مقایسه استرس ادراک‌شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در زنان مبتلا به دیابت نوع یک و دو

چکیده مقاله :

هدف از پژوهش حاضر مقایسه استرس ادراک‌ شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری را کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو شهر تبریز در سال 1402 بود که عضو انجمن دیابت این شهر بودند تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 100 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو؛ (50 نفر) زنان مبتلا به دیابت نوع یک و (50 نفر) زنان مبتلا به دیابت نوع دو بودند. به¬منظور مقایسه با گروه هدف، با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از پرسشنامه‌های استرس ادراک‌شده کوهن (1983)، احساس انسجام فلسنبرگ (2006) و تبعیت از درمان بیماری¬های مزمن مدانلو (1392) مورد آزمون قرار گرفتند. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون تحلیل واریانس چندمتغییره (مانوا) استفاده شد. تجزیه و تحلیل فرضیه‌ها نشان دهنده این بود که بین بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو از نظر استرس ادراک‌شده و مولفه‌های آن (خودکارآمدي ادراك ‌شده و درماندگی ادراك شده) (05/0P>) ، احساس انسجام و مولفه‌های آن (فهم‌پذیری (توانایی درک)، توانایی مدیریت و معناداری) (05/0P>) و پایبندی به درمان و مؤلفه¬های آن (اهتمام در درمان، تمایل به مشارکت در درمان، توانایی تطابق، تلفیق درمان با زندگی، چسبیدن به درمان، تعهد به درمان و تردید در اجرای درمان) (05/0P>) تفاوت‌ معنی‌دار وجود ندارد. با توجه به‌نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت میزان استرس ادراک¬شده، احساس انسجام و پایبندی به درمان در هر دو گروه بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و دو به یک اندازه است.

چکیده انگلیسی :

The aim of this study was to compare perceived stress, sense of coherence and adherence to treatment in patients with type 1 and type 2 diabetes. The research method was causal-comparative. The statistical population consisted of all patients with type 1 and type 2 diabetes in Tabriz city in 1402 who were members of the diabetes association of this city. The statistical sample includes 100 patients with type 1 and type 2 diabetes; There were 50 women with type 1 diabetes and 50 women with type 2 diabetes. In order to compare with the target group, using the purposeful sampling method and using Cohen's perceived stress questionnaires (1983), Felsenberg's sense of coherence (2006) and adherence to the treatment of chronic diseases by Madanlo (2013) were tested. they took In order to analyze the data, the multivariate analysis of variance (MANOVA) test was used. Analysis of the research hypotheses indicated that between type 1 and type 2 diabetes patients from the perspective of perceived stress and its components (perceived self-efficacy and perceived helplessness) (P>0.05), sense of coherence and its components (comprehensibility (ability to understand), management ability and meaningfulness) (P>0.05) and adherence to treatment and its components (interest in treatment, willingness to participate in treatment, ability to adapt, integration of treatment with life, adherence to treatment, commitment to treatment and hesitation in implementation treatment) (P>0.05) there is no significant difference. According to the obtained results, it can be said that the amount of perceived stress, sense of coherence and adherence to treatment is the same in both groups of patients with type 1 and type 2 diabetes.