاحبه به¬عنوان مدیر کل ورزش و جوانان استان تهران. بازیابی در تاریخ 12/9/1396 از سایت خبری تابناک : www.tabnak.ir .
9. کریمی¬صالح، محمد جعفر (1385). فضاهای ورزشی و طراحی شهری. تهران: مجموعه مقالات اولین همایش ملی شهر و ورزش. صص 265-255.
10. فصیحی، حبیب¬اله (1395). رویکرد محیط¬زیستی به برنامه¬ریزی شهری. تهران: انتشارات فصیحی، چاپ اول، ص161.
11. مرکز آمار ایران (1395). نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395. بلوک¬های آماری شهر تهران.
12. مستقیمی، ندا؛ گودرزی سروش، محمدمهدی؛ دانشگرمقدم، گلرخ (1394). بررسي تأثير ساختار كالبدي بر رفتار فضايي بهره¬بران با رويكرد روان¬شناسي محيط)مطالعه موردي: پايانه مسافربري استان همدان). مطالعات محیطی هفت¬حصار، 13(14)،89-77.
13. مهندسین مشاور آتک (1371). طرح ساماندهی تهران.
14. نوروزی¬سیدحسینی، رسول؛ دهقانی¬زاده، رضا؛ هنری، حبیب؛ یوسفی، بهرام؛ نوروزی¬سیدحسینی، ابراهیم (1392). تحلیل مکانی فضاهای ورزشی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: منطقه یک شهر تهران). مدیریت مدیریت ورزشی، 5(4)، 28-5.
15. Casas Valle, D (2003). Sport in the city: Research on the relation between sport and urban design. Centro de Estudos de Arquitectura e Urbanismo, Faculdade de Arquitectura da Universidade do Porto Rua do Gólgota, 215, 4150-755 Porto , Portugal.
16. Cervero, R., Rood, T. Appleyard, B. (1999). Tracking accessibility: employment and housing opportunities in the San Francisco Bay Area’, Environment and Planning,( 31), 1259-1278
. 17. De coubertin, Pierre (2017), Cited in: http://www.sportventure.eu/www/pdf/healthy_sport_lars_wiskum.pdf.2017
. 18. Edwards, Peggy; Tsouros, Agis. D (2008). A healthy city is an active city; A physical activity planning guide. World Health Organization, Europe.
19. Hass, K. (1999). ‘Measuring accessibility of regional parks : a comparison of three GIS techniques. Master's Theses. 3641. http://scholarworks.sjsu.edu/etd_theses/3641.
20. Ferreira, A., Batey, P. (2007). ‘Re-thinking accessibility planning: A multi-layer conceptual framework and its policy implications. Town Planning Review, 78, 429-458.
21. Nicholls, S. (2001). Measuring the accessibility and equity of public parks: a case study using . Managing Leisure, (6), 201–219
