بررسی و شناسایی پسماند شهرک های صنعتی استان گیلان (مطالعه موردی: صنایع پلاستیک و لاستیک سنتزی)
محورهای موضوعی : مواد زائد جامدزهرا ضمیرایی 1 , صدف فیضی 2 , محمد پناهنده 3
1 - عضو هیات علمی پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی
2 - جهاد دانشگاهی
3 - عضو هیات علمی پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی
کلید واژه: پسماند صنعتی, لاستیک سنتزی, پلاستیک, استان گیلان,
چکیده مقاله :
توسعه صنایع و رشد سریع جمعیت با توجه به افزایش مواد مصرفی و در نتیجه ازدیاد پسماندهای صنعتی از چالش‌های مورد توجه در جهان است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی میزان تولید پسماند صنعتی در گروه صنعتی پلاستیک و لاستیک سنتزی استان گیلان و وضعیت آلایندگی حاصل از آن است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد عمده پسماندهای صنعتی شناسایی شده در این گروه شامل ضایعات پلاستیکی، قوطی رنگ، ضایعات مقوا، پودر رنگ، تسمه بسته‌بندی، ضایعات پلیمر، لجن پلیمر، ضایعات چوب، شیشه و الیاف ضایعاتی نخ کربنی هستند. ضایعات پلاستیکی با مقدار 08/136 تن بیش‌ترین و پودر رنگ با 04/0 تن کم‌ترین پسماند صنعتی تولید شده در این گروه را تشکیل می‌دهند. روغن مستعمل با مقدار کل 14092 لیتر تنها پسماند خطرناک شناسایی شده در این گروه است. از مطالعه حاضر نتیجه‌گیری می‌شود که عمده روش های مدیریتی بکار رفته در این گروه صنعتی بازیافت و فروش است ولی پسماند خطرناک به طور مناسب دفع نمی‌شود. روش پیشنهادی برای روغن مستعمل پالایش مجدد است.
Industrial development and rapid population growth due to the increase in consumed materials and the consequent increase in industrial waste is one of the challenges in the world. The purpose of this study is to investigate the quantity of industrial waste production in the industrial group of plastics and synthetic rubber in Guilan province and the conditions of resulting pollution. The results of this study show that the major industrial wastes identified in this group include plastic waste, paint cans, cardboard waste, paint powder, packaging strap, polymer waste, polymer sludge, wood waste, glass and carbon fiber waste. Plastic waste with 136.08 tons is the highest and paint powder with 0.04 tons is the lowest industrial waste produced in this group. The used oil with a total amount of 14092 liters per year is the only hazardous waste identified in this group. From the present study, it is concluded that the main management methods used in this industrial group are recycling and sales, but hazardous waste is not disposed of properly. The proposed method for used oil is refining.
[1] عاطفه مهدی نیا، مهدی بهروش، 1395. مدیریت پسماند صنعتی، چهارمین کنگره علمی پژوهشی افق های نوین در حوزه مهندسی عمران، معماری، فرهنگ و مدیریت شهری ایران، تهران.
[2] مجتبی حبیبی‌نژاد. 1389. راهنمای کاربردی مدیریت پسماندهای صنعتی ، نشر آوام ، تهران.
[3] شرکت شهرک‌های صنعتی استان گیلان، 1399. سازمان صنایع کوچک و شهرک‌های صنعتی ایران.
[4] سامان پورکافی، حمیدرضا هدایتی، نیما نظری،1392. بررسی روش های دفع و بازیافت روغن های مستعمل صنعتی،اولین همایش سراسری محیط زیست، انرژی و پدافند زیستی، تهران.
[5] Abdoli MA, Nasrabadi T, Taheri E, Hoshyaripour GA. Recognition of Industrial Waste Generation Sources and Approaches to Recovery in Khazar Area Journal of Environmental science and technology. 2008;11[3]:227-36. [Persian] [6] Pazouki, S., Jafari, H. 2017. Industrial Waste Management (Case study: Abbas Abad Industrial Park). Journal of Environmental Science and Technology, 19(4), 475-484.
[7] Casares, M.L., Ulierte, N., Mataran, A., Ramos, A. and Zamorano, M., 2005. Solid industrial wastes and their management in Asegra (Granada, Spain). Waste Management, 25(10), pp.1075-1082.
[8] Resource Conservation and Recovery Act (RCRA), 1976. United States; Environmental Protection Agency (EPA).
[9] Karami M A, Farzadkia M, Jonidi Jaafari A, Nabizade R, Gohari M R, Karimaee M. Investigation of Industrial waste Management in industries Located between Tehran and Karaj Zone in 2009-2010. ijhe. 2012; 4 (4) :507-518.
[10] Nouri D, Sabour M, Lak MG. Environmental and Technical Modeling of Industrial Solid Waste Management Using Analytical Network Process; A Case Study: Gilan-IRAN. World Academy of Science, Engineering and Technology. 2011; 81:130-6.
[11] Malakootian M, Lotfabad MM. Investigation of Industrial Solid Waste Management in Rafsanjan During 2012: A Short Report. Journal of Rafsanjan University Of Medical Sciences. 2013;12[7]:589-96.
