ماکیاولی و نسبت او با فلسفه سیاسی جدید
محورهای موضوعی : کلام اسلامیمعصومه حاجتی 1 , محمد اکوان 2 , امیر محبیان 3
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
3 - دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه فلسفه
کلید واژه: سیاست, ماکیاولی, رنسانس, تجدد, فلسفه سیاسی باستان,
چکیده مقاله :
با تفکر ماکیاولی ،دریچه ای تازه از سیاست به روی جهان گشوده می شود.و سنگ بنای آن جهان، استقلال و انسانمداری است.ماکیاولی نخستین متفکر سیاسی است که یا تعیین مفهوم سیاست به منزله عملکرد استراتژی قدرت ،راه را برای نظریه سیاسی مدرن می‌گشاید. دو کتاب اصلی ماکیاولی شهریار و گفتارها می باشد.بررسی کتاب شهریار ماکیاولی سیاست را با دو مفهوم قدرت و قانون مشخص می کند.به همین دلیل او سیاستمداران را به ارتشی قوی و قانونی مدون توصیه می کند.ارتش قوی برای حفاظت از تمامیت ارضی و دفاع از مرزهای یک کشور و قانون مدون برای نگاه داشتن مردم و ایالتها در زیر یک پرچم واحد می باشد.او برای قانون مدون ابتدا مطالعه تاریخ و سپس استنتاجات صحیح ازحوادث را برای مورخان و سیاستمداران سفارش می کند.چون هر که تاریخ بداند مسلط بر اوضاع و احوال مردمان است.چراکه حوادث تاریخی معمولا تکرار شدنی هستندکتاب دیگر ماکیاولی یعنی گفتارها به منزله دستورالعملی مدون درخصوص شهریار یا رئیس جمهور می باشد. این مقاله در پنج فصل و نتیجه گیری به تاثیر نظریات ماکیاولی در سلوک سیاسی بعد از خود پرداخته است.
Machiavelli’s thinking opens a new window of politics on the world. The cornerstone of that world is independence and humanism. Machiavelli is the first political thinker who paves the way for modern political theory by defining the concept of politics as the function of power strategy. Machiavelli’s two main books are The Prince and Discourse of Livy. A study of Machiavelli’s The Prince defines politics in terms of power and law. Due to this reason, he advises politicians to have a strong army and a codified law. A strong army is to protect the territorial integrity and defend the borders of a country and the codified law is to keep people and states under a single flag. For law enforcement, he first recommends the study of history and then the correct conclusions of events to historians and politicians. This is because whoever knows history is in control of the situation of the people. Moreover, this is why historical events are usually repetitive. Machiavelli’s other book, Discourse of Livy, is an instruction for a prince or a president. This article deals with the influence of Machiavelli’s theories on later political behavior in five chapters and a conclusion.
ارسطو، سیاست، ترجمه حمید عنایت، تهران: سپهر، 1364.
افلاطون، جمهور،حسن لطفی، اصفهان: نشر دانشگاه صنعتی آریا مهر، 1350.
ماکیاولی، گفتارها، ترجمه محمد حسن لطفی، تهران: خوارزمی، 1394.
------ ، شهریار، ترجمه احمد زرکش، تهران: پژواک، 1392.
بریه، امیل، تاریخ فلسفه قرون وسطی و دوره تجدد، ترجمه یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی، 1380.
راندل، هرمن، سیرتکامل عقل نوین، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران: علمی فرهنگی، 1376.
جهانبگلو، رامین، ماکیاولی و اندیشه رنسانس، تهران، نشر مرکز، 1372.
کاپلستون، فردریک، تاریخ فلسفه، ج 1، سید جلال الدین مجتبوی، تهران: انتشارات علمی فرهنگی، 1380.
پولادی،کمال، تاریخ اندیشه سیاسی در غرب از سقراط تا ماکیاولی، تهران: نشر مرکز، 1393.
عنایت، حمید، بنیاد فلسفه سیاسی در غرب، تهران: فرمند، 1349.
تیلور، س.س.، تاریخ فلسفه غرب از آغاز تا افلاطون، ترجمه حسن فتحی، تهران: حکمت، 1392.
جانسون، جرالد، هنر رنسانس، ترجمه رحیم قاسمیان، تهران: حکمت، 1390.
گوس، ریموند، فلسفه وسیاست واقعی، ترجمه کمال پولادی، تهران: نشر مرکز، 1395.
جکسون، روی و دیگران، فلسفه سیاسی از کتاب فهم فلسفه، ترجمه محمد احسان مصحفی، تهران: علمی فرهنگی،1391.
اخوان کاظمی، مسعود؛ عزیزی، پروانه، اخلاق و سیاست در فلسفه سیاسی مدرن (بررسی مقایسه¬ای اندیشه-های ماکیاولی و نیچه)، دانشگاه رازی کرمانشاه، 1389.
عابدی اردکانی، محمد، محب زاده نویندگانی، غلامرضا، ماکیاولیسم و فاشیسم (با نگاهی به دو اثر شهریار و نبرد من)،دانشگاه علوم انسانی یزد، 1393.
